Urwenna

Urwenna
Урвенна
	; Ruiny pałacu
Herb	Flaga
Państwo	Ukraina
Obwód	rówieński
Rejon	zdołbunowski
Powierzchnia	6,958 km²
Populacja (2001); • liczba ludności; • gęstość	; 478; 68,7 os./km²
Nr kierunkowy	+380 3652
Kod pocztowy	35715
	Położenie na mapie obwodu rówieńskiego Urwenna
	Położenie na mapie Ukrainy Urwenna
	50°26′44″N 26°14′44″E/50,445556 26,245556
	Multimedia w Wikimedia Commons

Urwenna (ukr. Урвенна) – wieś na Ukrainie w rejonie zdołbunowskim obwodu rówieńskiego. W 2001 roku liczyła 478 mieszkańców.

Prywatna wieś szlachecka, położona w województwie wołyńskim, w 1739 roku należała do klucza Ostróg Lubomirskich^[1].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

pałac zbudowany w 1828 r. przez marszałka powiatu Witalisa Porczyńskiego^[2]^[3]^[4]. Po marszałku majątek odziedziczyła żona Kornelia Podhorodecka^[5], po niej wnuczka i jej mąż Adolf Omieciński. W wyniku represji po powstaniu styczniowym Polacy nie mieli prawa nabywania majątków ziemskich na ziemiach zabranych^[6], wobec czego spadkobiercy rozparcelowali majątek pomiędzy dwóch Czechów, którzy podzielili się także pałacem^[7]. Piętrowy pałac kryty dachem czterospadowym, wybudowany na planie prostokąta. Od frontu portyk z czterema kolumnami doryckimi potrzymującymi trójkątny fronton. Obiekt położony na północno-wschodnim skraju wsi, przy szosie do Równego, na terenie zdewastowanego zakładu przemysłowego.

↑ Adam Homecki, Rozwój terytorialny latyfundium Lubomirskich (starszej gałęzi rodu) w latach 1581-1754, w: Studia Historyczne, rok XV, zeszyt 3 (58), 1972, s. 438.
↑ Marek JerzyM.J. Minakowski Marek JerzyM.J., Witalis Porczyński na Wielcy.pl [online], Wielcy.pl .
↑ Zmarły 11 stycznia 1851 we wsi Postojno, pochowany w Deraźnym. Był kuratorem gimnazjum równieńskiego
↑ CRISPA, „Kurjer Warszawski. 1853, nr 90”, crispa.uw.edu.pl [dostęp 2021-09-13] .
↑ Metryki Wolyn [online], wolyn-metryki.pl [dostęp 2021-09-13] .
↑ Grzegorz Rąkowski, Wołyń, Oficyna Rewasz, str. 310
↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII. Warszawa: 1880-1902, s. 821.