Zieloni (Polska)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Partia Zieloni)
Zieloni
Ilustracja
Państwo

 Polska

Przewodniczący

Przemysław Słowik, Urszula Zielińska

Data założenia

6 września 2003

Adres siedziby

ul. Piękna 1B/22, 00-539 Warszawa

Ideologia polityczna

zielona polityka, feminizm, alterglobalizm, proeuropeizm, pacyfizm, socjalliberalizm

Poglądy gospodarcze

zrównoważony rozwój, państwo opiekuńcze

Liczba członków

ok. 750 (grudzień 2022)[1]

Członkostwo
międzynarodowe

Europejska Partia Zielonych

Młodzieżówka

Ostra Zieleń

Barwy

     zielony      żółty

Obecni posłowie
3/460
Obecni senatorowie
0/100
Obecni eurodeputowani
0/52
Obecni radni wojewódzcy
0/552
Strona internetowa

Zielonipolska centrolewicowa partia polityczna o programie proekologicznym z naciskiem na prawa człowieka, sprawiedliwość społeczną oraz zrównoważony rozwój. Powstała na kongresie założycielskim w dniach 6–7 września 2003. Zarejestrowana sądownie 23 lutego 2004. Do kongresu, który odbył się w dniach 2–3 marca 2013, partia nosiła nazwę Zieloni 2004, a następnie do 26 listopada 2022 nazwę Partia Zieloni.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Założycielami Zielonych były osoby wywodzące się z różnych środowisk, zwłaszcza organizacji pozarządowych: ekologicznych, feministycznych, a także działających na rzecz praw człowieka oraz równouprawnienia mniejszości światopoglądowych, seksualnych, narodowych i innych. Większość z nich tworzyła „Grupę Referendalną Zieloni”, działającą w kampanii referendalnej na rzecz przystąpienia Polski do Unii Europejskiej wiosną 2003. Rok 2004 w nazwie Zielonych wiązał się z członkostwem Polski w UE od 1 maja 2004. Partia należy do Europejskiej Partii Zielonych – ogólnoeuropejskiej partii politycznej powołanej 22 lutego 2004 w Rzymie. Zieloni ściśle współpracują z grupą Zieloni – Wolny Sojusz Europejski w Parlamencie Europejskim, której deputowani m.in. protestowali przeciwko budowie rządowego wariantu obwodnicy Augustowa przez dolinę Rospudy oraz doprowadzili do debat i przyjęcia rezolucji Parlamentu Europejskiego na temat homofobii w Polsce i całej Europie (ostatnia 26 kwietnia 2007). W maju 2016 Zieloni dołączyli do koalicji Wolność Równość Demokracja, powstałej pod patronatem Komitetu Obrony Demokracji. Pół roku później zawiesili jednak współpracę w jej ramach. Partia angażowała się także na rzecz zwiększenia legalności aborcji oraz poparła tzw. czarny protest. W lipcu 2017 została sygnatariuszem obywatelskiego projektu ustawy „Ratujmy Kobiety 2017”[2]. W grudniu 2023 współprzewodnicząca partii Urszula Zielińska zasiadła w rządzie w randze wiceministra, zostając sekretarzem stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska.

Udział w wyborach[edytuj | edytuj kod]

Wybory do Parlamentu Europejskiego w 2004[edytuj | edytuj kod]

Pod hasłem „Do Unii po zmiany!” partia startowała w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004. Zarejestrowała listy w 3 z 13 okręgów wyborczych. Uzyskała 16 288 głosów, co dało jej 0,27% poparcia w skali kraju i 17. miejsce spośród 21 komitetów.

Wybory parlamentarne w 2005[edytuj | edytuj kod]

31 maja 2005 Zieloni zawarli porozumienie z Socjaldemokracją Polską i Unią Pracy o wspólnym starcie w wyborach parlamentarnych w 2005 (pod szyldem SDPL). Poparli również Marka Borowskiego w wyborach prezydenckich. Lista SDPL zdobyła 459 380 głosów (3,89% poparcia w skali kraju), z czego sami Zieloni uzyskali 19 644 głosów, co dało 0,17% poparcia w skali kraju (partia przyjęła regułę wystawienia po jednej osobie w okręgu wyborczym). Jedynkami Zielonych w tych wyborach byli ich współprzewodniczący: Magdalena Mosiewicz w okręgu podwarszawskim, w którym uzyskała 2506 głosów, oraz Dariusz Szwed w okręgu olsztyńskim, w którym uzyskał 1223 głosy.

