Juliusz I
| Papież Biskup Rzymu | |
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Papież | |
| Okres sprawowania |
6 lutego 337–12 kwietnia 352 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Pontyfikat |
6 lutego 337 |
| |
| Czczony przez | |
|---|---|
| Wspomnienie | |
Juliusz I (ur. w Rzymie, zm. 12 kwietnia 352 tamże) – święty Kościoła katolickiego, 35. papież w okresie od 6 lutego 337 do 12 kwietnia 352[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Juliusz wstąpił na tron Piotrowy po czterech miesiącach sediswakancji[2]. Podczas jego pontyfikatu zmarł cesarz Konstantyn I Wielki, co zakończyło jedność cesarstwa i jedność polityki wobec papieża[2]. Nastąpił podział cesarstwa i podział Kościoła na wschodni i zachodni. Kościół zachodni popierał nicejskie wyznanie wiary, a kościół wschodni – wyznanie ariańskie. Między innymi na tym tle doszło do zatargu między biskupami obu wyznań wiary. Juliusz I wystosował wówczas list do biskupów Wschodu, w którym przypomniał o autorytecie i prymacie stolicy rzymskiej, do której należało się zwracać o rozstrzygnięcie sporów. W ten sposób pragnął załagodzić narastające konflikty[1].
W 342 lub 343 r. zwołał synod ekumeniczny w Sadyce (dzisiejsza Sofia)[2]. Synod ten ogłosił szereg praw odnoszących się do zwierzchniej władzy biskupa rzymskiego i stworzył możliwość złożonemu z urzędu biskupowi odwołania się do biskupa rzymskiego, który miał potwierdzić wyrok lub zarządzić nowe dochodzenie. W przypadku ponownego odwołania się pokrzywdzonego biskupa zagwarantowano papieżowi głos ostateczny[2]. Juliuszowi I przypisuje się także wydanie dekretów o archiwum i kancelarii w Kościele rzymskim, na wzór ówczesnego cesarstwa. Po raz pierwszy za pontyfikatu Juliusza I wspomina się o urzędzie primicerius notariorum, czyli starszego notariusza Kościoła[2].
Papież Juliusz I zbudował dwa kościoły: bazylikę Juliana Apostoli i Bazylikę NMP na Zatybrzu, jak również salę przyjęć w pałacu laterańskim. Zmarł w Rzymie 12 kwietnia 352 r. i został pochowany na cmentarzu Kalepodiusza przy Via Aurelia[2].
W ikonografii św. Juliusz I jest ukazywany z kościołem lub rulonem pergaminu w dłoni.
Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 12 kwietnia[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- kult świętych
- męczennicy wczesnochrześcijańscy
- modlitwa za wstawiennictwem świętego
- święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 23-24. ISBN 83-7006-437-X.
- ↑ a b c d e f John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 48-49. ISBN 83-06-02633-0.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Pope St. Julius I. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-09-24]. (ang.).
- Święty Juliusz I, papież. Brewiarz. [dostęp 2012-09-24]. (pol.).
| Uznani za świętego bez formalnej kanonizacji |
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Formalnie kanonizowani i beatyfikowani przez Kościół katolicki |