Tracy Austin
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
12 grudnia 1962 |
| Wzrost |
165 cm |
| Gra |
praworęczna, oburęczny backhand |
| Status profesjonalny |
23 października 1978 |
| Zakończenie kariery |
Lipiec 1994 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
30 WTA, 7 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
1 (7 kwietnia 1980) |
| Australian Open |
QF (1981) |
| Roland Garros |
QF (1982, 1983) |
| Wimbledon |
SF (1979,1980) |
| US Open |
W (1979, 1981) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
4 WTA, 0 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
41 (14 sierpnia 1989) |
| Wimbledon |
3R (1977) |
| US Open |
QF (1977, 1978) |
Tracy Austin (ur. 12 grudnia 1962 w Palos Verdes) – amerykańska tenisistka.
Jej syn Brandon Holt również jest profesjonalnym tenisistą[1].
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Jako 10-latka zdobyła mistrzostwo USA w kategorii do lat 12; łącznie triumfowała w 22 krajowych turniejach mistrzowskich w różnych kategoriach juniorskich, jednak praktycznie karierę wśród juniorek zakończyła już jako 14-latka.
Od 1977 występowała w turniejach zawodowych, w tym samym roku wygrała turniej w Portland oraz dotarła do ćwierćfinału wielkoszlemowego US Open; pokonała po drodze m.in. Sue Barker oraz Virginię Ruzici, a uległa Betty Stöve. Wygrała turniej w Portland zaledwie miesiąc po swoich 14. urodzinach stając się najmłodszą triumfatorką turnieju WTA. Była również najmłodszą ćwierćfinalistką któregokolwiek z turniejów wielkoszlemowych, wynik ten poprawiła dopiero Jennifer Capriati, osiągając jako 14-latka półfinał Wimbledonu w 1990 roku.
23 października 1978 roku Austin uzyskała oficjalnie status tenisistki zawodowej. Wygrała w grze pojedynczej dwa turnieje wielkoszlemowe US Open. Najpierw w 1979 roku pokonała w finale Chris Evert 6:4, 6:3, zostając jednocześnie najmłodszą mistrzynią US Open w historii oraz najmłodszą triumfatorką turnieju wielkoszlemowego w Erze Open tenisa (wynik ten poprawiła jedenaście lat później Monica Seles wygrywając French Open 1990, a następnie Martina Hingis Australian Open 1997). Dwa lata później ponownie triumfowała w Nowym Jorku pokonując w zaciętym finale Martinę Navrátilovą 1:6, 7:6(4), 7:6(1). W 1980 roku wygrała ponadto Wimbledon w grze mieszanej (w parze z bratem Johnem Austinem), a rok później, w tej samej konkurencji, przegrali w finale.
Wygrała łącznie 30 turniejów w grze pojedynczej, ostatni z nich w sezonie 1982 w San Diego. Skutecznie przerwała dominację dwóch wieloletnich liderek kobiecego tenisa na świecie, Evert i Navrátilovej, zostając 7 kwietnia 1980 na krótko liderką rankingu WTA.
Sukcesy w bardzo młodym wieku wyczerpały organizm Austin. W 1983 roku przerwała występy trapiona licznymi kontuzjami. Kilkukrotnie próbowała wrócić do zawodowego tenisa. Pierwszy raz już w lutym 1984 roku (zagrała w sumie w dwóch turniejach). Kolejną próbę powrotu skomplikował ciężki wypadek samochodowy w 1989 roku. Ostatecznie w latach 1993-1994 przez kilka miesięcy rywalizowała ponownie w cyklu turniejów WTA Tour, występując nawet w wielkoszlemowych Australian Open i French Open. Nie odniosła jednak sukcesów, a po porażkach w pierwszych meczach na kortach French Open (z Niemką Marketą Kochtą 0:6, 1:6) oraz w Eastbourne (z Kristine Radford 3:6, 4:6) powróciła na sportową emeryturę. Tenisem zajęła się jako komentatorka.
W barwach USA zdobyła trzykrotnie Puchar Federacji (1978, 1979, 1980) oraz dwukrotnie Puchar Wightman (1979 i 1981).
