Przejdź do zawartości

Wiesław Myśliwski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiesław Myśliwski
Ilustracja
Wiesław Myśliwski (2006)
Data i miejsce urodzenia

25 marca 1932
Dwikozy

Narodowość

polska

Język

polski

Alma Mater

Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

Ważne dzieła
Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Order Ecce Homo Odznaka Honorowa Województwa Świętokrzyskiego
Dom rodzinny Myśliwskiego w Dwikozach (2011)

Wiesław Myśliwski (ur. 25 marca 1932 w Dwikozach) – polski pisarz, dwukrotny laureat Nagrody Literackiej „Nike” (1997, 2007). Opisywany jako „twórca, który czerpiąc ze źródeł chłopskiego doświadczenia i chłopskiej mowy żywej, wpisuje swoje kreacje w krąg uniwersalnych praw i prawd o świecie i ludzkiej egzystencji”[1][2][3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciec, Julian, wywodził się z rodziny mieszczańskiej z Ćmielowa; był oficerem, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku, a po demobilizacji został urzędnikiem. Natomiast matka Myśliwskiego, Marianna, była wychowanką Uniwersytetu Ludowego Zofii i Ignacego Solarzów w Szycach; w młodości działała w ZMW „Wici”.

Po wojnie Wiesław Myśliwski uczęszczał do gimnazjum i liceum ogólnokształcącego w Sandomierzu, maturę zdał w 1951 roku. Studiował filologię polską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, którą ukończył w 1956 roku.

Debiutował w 1955 roku recenzją powieści E. de Greff „Noc jest moim światłem”. Pracował w latach 1955–1976 w Ludowej Spółdzielni Wydawniczej w Warszawie jako asystent redaktora, redaktor, kierownik redakcji literatury współczesnej, zastępca redaktora naczelnego.

W latach 1975–1999 był redaktorem naczelnym kwartalnika „Regiony”, w latach 1993–1999 także dwutygodnika kulturalnego „Sycyna”. Od 1997 roku jest przewodniczącym jury konkursu – Ogólnopolskiej Nagrody im. Aleksandra Patkowskiego w Sandomierzu. W latach 1971–1983 był członkiem Związku Literatów Polskich.

Ekranizacji i realizacji teatralnych jego utworów podejmowali się tacy twórcy jak: Ryszard Ber, Wojciech Marczewski, Stefan Szlachtycz, Tadeusz Junak, Kazimierz Dejmek, Izabella Cywińska, Bogdan Tosza. Książki Myśliwskiego przetłumaczono na języki: angielski (w Anglii i USA), niemiecki, francuski, holenderski, hiszpański, hebrajski, arabski, włoski, rosyjski, węgierski, czeski, słowacki, serbski, chorwacki, słoweński, rumuński, bułgarski, łotewski, litewski, estoński, ukraiński, gruziński i turecki.

Uhonorowany został tytułami doctor honoris causa na Akademii Świętokrzyskiej im. Jana Kochanowskiego 17 maja 2007, Uniwersytecie Opolskim 10 marca 2009[4], Uniwersytecie Rzeszowskim 14 maja 2012[5] i na Uniwersytecie Jagiellońskim 12 maja 2022 roku[6].

Obecnie mieszka w Warszawie. Od 1956 roku żonaty z Wacławą, redaktor w Państwowym Instytucie Wydawniczym[7].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Powieści

Dramaty

Eseje, wywiady, rozmowy

Ekranizacje

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Filmowe adaptacje utworów Wiesława Myśliwskiego.

Ordery, odznaczenia, nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Korowód MYŚLIwskiego. Ogólnopolski Konkurs Recytatorski. instytutkultury.org.pl, 2021. [dostęp 2022-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  2. Kalendarium historyczne. Co ważnego wydarzyło się w regionie świętokrzyskim 25 marca? 25 marca 1932 – urodził się Wiesław Myśliwski. echodnia.eu. [dostęp 2022-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  3. Kartka z kalendarza. kpu.krosno.pl, 25 marca 2021. [dostęp 2022-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  4. Janusz R. Kowalczyk, Wiesław Myśliwski [online], culture.pl [dostęp 2022-05-16].
  5. Wiesław Myśliwski - Uniwersytet Rzeszowski [online], ur.edu.pl [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  6. a b Święto Uniwersytetu Jagiellońskiego. Uniwersytet Jagielloński. [dostęp 2022-05-12]. (pol.).
  7. Od lat układam jeden erotyk [online], Przegląd, 26 marca 2017 [dostęp 2024-03-24] (pol.).
  8. www.znak.com.pl: Wiesław Myśliwski, „Ostatnie rozdanie” (opis bibliograficzny, recenzje i fragmenty do wglądu). Kraków: Znak, 2013.
  9. Ucho Igielne [online] [dostęp 2018-12-27] (pol.).
  10. Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 10, 1 września 1979, s. 15.
  11. Związek Rzemiosła Polskiego: Laureaci Nagrody Literackiej im. Władysława Reymonta w latach 1994–2009. [dostęp 2014-09-10].
  12. Nagroda Nike 1997. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-21].
  13. Warszawa. Wręczono złote medale „Gloria Artis”. e-teatr.pl, 10 września 2005. [dostęp 2011-06-21].
  14. Nagroda Nike 2007. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-21].
  15. Wiesław Myśliwski. sandomierz.pl. [dostęp 2014-10-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 października 2014)].
  16. Doktorzy Honoris Causa UO. [dostęp 2011-02-16].
  17. Uroczystość nadania tytułu doktora honoris causa Panu Wiesławowi Myśliwskiemu 14 maja 2012 r.. [dostęp 2012-05-31].
  18. M.P. z 2012 r. poz. 941.
  19. Odznaczenia państwowe w Święto Niepodległości. prezydent.pl, 11 listopada 2012. [dostęp 2012-11-11].
  20. Nagroda Literacka m. st. Warszawy dla Wiesława Myśliwskiego. gazeta.pl, 2014-04-23. [dostęp 2014-04-23].
  21. Wiesław Myśliwski wyróżniony Odznaką Honorową Województwa Świętokrzyskiego [online], UM Województwa Świętokrzyskiego, 27 października 2014 [dostęp 2020-04-23].
  22. Przyznano Nagrodę Literacką im. Franciszka Karpińskiego [online], www.instytutksiazki.pl, 20 września 2016 [dostęp 2016-10-02].
  23. Nagrody Literackie m.st. Warszawy przyznane. Kazimierz Orłoś z tytułem Warszawskiego Twórcy. tokfm.pl, 10 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-10].
  24. Rocznik Polskiej Akademii Umiejętności. Rok 2021, wyd. Kraków 2022, s. 27
  25. Kultura w skrócie, w: Tygodnik Powszechny, nr 28/2021, s. 11.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • O twórczości Wiesława Myśliwskiego (w siedemdziesiątą piątą rocznicę urodzin pisarza) II. Jan Pacławski (red.). Kielce: Kieleckie Towarzystwo Naukowe, 2007, s. 228. ISBN 978-83-60777-12-1.
  • Piotr Biłos, Powieściowe światy Wiesława Myśliwskiego, Znak, Kraków 2017.
  • Pierre Piotr Bilos, Les jeux du „je”: construction et déconstruction du récit romanesque chez Wiesław Myśliwski, Classiques Garnier, Paris 2016.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]