Tadeusz Pikus: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Wycofano edycje użytkownika L.zurawski (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Ytabak. Znacznik: Wycofanie zmian |
m Zamieniam Szablon:Przypisy-lista na Szablon:Przypisy |
||
Linia 73: | Linia 73: | ||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
{{Przypisy |
{{Przypisy| |
||
* <ref name="Drohiczyn: Bp Antoni Dydycz OFMCap. przechodzi na emeryturę. Bp Tadeusz Pikus – biskupem drohiczyńskim">{{cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20140430153214/http://episkopat.pl:80/dokumenty/nuncjatura_apostolska/5840.1,Drohiczyn_Bp_Antoni_Dydycz_OFMCap_przechodzi_na_emeryture_Bp_Tadeusz_Pikus_biskupem_drohiczynskim.html|tytuł=Drohiczyn: Bp Antoni Dydycz OFMCap. przechodzi na emeryturę. Bp Tadeusz Pikus – biskupem drohiczyńskim|opublikowany=episkopat.pl (arch.)|data=2014-03-29|data dostępu=2016-07-29}}</ref> |
* <ref name="Drohiczyn: Bp Antoni Dydycz OFMCap. przechodzi na emeryturę. Bp Tadeusz Pikus – biskupem drohiczyńskim">{{cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20140430153214/http://episkopat.pl:80/dokumenty/nuncjatura_apostolska/5840.1,Drohiczyn_Bp_Antoni_Dydycz_OFMCap_przechodzi_na_emeryture_Bp_Tadeusz_Pikus_biskupem_drohiczynskim.html|tytuł=Drohiczyn: Bp Antoni Dydycz OFMCap. przechodzi na emeryturę. Bp Tadeusz Pikus – biskupem drohiczyńskim|opublikowany=episkopat.pl (arch.)|data=2014-03-29|data dostępu=2016-07-29}}</ref> |
||
* <ref name="episkopat">{{cytuj stronę|url=http://episkopat.pl/biskup-tadeusz-pikus-2/|tytuł=Tadeusz Pikus na stronie Konferencji Episkopatu Polski|opublikowany=episkopat.pl|data dostępu=2016-10-09}}</ref> |
* <ref name="episkopat">{{cytuj stronę|url=http://episkopat.pl/biskup-tadeusz-pikus-2/|tytuł=Tadeusz Pikus na stronie Konferencji Episkopatu Polski|opublikowany=episkopat.pl|data dostępu=2016-10-09}}</ref> |
Wersja z 11:35, 17 sty 2018
| |||
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Biskup diecezjalny drohiczyński | |||
Okres sprawowania |
od 2014 | ||
Biskup pomocniczy warszawski | |||
Okres sprawowania |
1999–2014 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Diakonat |
4 maja 1980 | ||
Prezbiterat |
7 czerwca 1981 | ||
Nominacja biskupia |
24 kwietnia 1999 | ||
Sakra biskupia |
8 maja 1999 | ||
Odznaczenia | |||
Data konsekracji |
8 maja 1999 |
---|---|
Miejscowość |
Warszawa |
Miejsce | |
Konsekrator | |
Współkonsekratorzy |
Tadeusz Pikus (ur. 1 września 1949 w Zabielu) – polski duchowny rzymskokatolicki, profesor nauk teologicznych, biskup pomocniczy warszawski w latach 1999–2014, biskup diecezjalny drohiczyński od 2014.
Życiorys
Urodził się 1 września 1949 w Zabielu[1]. W latach 1975–1981[2] studiował w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie[1]. Święcenia diakonatu otrzymał 4 maja 1980. Święceń prezbiteratu udzielił mu 7 czerwca 1981 w bazylice archikatedralnej św. Jana Chrzciciela w Warszawie biskup pomocniczy warszawski Jerzy Modzelewski[3]. W Akademickim Studium Teologii Katolickiej w Warszawie uzyskał w 1981 magisterium, a w 1983 licencjat z patrologii. W latach 1983–1985 odbył studia w zakresie teologii fundamentalnej na Uniwersytecie Nawarry w Pampelunie, ukończone doktoratem na podstawie dysertacji La noción de Apologetica segun Gardeil. W 1999 po przedłożeniu na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie rozprawy Aksjologiczny wymiar religii w twórczości Aleksandra Mienia. Studium analityczno-krytyczne uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk teologicznych w zakresie teologii fundamentalnej[1]. W 2008 postanowieniem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego otrzymał tytuł profesora nauk teologicznych[4].
