Zamek w Kolędzianach: Różnice pomiędzy wersjami

Zamek w Kolędzianach
Państwo	Ukraina
Obwód	tarnopolski
Miejscowość	Kolędziany
Typ budynku	zamek
Inwestor	Wołodyjowscy
Pierwszy właściciel	Wołodyjowscy
	Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie Ukrainy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:building}

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 15:25, 1 lut 2018

Zamek w Kolędzianach – zamek wybudowany przez Wołodyjowskich na stromym brzegu rzeki Nieczława^[1].

Historia

Według Geografii Królestw Galicyi i Lodomeryi z 1786^[2] Kolędziany były miastem. Istniał tam stary zamek obronny – forteca, wybudowany jeszcze przez Wołodyjowskich. W pierwszej połowie XIX w. Kolędziany były własnością rodziny Albinowskich h. Jastrzębiec, którzy szerzej są znani dopiero od drugiej połowy XVIII w.

Pałac

Ruiny zamku zostały ok. 1840 r. przebudowane na nowoczesny, późnoklasycystyczny, dwukondygnacyjny pałac^[1] przez Kornela Horodyskiego - kolejnego właściciela pochodzącego z Wołynia, który dwie wieże zamku przebudował na pawilony. Pałac w tym okresie urządzony był z rozmachem zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz. Pokoje zdobiły obrazy szkoły holenderskiej, na piętrze był duży taras widokowy, wewnątrz piece kaflowe, kominki i żyrandole, na tyłach budynku pałacowy ogród. Obiekt został uszkodzony w czasie I wojny światowej^[1]. Po śmierci Karola okoliczne dobra przypadły jego synowi Ludwikowi, który był ich ostatnim właścicielem. Ludwik mimo rozpoczęcia w pałacu prac renowacyjnych, z powodu braku funduszy zmuszony był je przerwać i ostatecznie przekazał obiekt na cele społeczne. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1919 roku w pałacu doprowadzonym do użyteczności mieściło się przedszkole oraz Dom Ludowy Towarzystwa Szkoły Ludowej. W ponowną ruinę popadał stopniowo po wysiedleniu Polaków na zachód w 1945 roku po zakończeniu II wojny światowej i umieszczeniu w pałacu początkowo szkoły średniej, a od 1977 zawodowej. Od 2010 r. posiadłość jest własnością ukraińskiego biznesmena.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Roman Aftanazy: Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Województwo podolskie, T. 9, wyd. 2 przejrzane i uzupełnione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wrocław, Warszawa: 1995, s. 157-160.
↑ Eweryst Andrzej hr. Kuropatnicki, Geografia Królestw Galicyi i Lodomeryi z 1786 r.

Linki zewnętrzne

Zamki na Ukrainie – Kolędziany

[Aftanazy-1] Roman Aftanazy: Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Województwo podolskie, T. 9, wyd. 2 przejrzane i uzupełnione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wrocław, Warszawa: 1995, s. 157-160.

[2] Eweryst Andrzej hr. Kuropatnicki, Geografia Królestw Galicyi i Lodomeryi z 1786 r.

[1]

[2]

@@ Linia 40: / Linia 40: @@
 == Pałac ==
-Ruiny zamku zostały ok. 1840 r. przebudowane na nowoczesny, [[klasycyzm|późnoklasycystyczny]], dwukondygnacyjny pałac<ref name=Aftanazy/> przez [[Kornel Horodyski|Kornela Horodyskiego]] - kolejnego właściciela pochodzącego z [[Wołyń|Wołynia]], który  dwie wieże zamku przebudował na pawilony. Pałac w tym okresie urządzony był z rozmachem zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz. Pokoje zdobiły obrazy szkoły holenderskiej, na piętrze był duży taras widokowy, wewnątrz piece kaflowe, kominki i żyrandole, na tyłach budynku pałacowy ogród. Obiekt został zniszczony w czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]]<ref name=Aftanazy/>. Po śmierci Karola miejscowość przypadła jego synowi Ludwikowi, który był jej ostatnim właścicielem. Ludwik mimo rozpoczęcia prac renowacyjnych nad pałacem z powodu braku funduszy zmuszony był je przerwać i ostatecznie przekazał pałac na cele społeczne. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w pałacu doprowadzonym do użyteczności mieściło się przedszkole. W ponowną ruinę popadał stopniowo po wysiedleniu Polaków na zachód po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] i umieszczeniu w pałacu początkowo szkoły średniej, a od 1977 zawodowej. W takim stanie pozostaje on do dnia dzisiejszego (kwiecień 2012). Od 2010 r. posiadłość jest własnością ukraińskiego biznesmena.
+Ruiny zamku zostały ok. 1840 r. przebudowane na nowoczesny, [[klasycyzm|późnoklasycystyczny]], dwukondygnacyjny pałac<ref name=Aftanazy/> przez [[Kornel Horodyski|Kornela Horodyskiego]] - kolejnego właściciela pochodzącego z [[Wołyń|Wołynia]], który  dwie wieże zamku przebudował na pawilony. Pałac w tym okresie urządzony był z rozmachem zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz. Pokoje zdobiły obrazy szkoły holenderskiej, na piętrze był duży taras widokowy, wewnątrz piece kaflowe, kominki i żyrandole, na tyłach budynku pałacowy ogród. Obiekt został uszkodzony w czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]]<ref name=Aftanazy/>. Po śmierci Karola okoliczne dobra przypadły jego synowi Ludwikowi, który był ich ostatnim właścicielem. Ludwik mimo rozpoczęcia w pałacu prac renowacyjnych, z powodu braku funduszy zmuszony był je przerwać i ostatecznie przekazał obiekt na cele społeczne. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1919 roku w pałacu doprowadzonym do użyteczności mieściło się przedszkole oraz ''Dom Ludowy'' [[Towarzystwo Szkoły Ludowej|Towarzystwa Szkoły Ludowej]]. W ponowną ruinę popadał stopniowo po wysiedleniu Polaków na zachód w 1945 roku po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] i umieszczeniu w pałacu początkowo szkoły średniej, a od 1977 zawodowej. Od 2010 r. posiadłość jest własnością ukraińskiego biznesmena.
 == Przypisy ==