W 1992 została przyjęta w poczet członków Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
A, brak startu
Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 1977 | 1978 | 1979 | 1980 | 1981 | 1982 | 1983 | 1984 | 1985-1987 | 1988 | 1989 | 1990-1992 | 1993 | 1994 | Tytuły | Z-P | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | QF | A | A | A | Koniec kariery | A | A | Koniec kariery | A | 2R | 0 / 2 | 3 – 2 |
| French Open | A | A | A | A | A | QF | QF | A | Koniec kariery | A | A | Koniec kariery | A | 1R | 0 / 3 | 7 – 3 | |
| Wimbledon | 3R | 4R | SF | SF | QF | QF | A | A | Koniec kariery | A | A | Koniec kariery | A | A | 0 / 6 | 20 – 6 | |
| US Open | QF | QF | W | SF | W | QF | A | A | Koniec kariery | A | A | Koniec kariery | A | A | 2 / 6 | 31 – 4 | |
| Ranking na koniec roku | 12 | 6 | 3 | 2 | 2 | 4 | 4 | – | – | – | – | – | 115 | – | 2 / 17 | 61 – 15 | |
Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 1977 | 1978 | 1979 | 1980 | 1981 | 1982 | 1983 | 1984 | 1985-1987 | 1988 | 1989 | 1990-1992 | 1993 | 1994 | Tytuły | Z-P | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | Koniec kariery | A | A | Koniec kariery | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 |
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | Koniec kariery | A | A | Koniec kariery | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |
| Wimbledon | 3R | A | A | A | A | A | A | A | Koniec kariery | A | A | Koniec kariery | A | A | 0 / 1 | 2 – 1 | |
| US Open | 2R | QF | QF | A | A | A | A | A | Koniec kariery | 2R | A | Koniec kariery | A | A | 0 / 4 | 7 – 3 | |
| Ranking na koniec roku | Nie był publikowany | – | 47 | – | – | – | – | 0 / 5 | 9 – 4 | ||||||||
Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 1977 | 1978 | 1979 | 1980 | 1981 | 1982 | 1983 | 1984 | 1985-1987 | 1988 | 1989 | 1990-1992 | 1993 | 1994 | Tytuły | Z-P | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | Koniec kariery | A | A | Koniec kariery | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | Koniec kariery | A | A | Koniec kariery | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||||||
| Wimbledon | A | 3R | 1R | W | F | 1R | A | A | Koniec kariery | A | A | Koniec kariery | A | A | 1 / 5 | 12 – 4 | |||||||||||
| US Open | 2R | A | A | A | A | A | A | A | Koniec kariery | SF | A | Koniec kariery | A | A | 0 / 2 | 3 – 2 | |||||||||||
| 1 / 7 | 15 – 6 | ||||||||||||||||||||||||||
Występy w grze podwójnej w turniejach legend[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | Tytuły |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | turnieju nie rozgrywano | A | RR | NH | A | A | A | A | 0 / 1 | ||||
| French Open | NH | NH | A | A | A | A | A | A | RR | W | RR | A | 1 / 3 |
| Wimbledon | A | RR | F | RR | RR | RR | RR | RR | RR | RR | RR | RR | 0 / 9 |
| US Open | turnieju nie rozgrywano | SF | F | W[2] | SF | SF | NH | F | 3 / 6 | ||||
Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| Toyota Series Championships | |
| 1971 – 1987 |
|
| Virginia Slims Circuit | |
| Grand Prix Series | |
| Colgate Series | |
Gra pojedyncza 44 (30–14)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 16 stycznia 1977 | Portland | Dywanowa (hala) |  Stacy Margolin
|
6:7, 6:3, 4:1 krecz |
| Finalistka | 1. | 12 marca 1978 | Dallas | Dywanowa (hala) |  Evonne Goolagong Cawley
|
6:4, 0:6, 2:6 |
| Finalistka | 2. | 8 października 1978 | Phoenix | Twarda |  Martina Navrátilová
|
4:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 29 października 1978 | Filderstadt | Dywanowa (hala) |  Betty Stöve
|
6:3, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 3. | 26 listopada 1978 | Tokio | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová
|
6:1, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 4. | 7 stycznia 1979 | Waszyngton | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová
|
6:3, 6:2 |
| Finalistka | 3. | 4 lutego 1979 | Chicago | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová
|
3:6, 4:6 |
| Finalistka | 4. | 25 marca 1979 | Nowy Jork | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová
|
3:6, 6:3, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 5. | 15 kwietnia 1979 | Amelia Island | Ceglana | Kerry Reid
|
7:6(3), 7:6(7) |
| Zwyciężczyni | 6. | 13 maja 1979 | Rzym | Ceglana |  Sylvia Hanika
|
6:4, 1:6, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 7. | 5 sierpnia 1979 | San Diego | Twarda | Martina Navrátilová
|
6:4, 6:2 |
| Finalistka | 5. | 26 sierpnia 1979 | Mahwah | Twarda | Chris Evert-Lloyd
|
7:6(2), 4:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 8. | 8 września 1979 | US Open | Twarda | Chris Evert-Lloyd
|
6:4, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 9. | 11 października 1979 | Filderstadt | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová
|
6:2, 6:0 |
| Zwyciężczyni | 10. | 16 grudnia 1979 | Tokio | Twarda (hala) | Martina Navrátilová
|
6:2, 6:1 |
| Finalistka | 6. | 7 stycznia 1980 | Landover | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová
|
2:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 11. | 13 stycznia 1980 | Cincinnati | Dywanowa (hala) | Chris Evert-Lloyd
|
6:2, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 12. | 3 lutego 1980 | Seattle | Dywanowa (hala) |  Virginia Wade
|
6:2, 7:6(1) |
| Finalistka | 7. | 10 lutego 1980 | Los Angeles | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová
|
2:6, 0:6 |
| Zwyciężczyni | 13. | 16 marca 1980 | Boston | Dywanowa (hala) | Virginia Wade
|
6:2, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 14. | 23 marca 1980 | Nowy Jork | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová
|
6:2, 2:6, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 15. | 25 marca 1980 | Carlsbad | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová
|
6:4, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 16. | 13 kwietnia 1980 | Hilton Head | Ceglana | Regina Maršíková
|
3:6, 6:1, 6:0 |
| Finalistka | 8. | 4 maja 1980 | Orlando | Ceglana | Martina Navrátilová
|
2:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 17. | 21 czerwca 1980 | Eastbourne | Trawiasta | Wendy Turnbull
|
7:6(3), 6:2 |
| Zwyciężczyni | 18. | 3 sierpnia 1980 | San Diego | Twarda | Wendy Turnbull
|
6:1, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 19. | 5 października 1980 | Minneapolis | Dywanowa (hala) | Dianne Fromholtz
|
6:1, 2:6, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 20. | 9 listopada 1980 | Filderstadt | Dywanowa (hala) | Sherry Acker
|
6:2, 7:5 |
| Finalistka | 9. | 16 listopada 1980 | Tampa | Twarda | Andrea Jaeger
|
walkower |
| Finalistka | 10. | 20 listopada 1980 | Tokio | Twarda (hala) | Martina Navrátilová
|
4:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 21. | 21 grudnia 1980 | Tucson | Dywanowa (hala) | Mareen Louie Harper
|
6:2, 6:0 |
| Zwyciężczyni | 22. | 11 stycznia 1981 | East Rutherford | Dywanowa (hala) | Andrea Jaeger
|
6:2, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 23. | 20 czerwca 1981 | Eastbourne | Trawiasta | Andrea Jaeger
|
6:3, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 24. | 2 sierpnia 1981 | San Diego | Twarda | Pam Shriver
|
6:2, 5:7, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 25. | 23 sierpnia 1981 | Toronto | Twarda | Chris Evert-Lloyd
|