Wybory samorządowe w 2006[edytuj | edytuj kod]

Lokalne struktury Zielonych samodzielnie decydowały o formule startu w wyborach samorządowych w 2006 (m.in. dlatego władze krajowe partii odrzuciły zaproszenie do tworzącego się bloku Lewicy i Demokratów). Samodzielna lista Zielonych w Warszawie uzyskała 11 210 głosów (1,68%) i 7. miejsce na 14. Niecały 1% poparcia uzyskały we Wrocławiu i Gdańsku współtworzone przez Zielonych z Młodymi Socjalistami komitety lokalne. W innych miastach osoby związane z partią kandydowały z list lokalnych (głównie niepartyjnych) albo koalicji Lewica i Demokraci.

Wybory parlamentarne w 2007[edytuj | edytuj kod]

W wyborach parlamentarnych w 2007 partia wystawiła czworo kandydatów do Senatu, rejestrując jednego z nich. Monika Paca uzyskała w okręgu katowickim 21 336 głosów (4,5% spośród głosujących), zajmując 8. miejsce spośród 10 kandydatów.

Wybory do Parlamentu Europejskiego w 2009[edytuj | edytuj kod]

1 lutego 2009 Zieloni wraz z Socjaldemokracją Polską i Partią Demokratyczną – demokraci.pl powołali koalicję Porozumienie dla Przyszłości, która przed wyborami do Parlamentu Europejskiego 13 marca 2009 zarejestrowała Koalicyjny Komitet Wyborczy Porozumienie dla Przyszłości – CentroLewica. KW PdP-CentroLewica zdobył 179 602 głosy (2,44% w skali kraju), w tym 26 002 głosy oddane na kandydatów Zielonych (0,35% w skali kraju). Jedynkami Zielonych w tych wyborach byli ich przewodniczący: Dariusz Szwed otwierający listę w okręgu gdańskim, w którym uzyskał 1758 głosów oraz popierana przez Zielonych Magdalena Środa startująca z pierwszej pozycji w okręgu łódzkim, w którym uzyskała 10 798 głosów.

Wybory prezydenckie w 2010[edytuj | edytuj kod]

W wyborach prezydenckich w 2010 Zieloni poparli Grzegorza Napieralskiego w oparciu o analizę programów najważniejszych kandydatów. Kandydat SLD uzyskał w rankingu Zielonego Indeksu najwyższy wynik: 78 w skali od –200 do +200 punktów[3]. W drugiej turze członkowie partii zachęcali do głosowania, ale nie poparli żadnego z kandydatów, wskazując na ich konserwatyzm światopoglądowy i neoliberalizm gospodarczy[4].

Wybory samorządowe w 2010[edytuj | edytuj kod]

Przed wyborami samorządowymi w 2010 Zieloni podpisali porozumienie z SLD, Partią Kobiet, Unią Pracy i OPZZ[5]. Zieloni startowali z list SLD m.in. w Warszawie[6] i na Śląsku[7]. W niektórych innych miastach, np. Bydgoszczy i Lublinie, Zieloni wystartowali w ramach innych list lewicowych[8][9].

W wyniku wyborów Zieloni zdobyli pierwsze mandaty w samorządzie: 2 w sejmikach wojewódzkich (Małgorzata Tkacz-Janik w śląskim i Ewa Koś w zachodniopomorskim)[10] oraz 3 w radach miast i gmin (Krystian Legierski w Warszawie, Beata Kubica w Opolu i Sebastian Kotlarz w Kątach Wrocławskich).

Wybory parlamentarne w 2011[edytuj | edytuj kod]

W wyborach parlamentarnych w 2011 przedstawiciele partii ponownie znaleźli się na listach Sojuszu Lewicy Demokratycznej, jednak nie uzyskali żadnego mandatu w Sejmie. Sami kandydaci Zielonych uzyskali 23 421 głosów, co dało 0,16% poparcia w skali kraju. Jedyną jedynką Zielonych był ich przewodniczący Dariusz Szwed otwierający listę w okręgu chrzanowskim, w którym uzyskał 3842 głosy.

Wybory do Parlamentu Europejskiego w 2014[edytuj | edytuj kod]

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 Zieloni utworzyli własny Komitet Wyborczy Partia Zieloni[11]. Start z list komitetu Zielonych zapowiedzieli przedstawiciele Partii Kobiet, Polskiej Partii Socjalistycznej i Młodych Socjalistów[12]. Komitet zarejestrował listy w pięciu okręgach[13]. Komitet Zielonych uzyskał w wyborach 22 481 głosów (0,32%), zajmując 10. miejsce (wyprzedzając m.in. komitet Demokracji Bezpośredniej, którego listy były zarejestrowane w sześciu okręgach).

