Pałka policyjna

Pałka używana w przeszłości przez policję austriacką

Tonfa używana przez polskie służby porządkowe, wraz z uchwytem

Pałka policyjna – podłużna broń obuchowa miażdżąca o przekroju owalnym, zwykle wykonana z elastycznego materiału z rękojeścią, używana w wielu krajach jako środek przymusu bezpośredniego przez policję, straż miejską, żandarmerię, ochronę, straż graniczną i inne służby porządkowe. Najczęściej ma długość około 60 centymetrów i średnicę około 3 centymetrów.

Pałka policyjna jest jedną z najprostszych broni i wywodzi swój „rodowód” od zwykłego drewnianego kija. Można ją uznać za nieinwazyjną broń białą.

W Polsce i wielu innych krajach jest to podstawowe wyposażenie szeregowego policjanta pełniącego służbę na patrolu.

Podstawowym celem używania tego typu broni jest zastosowanie przymusu bezpośredniego wobec osób agresywnych i niereagujących na polecenia służb porządkowych. Stosowana jest także (razem z tarczą policyjną) przy rozpraszaniu nielegalnych demonstracji i wystąpień masowych.

Fechtunek pałką i prawidłowe jej użycie jest jednym z przedmiotów nauki w szkołach policyjnych.

Uderza się nią w najbardziej umięśnione partie ciała, które jest trudno w trwały sposób uszkodzić (głównie od pasa w dół). Pałka policyjna może służyć także do pchnięć, duszenia i bloków.

W zdarzeniach nagłych o konkretnej potrzebie użycia pałki policyjnej decyduje osobiście przedstawiciel sił porządkowych. W innych przypadkach decyzję taką podejmują jego przełożeni.

Odmianą pałki policyjnej (mającą dodatkowy element poprzeczny) jest tonfa.

Zobacz też

• pałka teleskopowa
• pałka okopowa

Linki zewnętrzne

• Archiwalna strona poświęcona historii ZOMO i Policji – wiele informacji i zdjęć dotyczących ich wyposażenia i działania, można między innymi obejrzeć różne rodzaje pałek policyjnych i funkcjonariuszy nimi się posługujących w czasie akcji prewencyjnych