6:1, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 26. | 13 września 1981 | US Open | Twarda | Martina Navrátilová
|
1:6, 7:6(4), 7:6(1) |
| Zwyciężczyni | 27. | 27 września 1981 | Atlanta | Twarda | Mary-Lou Daniels
|
4:6, 6:3, 6:3 |
| Finalistka | 11. | 4 października 1981 | Minneapolis | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová
|
0:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 28. | 2 listopada 1981 | Filderstadt | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová
|
4:6, 6:3, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 29. | 20 grudnia 1981 | East Rutherford | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová
|
2:6, 6:4, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 30. | 1 sierpnia 1982 | San Diego | Twarda | Kathy Rinaldi
|
7:6, 6:3 |
| Finalistka | 12. | 24 października 1982 | Filderstadt | Dywanowa (hala) | Martina Navrátilová
|
3:6, 3:6 |
| Finalistka | 13. | 12 grudnia 1982 | Richmond | Dywanowa (hala) | Wendy Turnbull
|
7:6(3), 2:6, 4:6 |
| Finalistka | 14. | 10 kwietnia 1983 | Hilton Head | Ceglana | Martina Navrátilová
|
7:5, 1:6, 0:6 |
Gra podwójna 7 (5–2)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 8 października 1978 | Phoenix | Twarda | Betty Stöve
|
Martina Navrátilová Anne Smith
|
6:4, 6:7, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 2. | 29 października 1978 | Filderstadt | Dywanowa (hala) | Betty Stöve
|
 Mima Jaušovec Virginia Ruzici
|
6:3, 6:2 |
| Finalistka | 3. | 26 listopada 1978 | Tokio | Dywanowa (hala) | Kathy May
|
Martina Navrátilová Betty Stöve
|
6:4, 6:7, 3:6 |
| Finalistka | 2. | 14 stycznia 1979 | Oakland | Dywanowa (hala) | Betty Stöve
|
Rosie Casals Chris Evert
|
6:3, 4:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 3. | 28 stycznia 1979 | Hollywood | Twarda | Betty Stöve
|
Rosie Casals Wendy Turnbull
|
6:2, 2:6, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 4. | 26 sierpnia 1979 | Mahwah | Dywanowa (hala) | Betty Stöve
|
Mima Jaušovec Regina Maršíková
|
7:6(4), 2:6, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 5. | 3 sierpnia 1980 | San Diego | Twarda | Ann Kiyomura
|
Rosie Casals Wendy Turnbull
|
3:6, 6:4, 6:3 |
Gra mieszana 2 (1–1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 6 lipca 1980 | Wimbledon | Trawiasta | John Austin
|
Dianne Fromholtz Mark Edmondson
|
6:4, 5:7, 6:4 |
| Finalistka | 1. | 4 lipca 1981 | Wimbledon | Trawiasta | John Austin
|
Betty Stöve Frew McMillan
|
6:4, 6:7(2), 3:6 |
Występy w Turnieju Mistrzyń[edytuj | edytuj kod]
W grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Rezultat | Rywalka | Wynik |
| 1979 | Finał | Martina Navrátilová |
3:6, 6:3, 2:6 |
| 1979 Toyota |
Finał | Martina Navrátilová |
2:6, 1:6 |
| 1980 | Zwycięstwo | Martina Navrátilová |
6:2, 2:6, 6:2 |
| 1980 Toyota |
Zwycięstwo | Andrea Jaeger |
6:2, 6:2 |
| 1981 Toyota |
Zwycięstwo | Martina Navrátilová |
2:6, 6:4, 6:2 |
| 1982 Toyota |
Półfinał | Chris Evert-Lloyd |
0:6, 0:6 |
| 1983 | Ćwierćfinał | Sylvia Hanika |
4:6, 5:7 |
Występy w turnieju WTA Doubles Championships[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
| 1993 | Ćwierćfinał |  Elna Reinach |
Gigi Fernández Natalla Zwierawa |
2:6, 6:2, 5:7 |
| 1994 | Półfinał | Pam Shriver |
Jana Novotná Arantxa Sánchez Vicario |
2:6, 2:6 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Former World No. 1 Tracy Austin’s son Brandon Holt decides to turn pro. tennisworldusa.org, 2020-06-03. [dostęp 2022-09-04]. (ang.).
- ↑ Mecz nie został rozegrany.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2018-09-25] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2018-09-25] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2018-09-25] (ang.).