W latach 1981–1983 był wikariuszem w parafii św. Rodziny w Jaktorowie[3]. W latach 1985–1988 pracował jako referent w Sekretariacie Prymasa Polski[5]. W latach 1990–1992 przebywał w Moskwie, gdzie pełnił funkcje kapelana pracowników Pracowni Konserwacji Zabytków i duszpasterza Polaków w ZSRR[1]. Od 1996 był duszpasterzem przedsiębiorców i organizatorów życia gospodarczego w Warszawie[6]. W 1997 został rektorem kościoła Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Warszawie[5]. W tym samym roku wszedł w skład rady kapłańskiej i kolegium konsultorów archidiecezji warszawskiej. W 1998 został członkiem IV Synodu Archidiecezji Warszawskiej, na którym był wiceprzewodniczącym komisji ekumenicznej[1].
Prowadził wykłady w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie (1985–1999), Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie (1989–1990 i 1993–1998), Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie i później na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego (1997–2009), w Wyższym Seminarium w Łowiczu (1994–1995, 1996–1998), w Wyższym Seminarium Duchownym w Grodnie (1997–1999) i w Polskim Centrum Katechetycznym w Wilnie (1997–1999)[1]. W latach 1988–1990 i 1992–1994 był prefektem warszawskiego seminarium[5], a w 1994 został jego wicerektorem[1]. W 1989 objął funkcję sekretarza Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie. W 1987 został adiunktem w Akademickim Studium Teologii Katolickiej w Warszawie, a w 2002 objął stanowisko profesora nadzwyczajnego na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. W latach 2000–2008 pełnił funkcję kierownika Wyższych Zawodowych Studiów Katechetycznych oraz kierownika kursów doskonalenia zawodowego dla nauczycieli religii-katechetów Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie Sekcji św. Jana Chrzciciela. Zorganizował Kolegium Teologii Katolickiej św. Tomasza z Akwinu w Moskwie, a następnie w latach 1991–1992 był dziekanem i wykładowcą na tej uczelni. W 1997 został członkiem Warszawskiego Towarzystwa Teologicznego, w 2005 członkiem zwyczajnym Stowarzyszenia Teologów Fundamentalnych w Polsce, a w 2007 członkiem korespondentem Wydziału Teologicznego Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II[1]. Autor publikacji opisujących chrześcijaństwo na terenie Rosji[7].
24 kwietnia 1999 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej ze stolicą tytularną Lisinia[2][5]. Święcenia biskupie otrzymał 8 maja 1999 w archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie[1]. Udzielił mu ich kardynał Józef Glemp, prymas Polski, któremu asystowali Kazimierz Romaniuk, biskup diecezjalny warszawsko-praski, i Bronisław Dembowski, biskup diecezjalny włocławski[6]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Surrexit Dominus vere!” (Pan prawdziwie zmartwychwstał!)[8]. W latach 1999–2014 sprawował urząd wikariusza generalnego archidiecezji, ponadto w latach 1999–2008 był przewodniczącym Wydziału Nauki Katolickiej[3]. W 1999 został kanonikiem gremialnym Kapituły Metropolitalnej Warszawskiej[1].
29 marca 2014 decyzją papieża Franciszka został przeniesiony na urząd biskupa diecezjalnego diecezji drohiczyńskiej[9][10]. Diecezję objął kanonicznie 24 maja 2014[11], a 25 maja 2014 odbył ingres do katedry drohiczyńskiej[12].
W ramach Konferencji Episkopatu Polski był przewodniczącym: Bilateralnego Zespołu Katolicko-Prawosławnego (2001–2011), Zespołu ds. Kontaktów z Polską Radą Ekumeniczną (2005–2010) i Rady ds. Ekumenizmu (2006–2011, członek od 1999). Pełnił funkcje delegata ds. dialogu katolików i muzułmanów (2000–2006) oraz delegata ds. Duszpasterstwa Polskich Przetwórców Żywności (2003–2013). Ponadto był członkiem: Komisji Wychowania Katolickiego (2000–2010), Rady ds. Dialogu Religijnego, jednocześnie przewodnicząc Komitetowi ds. Dialogu z Religiami Niechrześcijańskimi (2001–2006), Rady Programowej Zespołu Pomocy dla Kościoła Katolickiego na Wschodzie (2002–2012), Zespołu ds. Społecznych Aspektów Intronizacji Chrystusa Króla (2004–2013) i Zespołu do rozmów z Rosyjskim Kościołem Prawosławnym (2010–2012)[3].