Wybory samorządowe w 2014[edytuj | edytuj kod]

W wyborach samorządowych w 2014 Zieloni wystawili własne listy do rady miasta w Warszawie i Wrocławiu, w Warszawie wystawiając Joannę Erbel jako własną kandydatkę na prezydenta miasta, a we Wrocławiu popierając kandydata SLD[14][15]. W Krakowie współtworzyli razem ze związkami zawodowymi i ruchami miejskimi komitet Kraków Przeciw Igrzyskom[16]. W Opolu dotychczasowa radna Zielonych Beata Kubica (wybrana w 2010 z listy SLD) kandydowała do rady miasta z listy Mniejszości Niemieckiej[17]. W województwie lubuskim Zieloni współtworzyli razem z Ruchem Sprawiedliwości Społecznej, związkami zawodowymi i ruchami obywatelskimi komitet Nowy Ład w wyborach do tamtejszego sejmiku. Zieloni wystawili również kilkunastu kandydatów w Jednomandatowych Okręgach Wyborczych w całej Polsce.

W wyniku wyborów samodzielne listy Partii Zieloni w Warszawie otrzymały 2,55% głosów do rady miasta. Podobny wynik (2,48%) otrzymała kandydatka na prezydenta miasta Joanna Erbel. Wrocławskie listy Zielonych otrzymały 1,97% głosów do rady miasta. W Krakowie komitet Kraków Przeciw Igrzyskom, współtworzony przez Zielonych, otrzymał 6,7% głosów, co nie przełożyło się na mandaty (Tomasz Leśniak otrzymał poparcie 4,84% w wyborach na prezydenta miasta). Komitet Wyborczy Nowy Ład, współtworzony przez Zielonych, w wyborach do Sejmiku Województwa Lubuskiego otrzymał 0,62% poparcia (był to 10. wynik spośród 11 komitetów). Żaden kandydat Zielonych na radnego w JOW-ach nie uzyskał mandatu[18].

Wybory prezydenckie w 2015[edytuj | edytuj kod]

Kandydatką partii w wyborach prezydenckich w 2015 została ogłoszona posłanka Anna Grodzka[19], która jednak nie zebrała wymaganej liczby 100 tysięcy podpisów[20].

Wybory parlamentarne w 2015[edytuj | edytuj kod]

W wyborach parlamentarnych w 2015 partia wystartowała wraz z SLD, Twoim Ruchem, Unią Pracy i PPS w koalicji Zjednoczona Lewica, która nie zdobyła mandatów. Sami kandydaci Zielonych uzyskali 39 582 głosy, co dało 0,26% poparcia w skali kraju. Jedynkami Zielonych w tych wyborach byli ich przewodniczący: Małgorzata Tracz w okręgu wrocławskim, w którym uzyskała 14 542 głosy (10. wynik wśród wszystkich kandydatów koalicji) oraz Adam Ostolski w okręgu szczecińskim, w którym uzyskał 6444 głosy. Ze względu na przekroczenie przez Zjednoczoną Lewicę progu 6% tworzące ją partie otrzymały subwencję na działalność statutową (w proporcjach ustalonych w umowie koalicyjnej) – Zieloni otrzymali 2%, czyli ok. 125 tys. zł[21].

Wybory samorządowe w 2018[edytuj | edytuj kod]

W wyborach samorządowych w 2018 Zieloni po raz pierwszy wystawili listy wyborcze do sejmików, startując we wszystkich województwach[22] (w 57 z 85 okręgów wyborczych[23]). Ponadto partia wystartowała rad miejskich we Wrocławiu, Kłodzku, Szprotawie, Łodzi, Warszawie, Płocku, Radomiu, Gdańsku, Katowicach, Zabrzu, Poznaniu, Koninie, Koszalinie i Pyrzycach[24]. Łącznie z ramienia komitetu Zielonych o mandaty ubiegało się 400 kandydatów – 204 kobiety i 196 mężczyzn (odpowiednio 51% i 49%). W wyborach do sejmików Zieloni uzyskali w skali kraju 177 828 głosów (1,15%), zajmując 10. miejsce. Nie zdobyli jednak żadnego mandatu. Najwyższe poparcie uzyskali w województwie lubuskim – 2,62% (w pozostałych województwach zdobyli poniżej 2% głosów). Najlepszy wynik partia uzyskała w gminie Ośno Lubuskie, w której na kandydatów z tej partii oddano 22,11% głosów w wyborach do sejmiku. Przewodnicząca partii Małgorzata Tracz kandydowała na prezydenta Wrocławia. Uzyskała 8. wynik (wśród 10 kandydatów) z liczbą 3487 głosów (1,35%)[25].

Wybory do Parlamentu Europejskiego w 2019[edytuj | edytuj kod]

17 lutego 2019 Rada Krajowa partii zdecydowała o współtworzeniu Koalicji Europejskiej (wraz z PO, PSL, Nowoczesną i SLD) na wybory do Parlamentu Europejskiego[26]. 26 maja na trzynastkę kandydatów Partii Zieloni startujących z list Koalicji Europejskiej (po jednym w każdym okręgu; znajdowali się na środkowych miejscach list) oddano łącznie 55 756 głosów (0,41% w skali kraju). Żaden z nich nie uzyskał mandatu.

