17 Pułk Moździerzy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
17 Pułk Moździerzy
Historia
Państwo  Polska
Sformowanie 1949
Rozformowanie 1955
Nazwa wyróżniająca nie posiadał
Patron nie posiadał
Tradycje
Święto nie obchodził
Działania zbrojne
nie uczestniczył
Organizacja
Numer JW 4196
Dyslokacja garnizon Żagań (OW Nr IV)
Rodzaj sił zbrojnych wojska lądowe
Rodzaj wojsk artyleria
Podległość 11 Zmot. Dywizja Piechoty
11 Dywizja Zmechanizowana
Skład Etat Nr 5/45, 6/68 i 5/87
120 mm moździerz wz. 1938

17 Pułk Moździerzy (17 pm) - oddział artylerii ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie rozkazu Nr 0056/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 marca 1949 został sformowany 17 pułk moździerzy. Jednostka była organizowana etapami: do 1 listopada 1949 utworzono zawiązek pułku oraz jego dywizjon szkolny, natomiast do 1 listopada 1950 zorganizowano 1 i 2 dywizjon moździerzy.

Formowanie pułku odbywało się garnizonie Żagań[a], w koszarach przy ulicy Szosa Żarska, według etatu Nr 5/45 o stanie 724 żołnierzy. Oddział podlegał dowódcy 11 Zmotoryzowanej Dywizji Piechoty (od 1950 - 11 Dywizji Zmechanizowanej).

Na podstawie rozkazu Nr 0055/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 czerwca 1950 pułk został przeformowany na etat Nr 5/68 o stanie 683 żołnierzy i włączony w skład 11 Dywizji Zmechanizowanej.

Na podstawie rozkazu Nr 0045/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 maja 1951 jednostka została przeformowana na etat Nr 5/87 o stanie 453 żołnierzy i 12 pracowników. Przeformowanie miało zostać zakończone w terminie do dnia 1 grudnia 1952. Liczba moździerzy została zmniejszona do dwudziestu ośmiu[1], a stan osobowy w stosunku do poprzedniego etatu uległ zmniejszeniu o 34%.

Na podstawie rozkazu Nr 0056/Org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 września 1956 pułk został rozformowany w terminie do dnia 20 grudnia 1955[2].

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Struktura organizacyjna według etatu Nr 5/45 pułku moździerzy zmotoryzowanej dywizji piechoty z dnia 30 marca 1949:

  • dowództwo pułku
  • pluton dowodzenia
  • 1 dywizjon moździerzy a. 3 baterie
  • 2 dywizjon moździerzy a. 3 baterie
  • dywizjo szkolny (pułkowa szkoła podoficerska)

Uzbrojenie pułku stanowiły czterdzieści dwa 120 mm moździerze wzór 1938[3].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jerzy Kajetanowicz, Polskie Wojska Lądowe ..., s. 156-158, opisując 14 Samodzielny Pułk Moździerzy w Ostrowie Wielkopolskim błędnie nazywa go „17 Pułkiem Moździerzy”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Paweł Piotrowski, Śląski Okręg Wojskowy ..., s. 152.
  2. ↑ Paweł Piotrowski, Śląski Okręg Wojskowy ..., s. 165.
  3. ↑ Jerzy Kajetanowicz, Polskie wojska lądowe ..., s. 200 i Paweł Piotrowski, Śląski Okręg Wojskowy ..., s. 175.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wiesław Chłopek, 11 Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego. Zarys dziejów, Żary: Wydawnictwo „Chroma”, 2005, ISBN 83-922412-3-1, OCLC 69492866.
  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy : przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO : Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=17_Pułk_Moździerzy&oldid=53677596”