W latach 1999–2010 jako członek Rady ds. Ekumenizmu był redaktorem „Biuletynu Ekumenicznego” i współredaktorem zeszytów „Tydzień powszechnej modlitwy o jedność Chrześcijan”. W latach 2000–2004 należał do Zarządu Głównego Rady Wspólnej Katolików i Muzułmanów w Polsce, w 2004 został członkiem tejże rady[1].
Odznaczenia, wyróżnienia
W 2005 za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania został odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej[1].
W 2010 został laureatem Polskiej Honorowej Nagrody Jakości[13].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l Nota biograficzna Tadeusza Pikusa na stronie archidiecezji warszawskiej. archidiecezja.warszawa.pl (arch.). [dostęp 2016-02-13].
- ↑ a b Nomina di Ausiliare per l’arcidiocesi di Warszawa (Polonia). press.catholica.va (arch.), 1999-04-24. [dostęp 2014-03-30]. (wł.).
- ↑ a b c d Nota biograficzna Tadeusza Pikusa na stronie diecezji drohiczyńskiej. drohiczynska.pl. [dostęp 2014-05-28].
- ↑ M.P. z 2008 r. nr 35, poz. 314. [dostęp 2013-08-25].
- ↑ a b c d Papież mianował trzech nowych biskupów dla Polski. ekai.pl, 1999-04-24. [dostęp 2013-08-25].
- ↑ a b Prymas Polski konsekrował bp. Tadeusza Pikusa. ekai.pl, 1999-05-08. [dostęp 2013-08-25].
- ↑ P. Nitecki: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 2000, kol. 344. ISBN 83-211-1311-7.
- ↑ Tadeusz Pikus na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2016-10-09].
- ↑ Rinuncia del Vescovo di Drohiczyn (Polonia) e nomina del successore. press.vatican.va, 2014-03-29. [dostęp 2014-03-29]. (wł.).
- ↑ Drohiczyn: Bp Antoni Dydycz OFMCap. przechodzi na emeryturę. Bp Tadeusz Pikus – biskupem drohiczyńskim. episkopat.pl (arch.), 2014-03-29. [dostęp 2016-07-29].
- ↑ A. Płachno: Ks. bp Tadeusz Pikus objął kanonicznie diecezję drohiczyńską. podlasie24.pl, 2014-05-24. [dostęp 2014-05-24].
- ↑ Ingres Bpa Tadeusza Pikusa do katedry drohiczyńskiej /ZDJĘCIA/. podlasie24.pl, 2014-05-25. [dostęp 2014-05-25].
- ↑ Laureaci i wyróżnieni w XVI Edycji Polskiej Nagrody Jakości. pnj.pl. [dostęp 2013-08-25].
Linki zewnętrzne
- Nota biograficzna Tadeusza Pikusa na stronie diecezji drohiczyńskiej [dostęp 2014-05-28]
- Nota biograficzna Tadeusza Pikusa na stronie archidiecezji warszawskiej (arch.) [dostęp 2016-02-13]
- Tadeusz Pikus na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2016-10-09].
- {{{tytuł}}} [online], catholic-hierarchy.org (ang.). [dostęp 2010-11-24]
- {{{osoba}}}, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) . [dostęp 2010-11-24]
- Biskupi warszawscy
- Biskupi drohiczyńscy
- Kanonicy warszawskiej kapituły katedralnej
- Polscy teolodzy katoliccy
- Wykładowcy Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie
- Wykładowcy Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego
- Członkowie polskich towarzystw naukowych
- Polscy ekumeniści
- Odznaczeni Medalem Komisji Edukacji Narodowej
- Absolwenci Uniwersytetu Nawarry w Pampelunie
- Absolwenci Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie
- Urodzeni w 1949