Wybory parlamentarne w 2019[edytuj | edytuj kod]

30 lipca 2019 Rada Krajowa partii zdecydowała o współtworzeniu Koalicji Obywatelskiej wraz z PO, Nowoczesną i Inicjatywą Polską, a także m.in. samorządowcami w wyborach parlamentarnych w 2019[27]. Liderem listy wyborczej z ramienia Zielonych był Tomasz Aniśko w okręgu lubuskim, natomiast na miejscach drugich znalazły się Małgorzata Tracz w okręgu wrocławskim oraz Miłosława Stępień w okręgu konińskim. Ogółem na listach Koalicji Obywatelskiej we wszystkich okręgach wyborczych znalazło się 44 kandydatów należących do Zielonych bądź przez nich popieranych[28].

Kandydaci Zielonych w ramach KO uzyskali 107 523 głosy, co dało 0,58% poparcia w skali kraju. Troje z nich uzyskało mandaty w Sejmie: Małgorzata Tracz w okręgu wrocławskim (uzyskała 28 676 głosów), Tomasz Aniśko w okręgu lubuskim (uzyskał 23 870 głosów) i Urszula Zielińska w okręgu warszawskim (uzyskała 7536 głosów)[29][30].

Wybory prezydenckie w 2020[edytuj | edytuj kod]

W wyborach prezydenckich w 2020 Zieloni, podobnie jak inne partie KO, poparli kandydaturę Małgorzaty Kidawy-Błońskiej z PO[31], a po nieodbyciu się w nich głosowania, w powtórzonych wyborach poparli kolejnego kandydata PO Rafała Trzaskowskiego[32].

Wybory parlamentarne w 2023[edytuj | edytuj kod]

W wyborach parlamentarnych w 2023 Zieloni ponownie współtworzyli KO wraz z PO, Nowoczesną i iPL; z list koalicji wystartowała także m.in. Agrounia. Zieloni wystawili na listach KO 29 kandydatów do Sejmu. Drugie miejsca na listach otrzymali współprzewodniczący partii – Przemysław Słowik w okręgu koszalińskim i posłanka Urszula Zielińska w okręgu warszawskim – a także posłanka Małgorzata Tracz w okręgu wrocławskim. O reelekcję nie ubiegał się poseł Tomasz Aniśko[33]. Mandaty otrzymały posłanki ubiegające się o ponowny wybór – Urszula Zielińska, Klaudia Jachira i Małgorzata Tracz[34].

Kongresy Zielonych[edytuj | edytuj kod]

Głosowanie podczas obrad kongresu Partii Zieloni w Warszawie w lutym 2018
Kongres założycielski, 6–7 września 2003, Warszawa
Kongres przyjął „Zielony manifest”, będący podstawowym dokumentem programowym powstającej partii[35].
I Kongres, 12–14 listopada 2004, Gdańsk
II Kongres, 24–26 lutego 2006, Katowice
III Kongres, 1–2 marca 2008, Warszawa
Kongres przyjął poprawki do statutu, zastępując określenia „współprzewodniczący” i „współprzewodnicząca” ich krótszymi wersjami. Zieloni przyjęli również kilka stanowisk dotyczących polityki zagranicznej, m.in. w sprawie wycofania wojska z Iraku i Afganistanu oraz sprzeciwu wobec tarczy antyrakietowej[36].
IV Kongres, 16–18 kwietnia 2010, Warszawa
Kongres przyjął cztery uchwały programowe: w sprawie ordynacji wyborczej, priorytetów polityki społecznej, polityki zdrowotnej i polityki edukacyjnej[37].
V Kongres (programowy), 2–3 września 2011, Warszawa
Kongres przyjął pięć uchwał programowych, dotyczących: zielonej gospodarki, ochrony praw pracowniczych, polityki energetyczno-klimatycznej, świeckiego państwa i polityki kulturalnej[38].
VI Kongres (sprawozdawczo-wyborczy), 2–4 grudnia 2011, Warszawa
Kongres wybrał nowe władze partii[39].
VII Kongres (sprawozdawczo-wyborczy), 2–3 marca 2013, Warszawa
Kongres wybrał nowe władze partii[40], przyjął również dwie uchwały programowe, dotyczącą polityki europejskiej oraz polityki wspierania odnawialnych źródeł energii[41]. Zmieniono też nazwę partii z „Zieloni 2004” (która pozostała zastrzeżoną nazwą historyczną) na „Partia Zieloni”.
VIII Kongres (sprawozdawczo-wyborczy), 12–13 lipca 2014, Warszawa
Kongres ponownie wybrał Agnieszkę Grzybek i Adama Ostolskiego na przewodniczących partii, przyjął również uchwały dotyczące wyborów samorządowych, prezydenckich i parlamentarnych[42].
IX Kongres (sprawozdawczo-wyborczy), 30–31 maja 2015, Warszawa
Kongres dyskutował o sprawach programowych, wybrał także nowe władze partii[43].
X Kongres (sprawozdawczo-wyborczy), 20–21 lutego 2016, Warszawa
Kongres wybrał nowe władze partii i przyjął Zielony Manifest 2.0[44].
XI Kongres (programowy), 30 września–1 października 2017, Warszawa
Kongres przyjął program Zielone Przesłanie[45].
XII Kongres (sprawozdawczo-wyborczy), 17–18 lutego 2018, Warszawa
Kongres wybrał władze partii oraz zdecydował o samodzielnym starcie w wyborach do sejmików województw w wyborach w 2018, a także podjął uchwałę o potrzebie powołania szerokiej koalicji w wyborach do Europarlamentu (2019)[46][47].
XIII Kongres (sprawozdawczo-wyborczy), 18–19 stycznia 2020, Wrocław
Kongres wybrał władze partii oraz podsumował udział partii w wyborach w latach 2018–2019[48].
XIV Kongres, 14–15 sierpnia 2021, Łódź
Kongres przyjął nowy statut partii[49].
XV Kongres (sprawozdawczo-wyborczy), 15–16 stycznia 2022, Warszawa
Kongres wybrał nowe władze partii i przyjął Zielony Plan Odbudowy[50].
XVI Kongres (programowy), 26 listopada 2022, Warszawa
Kongres przyjął filar programu Zielona Moc, dotyczący transformacji energetycznej[51]. Zmieniono też nazwę partii z „Partia Zieloni” na „Zieloni”[52] oraz powrócono do określania szefów partii „współprzewodniczącymi” (zamiast „przewodniczących”)[53].

