Zamek w Potoku Złotym: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne |
meryt |
||
| Linia 62: | Linia 62: | ||
==Historia== |
==Historia== |
||
Warownię w 1672 r. bez dużych zniszczeń opanowali Turcy. W 1676 roku w trakcie kolejnego najazdu wojsk tureckich |
Po wybudowaniu w początkach XVII wieku zamek był ulubioną siedzibą Stefana Potockiego. Warownię w 1672 r. bez dużych zniszczeń opanowali Turcy. W 1676 roku w trakcie kolejnego najazdu wojsk tureckich zamek również uległ Turkom. Wówczas Ibrahim Szejtan, bejlerbej [[Damaszek|Damaszk]]u, turecki dowódca poważanie go zniszczył. W rękach tureckich zamek pozostał do 1683 roku. Odbudowana warownia przetrwała do początku XIX w., jednak w połowie XVIII wieku [[Mikołaj Bazyli Potocki]] przeniósł swoją siedzibę do [[Buczacz|Buczacza]] co spowodowało coraz większe zaniedbanie warowni<ref name=Zamek>{{cytuj stronę| url = http://www.ruinyizamki.pl/kresy/zloty%20potok.html| tytuł=Potok Złoty|data dostępu=17.9.13| strony=}}</ref>. |
||
W rękach Potockich zamek pozostał do 1838 roku, gdy [[Alfred Potocki (1786-1862)|Alfred Potocki]] sprzedał go Olszewskim. |
|||
==[[Pałac]]== |
==[[Pałac]]== |
||
W trakcie budowy pałacu przez Olszewskiego w 1840 r. z zamku powyrywane został kamienne detale: obramowania okien i drzwi, ciosowe balustrady oraz kominki, które użyto przy wznoszeniu pałacu. Obiekt zbudowany na rzucie dłuższego prostokąta był zwieńczony dachem czterospadowym<ref name=Aftanazy/>. |
W trakcie budowy pałacu przez Olszewskiego w 1840 r. z zamku powyrywane został kamienne detale: obramowania okien i drzwi, ciosowe balustrady oraz kominki, które użyto przy wznoszeniu pałacu. Obiekt zbudowany na rzucie dłuższego prostokąta był zwieńczony dachem czterospadowym<ref name=Aftanazy/>. Budowa ta doprowadziła Olszewskich do ruiny w związku z czym zamek kupił Jan Stojowski, a następnie zamek przeszedł w ręce rodziny chasydzkich cadyków Friedmanów z [[Sadogóra (Ukraina)|Sadogóry]]. W 1875 roku zamek kupił od nich Włodzimierz Gniewosz, a po nim zamek odziedziczył jego syn Aleksander, a potem jego dwóch małoletnich synów. |
||
==Architektura== |
==Architektura== |
||
| Linia 71: | Linia 73: | ||
Do czasów współczesnych ocalały wieża bramna i baszty<ref name="Zamek" />. |
Do czasów współczesnych ocalały wieża bramna i baszty<ref name="Zamek" />. |
||
Po przeciwnej stronie ulicy zachował się pałac Olszewskich, który po pożarze w 1935 roku został odbudowany w uproszczonej formie bez portyków kolumnowych. |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 16:47, 6 wrz 2016
 Zamek w Potoku Złotym | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
zamek |
| Ukończenie budowy | |
| Zniszczono |
1676 r. |
| Pierwszy właściciel | |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Ukrainy  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Zamek w Potoku Złotym[1] – zamek wybudowany w pierwszej połowie XVII w. przez Stefana Potockiego (1568-1631)[2], wojewodę bracławskiego[3]. Zamek jest częścią rezerwatu Zamki Tarnopolszczyzny.
Historia
Po wybudowaniu w początkach XVII wieku zamek był ulubioną siedzibą Stefana Potockiego. Warownię w 1672 r. bez dużych zniszczeń opanowali Turcy. W 1676 roku w trakcie kolejnego najazdu wojsk tureckich zamek również uległ Turkom. Wówczas Ibrahim Szejtan, bejlerbej Damaszku, turecki dowódca poważanie go zniszczył. W rękach tureckich zamek pozostał do 1683 roku. Odbudowana warownia przetrwała do początku XIX w., jednak w połowie XVIII wieku Mikołaj Bazyli Potocki przeniósł swoją siedzibę do Buczacza co spowodowało coraz większe zaniedbanie warowni[4].
W rękach Potockich zamek pozostał do 1838 roku, gdy Alfred Potocki sprzedał go Olszewskim.
Pałac
W trakcie budowy pałacu przez Olszewskiego w 1840 r. z zamku powyrywane został kamienne detale: obramowania okien i drzwi, ciosowe balustrady oraz kominki, które użyto przy wznoszeniu pałacu. Obiekt zbudowany na rzucie dłuższego prostokąta był zwieńczony dachem czterospadowym[2]. Budowa ta doprowadziła Olszewskich do ruiny w związku z czym zamek kupił Jan Stojowski, a następnie zamek przeszedł w ręce rodziny chasydzkich cadyków Friedmanów z Sadogóry. W 1875 roku zamek kupił od nich Włodzimierz Gniewosz, a po nim zamek odziedziczył jego syn Aleksander, a potem jego dwóch małoletnich synów.
Architektura
Zamek zlokalizowany na południowym krańcu Potoku Złotego[3], został zbudowany na planie kwadratu. Do jego budowy wykorzystano łamany kamień. Na narożnikach murów obronnych wzniesiono sześcioboczne trzypiętrowe baszty. Od północy znajdowała się brama z wieżą. Również od tej strony wznosił się też pałac Potockich - budynek mieszkalny, który stał przy murach obronnych. Na basztach i murach znajdowało się wiele strzelnic i drewnianych ganków dla żołnierzy. Zamek obwiedziony był wałami i nawodnioną fosą. Pod warownią znajdowały się lochy. Od czasów rozbiorów Polski warownia była w ruinie.
Do czasów współczesnych ocalały wieża bramna i baszty[4].
Po przeciwnej stronie ulicy zachował się pałac Olszewskich, który po pożarze w 1935 roku został odbudowany w uproszczonej formie bez portyków kolumnowych.
- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VIII. Warszawa: 1880-1902, s. 871.
- ↑ a b Roman Aftanazy: Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, T. 7, wyd. 2 przejrzane i uzupełnione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wrocław, Warszawa: 1995, s. 155-158.
- ↑ a b Aleksander Strojny, Krzysztof Bzowski, Artur Grossman: Ukraina zachodnia: tam szum Prutu, Czeremoszu.... Kraków: Wyd. Bezdroża, 2005, s. 260. ISBN 83-921981-6-6.
- ↑ a b Potok Złoty. [dostęp 17.9.13].
Bibliografia
- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VIII, Warszawa, 1880–1902, s. 871.
- Aleksander Strojny, Krzysztof Bzowski, Artur Grossman: Ukraina zachodnia: tam szum Prutu, Czeremoszu.... Kraków: Wyd. Bezdroża, 2005, ISBN 83-921981-6-6, s. 260.
Linki zewnętrzne
- Potok Złoty (16), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 871.
- Zamek w Potoku Złotym