Wybory parlamentarne w Polsce w 1957 roku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Polska
Godło RP
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Polski

Wybory parlamentarne w Polsce w 1957 roku – wybory do Sejmu PRL, które zostały przeprowadzone 20 stycznia 1957. Pozorowana demokracja w rzeczywistości ograniczona była do możliwości poparcia lub nie kandydatów wskazanych przez związany z komunistyczną władzą Front Jedności Narodu. Mandaty w Sejmie otrzymały więc jedynie organizacje do niego należące: PZPR (w większości), pozostałe koncesjonowane partie (ZSL i SD), a także kilkadziesiąt osób bezpartyjnych (w tym kilka reprezentujących organizację Znak). Ze względu na skład komisji wyborczych powoływanych w całości przez komunistów nie ma żadnych wiarygodnych danych na temat frekwencji czy wyników głosowania. Internowany prymas Stefan Wyszyński został zwolniony 28 października 1956 i wezwał naród do wzięcia udziału w wyborach styczniowych 1957[1]. Frekwencję 95% zatwierdziło Biuro Polityczne KC PZPR[2].

Oficjalne wyniki głosowania i wyniki wyborów[edytuj | edytuj kod]

Frekwencja w wyborach do Sejmu wyniosła 94,1%, czyli głosowało 16 892 tys. uprawnionych, głosów ważnych było 16 833 tys.

Podział mandatów[edytuj | edytuj kod]

Ugrupowanie Mandaty % mandatów
Polska Zjednoczona Partia Robotnicza 241 52,4%
Zjednoczone Stronnictwo Ludowe 118 25,6%
Stronnictwo Demokratyczne 39 8,5%
Znak 5 1,1%
Niestowarzyszeni 56 12,2%

Druga tura głosowania[edytuj | edytuj kod]

W czasie głosowania Jan Antoniszczak z PZPR, który kandydował z trzeciej pozycji listy FJN w trzymandatowym okręgu nr 37 z siedzibą w Nowym Sączu, nie uzyskał wymaganej bezwzględnej większości jako jeden z kandydatów ubiegających się o funkcję posła z tzw. miejsca mandatowego, co było jedynym takim przypadkiem w historii PRL[3]. 17 marca 1957 odbyła się tam więc druga tura głosowania. Zwyciężył w niej Zbigniew Gertych, pokonując Tadeusza Hodakowskiego.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marek Orłowski, Generał Józef Haller 1873–1960, Kraków 2007, s. 514.
  2. Andrzej Rzepliński, Niewolne wybory parlamentarne. Doświadczenie polskie 1947–1989, s. 5.
  3. Michał Siedziako. Wybory 1957: 99,44 proc. głosów na Władysława Gomułkę. „„Polityka” Cyfrowa”. 2017, 17 stycznia 2017. Polityka Sp. z o.o. S.K.A.. ISSN 0032-3500. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]