Program polityczny[edytuj | edytuj kod]

Zieloni na manifestacji KOD w 2016 we Wrocławiu
Zieloni podczas happeningu w 2018 w Warszawie
Zieloni w 2018 jak co roku na Paradzie Równości w Warszawie
Ewa Sufin-Jacquemart, Laura Kwoczała i Marek Kossakowski w trakcie marszu solidarności z uchodźcami (2021)
Postulaty Zielonych na Marszu Miliona Serc w Warszawie (2023)

Podobnie jak inne partie tego nurtu na świecie, Zieloni opierają swoje poglądy na czterech filarach: ekologizm, sprawiedliwość społeczna, demokracja oddolna oraz pacyfizm. Zgodnie z programem przyjętym na kongresie partii w 2017, jej działalność skupia się na poniższych postulatach[45]:

„Ochrona zasobów ziemi naszym obowiązkiem”

  1. Całkowite odchodzenie od pozyskiwania energii z ropy, węgla i innych paliw kopalnych oraz pozyskiwanie jej w przynajmniej 50% z odnawialnych źródeł energii do 2030 roku.
  2. Rezygnacja z planów budowy elektrowni jądrowych.
  3. Popieranie działań zmierzających do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych na świecie o co najmniej 40% do 2030 roku w porównaniu z poziomem z 1990 roku.
  4. Zwiększenie efektywności energetycznej o 45% do 2050 roku w celu zwalczania zanieczyszczenia powietrza, ubóstwa energetycznego oraz przeciwdziałania zmianom klimatu.
  5. Zakończenie produkcji i sprzedaży nowych pojazdów spalinowych do 2030 roku i zastąpienie ich pojazdami niespalinowymi.
  6. Stworzenie krajowego programu budowy i odbudowy połączeń kolejowych na lata 2020–2030.
  7. Ochrona obecnych i stopniowe zwiększanie istniejących obszarów przyrodniczo cennych, np. Puszczy Białowieskiej.
  8. Ochrona zasobów wodnych i racjonalne ich użytkowanie poprzez prawidłową retencję i oszczędzanie.
  9. Zakaz hodowli zwierząt na futra i cyrków ze zwierzętami.

„Gospodarka dobra wspólnego”

  1. Wprowadzenie modelu gospodarki bazującego na takich wartościach jak godność człowieka, solidarność, praworządność, ekologiczna odpowiedzialność i demokracja.
  2. Gospodarka o obiegu zamkniętym (wtórnego wykorzystania surowców) i promowanie świadomych wyborów konsumenckich.
  3. Gwarancja miejsc w żłobkach i przedszkolach, umożliwiająca rodzicom powrót na rynek pracy.
  4. Rozpoczęcie procesu stopniowego skracania czasu pracy do 30 godzin tygodniowo.
  5. Stopniowe wprowadzanie podstawowego dochodu gwarantowanego.
  6. Sprzeciw wobec budowy niemiecko-rosyjskiego gazociągu Nord Stream 2.
  7. Równa płaca za tę samą pracę dla kobiet i mężczyzn.
  8. Ograniczanie rozwarstwienia płac w Europie oraz gwarancja minimalnej emerytury europejskiej.
  9. Zakaz reklam skierowanych do dzieci oraz promujących produkty parafarmaceutyczne.

„Równość i solidarność prawem każdego człowieka”

  1. Walka z dyskryminacją rasową, religijną, światopoglądową oraz z przyczynami ucieczki ludzi z ich własnych krajów.
  2. Zakaz eksportu broni do państw łamiących prawa człowieka.
  3. Prawo do oddychania czystym powietrzem.
  4. Aktywna pomoc ludziom ze względu na wykluczenie z powodu biedy i zdarzeń losowych.
  5. Upowszechnienie opieki pielęgniarskiej, stomatologicznej i psychologicznej w żłobkach, przedszkolach i szkołach.
  6. Wsparcie dla osób samotnie wychowujących dzieci oraz opiekunów i opiekunek osób niepełnosprawnych.
  7. Wprowadzenie możliwości zawierania małżeństw przez pary jednopłciowe.
  8. Równy wiek emerytalny dla kobiet i mężczyzn na poziomie 65 lat z możliwością wcześniejszego o 5 lat przejścia na emeryturę.
  9. Obniżenie czynnego prawa wyborczego do 16. roku życia w wyborach samorządowych.
  10. Prawna dopuszczalność eutanazji dla osób nieuleczalnie chorych, które komisyjnie wyrażą zdecydowaną wolę zakończenia życia.

„Żywność dobrej jakości oparta o zrównoważone rolnictwo”

  1. Odejście od przemysłowej hodowli zwierząt, przejście do rolnictwa bez chemicznych trucizn do 2040 roku oraz niedopuszczenie upraw GMO.
  2. Wsparcie dla rolnictwa ekologicznego oraz lokalnej i bezpośredniej sprzedaży produktów rolnych.
  3. Zabezpieczenie trwałości rodzinnych gospodarstw rolnych i ochrona praw socjalnych rolników i rolniczek oraz zatrudnionych w gospodarstwie pracowników i pracownic.
  4. Edukacja i zwiększanie świadomości społeczeństwa w kwestiach spożycia żywności i jej wpływu na zdrowie ludzi – zwłaszcza chorób cywilizacyjnych, jak np. otyłość, cukrzyca, alergie.
  5. Bardziej sprawiedliwy system dopłat dla całego rolnictwa i zwiększenie dopłat dla rolnictwa zrównoważonego i lokalnego.

Postulaty formułowane przez Zielonych na przestrzeni historii to m.in.:

Struktura i działacze[edytuj | edytuj kod]

 Zobacz też kategorię: Politycy Zielonych (Polska).

Stan liczebności Zielonych na luty 2019 to około 1300 osób skupionych w 19 kołach i kolejne 7 kół było w trakcie organizacji. Statystyczna średnia wieku to około 40 lat[54].

Aktualni współprzewodniczący[edytuj | edytuj kod]

Współprzewodniczące i współprzewodniczący[edytuj | edytuj kod]

W wyborach do władz, począwszy od kół aż do Zarządu Krajowego, obowiązuje zasada parytetu płci, a przewodniczą zawsze jednocześnie kobieta i mężczyzna (dwoje współprzewodniczących, do marca 2008 do listopada 2022 nazywanych „przewodniczącymi”).

Współprzewodniczące:

Współprzewodniczący:

Reprezentacja w Sejmie[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec czerwca 2014 do Zielonych przystąpiła posłanka Anna Grodzka, która wystąpiła z Twojego Ruchu (pozostała początkowo w klubie poselskim TR, jednak trzy miesiące później jej członkostwo w nim wygasło)[55]. Po roku wystąpiła jednak z partii[56].

W 2019 w wyborach parlamentarnych z list współtworzonej przez Zielonych Koalicji Obywatelskiej została wybrana trójka posłów należących do partii: Tomasz Aniśko, Małgorzata Tracz i Urszula Zielińska[30]. Małgorzata Tracz została jedną z wiceprzewodniczących klubu KO. W marcu 2023 do partii wstąpiła Klaudia Jachira, dotychczas bezpartyjna posłanka zasiadająca w klubie KO[57]. W wyborach w 2023 mandaty utrzymały Klaudia Jachira, Małgorzata Tracz i Urszula Zielińska.

Współpraca w Parlamencie Europejskim[edytuj | edytuj kod]

Z Partią Zieloni współpracę podjęła Sylwia Spurek, niezależna eurodeputowana wybrana z listy Wiosny, która 30 września 2020 przystąpiła do frakcji Zieloni – Wolny Sojusz Europejski, po uprzedniej rezygnacji z członkostwa we frakcji Postępowy Sojusz Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim[58].

Podmioty współpracujące[edytuj | edytuj kod]

  • Fundacja „Strefa Zieleni” propagująca trwały, zrównoważony rozwój ekonomiczny, społeczny i ekologiczny. Wspiera finansowo i merytorycznie działania zgodne z ideologią i programem Zielonych, zarówno partii politycznych, jak i organizacji pozarządowych.
  • Stowarzyszenie „Ostra Zieleń” zajmujące się promowaniem praw człowieka, zrównoważonego rozwoju, demokracji, ochrony środowiska. Skupia głównie młodych działaczy proekologicznych.
  • Czasopismo „Zielone Wiadomości” poruszające tematy związane z ekologią, zrównoważonym rozwojem, demokracją, prawami człowieka, prawami mniejszości, przedstawiające alternatywy dla dominującego systemu społeczno-gospodarczego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zapytaliśmy partie o to, ilu mają członków. Liderem wciąż PSL, na podium też PiS i PO. gazeta.pl, 25 grudnia 2022. [dostęp 2022-12-31].
  2. „Ratujmy Kobiety 2017” zbiera podpisy pod projektem liberalizującym przepisy o aborcji. pap.pl, 3 sierpnia 2017. [dostęp 2022-03-24].
  3. Zieloni i Kobiety za Napieralskim. wprost.pl, 18 czerwca 2010. [dostęp 2010-02-25].
  4. Zieloni o II turze wyborów prezydenckich: Nie popieramy żadnego z kandydatów. zieloni2004.pl, 29 czerwca 2010.
  5. Agata Kondzińska: SLD: Bomba poszła w górę. wyborcza.pl, 9 października 2010. [dostęp 2010-10-09].
  6. Warszawscy Zieloni w koalicji z SLD chcą budować miasto na ludzką skalę. zieloni2004.pl, 8 października 2010. [dostęp 2019-02-25].
  7. Zieloni i Partia Kobiet na listach wraz z SLD. onet.pl, 30 września 2010. [dostęp 2010-10-09].
  8. Grażyna Ciemniak kandydatką na prezydenta Bydgoszczy. pomorska.pl, 18 września 2010. [dostęp 2010-11-13].
  9. Sławomir Skomra: Izabella Sierakowska stworzy nowy festiwal. wyborcza.pl, 18 września 2010. [dostęp 2018-01-14].
  10. Zieloni weszli do samorządów!. zieloni2004.pl, 23 listopada 2010. [dostęp 2019-02-25].
  11. Wykaz złożonych zawiadomień o utworzeniu komitetu wyborczego w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego. pkw.gov.pl, 28 lutego 2014. [dostęp 2014-03-03].
  12. Zieloni w eurowyborach: ekologicznie, socjalnie, równościowo. money.pl, 1 marca 2014. [dostęp 2021-07-28].
  13. Komitet Wyborczy Partia Zieloni. pkw.gov.pl. [dostęp 2014-04-18].
  14. Warszawa: Partia Zieloni startuje do Rady Miasta!. partiazieloni.pl, 15 października 2014. [dostęp 2023-02-17].
  15. Sylwia Jurgiel: KW Partii Zieloni (lista do rady miejskiej Wrocławia). prw.pl, 11 października 2014. [dostęp 2014-10-15].
  16. Wybory w Krakowie: Zieloni razem z ruchami miejskimi. partiazieloni.pl, 9 września 2014. [dostęp 2023-02-17].
  17. Wybory 2014. Radna Kubica i szef znanej firmy na listach Mniejszości Niemieckiej. wyborcza.pl, 8 października 2014. [dostęp 2021-07-28].
  18. Zieloni w wyborach samorządowych – podsumowanie. partiazieloni.pl, 3 grudnia 2014. [dostęp 2023-02-17].
  19. Anna Grodzka oficjalnie kandydatką na prezydenta. wp.pl, 7 lutego 2015. [dostęp 2015-02-09].
  20. Waldemar Kowalski: Nowicka i Grodzka nie powalczą o prezydenturę. Minął termin składania podpisów do PKW. natemat.pl, 27 marca 2015. [dostęp 2015-03-27].
  21. Informacja o przewidywanej wysokości subwencji na działalność statutową, przysługujących partiom politycznym w latach 2016–2019. pkw.gov.pl, 25 stycznia 2016. [dostęp 2016-08-18].
  22. Bartłomiej Kozek, Małgorzata Tracz: Budowanie fundamentów progresywnej zmiany. zielonewiadomosci.pl, 23 listopada 2018. [dostęp 2018-11-25].
  23. Statystyka list kandydatów. pkw.gov.pl. [dostęp 2019-02-25].
  24. Kandydaci i kandydatki. partiazieloni.pl. [dostęp 2019-02-25].
  25. Wyniki głos. i wyb. Prezydenta. pkw.gov.pl. [dostęp 2019-02-25].
  26. Partia Zieloni dołącza do Koalicji Europejskiej. wyborcza.pl, 17 lutego 2019. [dostęp 2019-02-17].
  27. Zieloni oficjalnie potwierdzili start w wyborach w ramach Koalicji Obywatelskiej. pap.pl, 30 lipca 2019. [dostęp 2019-07-30].
  28. Kandydaci i kandydatki do Sejmu. partiazieloni.pl. [dostęp 2023-02-17].
  29. Wyniki wyborów 2019 do Sejmu RP. Koalicyjny Komitet Wyborczy PO.N iPL Zieloni. pkw.gov.pl. [dostęp 2019-10-16].
  30. a b Partia Zieloni ma trójkę posłów i posłanek w Sejmie!. partiazieloni.pl, 14 października 2019. [dostęp 2023-02-17].
  31. Zieloni popierają Małgorzatę Kidawę-Błońską w wyborach prezydenckich. partiazieloni.pl, 20 lutego 2020. [dostęp 2023-02-17].
  32. Zieloni popierają Rafała Trzaskowskiego w wyborach prezydenckich. partiazieloni.pl, 24 maja 2020. [dostęp 2023-02-17].
  33. Głosuj na Zielonych w całej Polsce!. partiazieloni.pl. [dostęp 2023-10-13].
  34. Koalicyjny Komitet Wyborczy PO .N iPL Zieloni w wyborach do Sejmu i Senatu w 2023 r.. wybory.gov.pl. [dostęp 2023-10-21].
  35. Zielony Manifest. partiazieloni.pl. [dostęp 2023-02-17].
  36. Bartłomiej Kozek, Karolina Jankowska: III Kongres Zielonych 2004. lewica.pl, 3 marca 2008. [dostęp 2010-07-28].
  37. Nowe władze, nowy program. zieloni2004.pl, 19 kwietnia 2010. [dostęp 2019-02-25].
  38. II Kongres Programowy za nami!. zieloni2004.pl, 5 września 2011. [dostęp 2019-02-25].
  39. Radek Gawlik i Agnieszka Grzybek na czele Zielonych. zieloni2004.pl, 5 grudnia 2011. [dostęp 2019-02-25].
  40. Nowe władze Zielonych 2004. lewica24.pl, 4 marca 2013. [dostęp 2017-01-02].
  41. Adam Wedman: Zieloni: Domagamy się ustawy o odnawialnych źródłach energii. naszemiasto.pl, 4 marca 2013. [dostęp 2019-02-25].
  42. Agnieszka Grzybek i Adam Ostolski ponownie na czele Partii Zieloni. onet.pl, 13 lipca 2013. [dostęp 2013-07-14].
  43. Zieloni wybrali nowe kierownictwo. Adam Ostolski nadal na czele partii. onet.pl, 31 maja 2015. [dostęp 2015-06-01].
  44. Zieloni po kongresie chcą być samodzielni, ale nie samotni. wyborcza.pl, 21 lutego 2016. [dostęp 2016-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-25)].
  45. a b Zielone przesłanie. partiazieloni.pl. [dostęp 2023-02-17].
  46. Zieloni startują do sejmików wojewódzkich i wybierają nowe władze. partiazieloni.pl, 17 lutego 2018. [dostęp 2023-02-17].
  47. Zieloni chcą szerokiej koalicji w wyborach do Parlamentu Europejskiego. partiazieloni.pl, 20 lutego 2017. [dostęp 2023-02-17].
  48. XIII Kongres Partii Zieloni. partiazieloni.pl, 18 stycznia 2020. [dostęp 2021-08-16].
  49. Partia Zieloni uchwaliła nowy statut podczas kongresu. Wprowadzono nowe zasady. radiolodz.pl, 15 sierpnia 2021. [dostęp 2022-01-17].
  50. Kongres Partii Zieloni: Zieloni wybrali nowe władze. partiazieloni.pl, 16 stycznia 2022. [dostęp 2023-02-17].
  51. Zielona Moc – Program. partiazieloni.pl. [dostęp 2023-02-17].
  52. Zieloni. warszawa.so.gov.pl. [dostęp 2023-03-17].
  53. Pozycja 13433. Monitor Sądowy i Gospodarczy nr 53/2023, 16 marca 2023. [dostęp 2023-03-17].
  54. Anna Dąbrowska, Joanna Sawicka: Zieloni dojrzewają. polityka.pl, 12 lutego 2019. [dostęp 2021-08-16].
  55. Anna Grodzka odchodzi z Twojego Ruchu. bankier.pl, 27 czerwca 2014. [dostęp 2016-01-28].
  56. Anna Grodzka odchodzi z Partii Zieloni. polskieradio.pl, 23 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-23].
  57. Klaudia Jachira przystępuje do Zielonych. wnp.pl, 8 marca 2023. [dostęp 2023-03-08].
  58. Sylwia Spurek dołącza do grupy Zielonych w Parlamencie Europejskim. partiazieloni.pl, 30 września 2020. [dostęp 2023-02-17].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]