Zbąszynek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez 213.192.80.182 (dyskusja) o 17:10, 8 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Szablon:POL miasto infobox

Zbąszynek (do 1945 niem. Neu Bentschen[1]) – miasto w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Zbąszynek. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. zielonogórskiego. Według danych z 31 grudnia 2014 miasto liczyło 5037 mieszkańców[2].

Historia

Zbąszynek powstał w latach 1923-1939 jako Neu Bentschen (Nowy Zbąszyń), niemiecka osada i placówka celna, przy stacji granicznej. Wiernie oddaje to serial "Szpiedzy w Warszawie" - czteroodcinkowy polsko-brytyjski miniserial historyczny produkcji BBC Films i Telewizji Polskiej. W pierwszym odcinku część akcji odbywa się w miejscowości granicznej Neu Bentschen.

Lokalizacja nie obyła się bez trudności, gdyż pierwotna koncepcja budowy stacji w okolicy Dąbrówki Wielkopolskiej została zmieniona na skutek problemów z wykupem gruntów pod zabudowę. Ostatecznie osadę wybudowano na polach wsi Kosieczyn. W okresie międzywojennym stworzono dużą i nowoczesną infrastrukturę kolejową oraz kolonię według koncepcji miasta-ogrodu (projektantem był Friedrich Veil). Neu Bentschen w tym okresie zamieszkiwali w przeważającej większości Niemcy pracujący na kolei. W osadzie istniały dwa kościoły (wzniesione w 1929 roku w stylu charakterystycznym dla okresu międzywojennego, drukarnia należąca do Carla Albrechta, dom kultury (Deutsches Haus), szkoła, poczta oraz bank. Administracyjnie kolonia należała do powiatu międzyrzeckiego.

W okresie II wojny światowej istniały w mieście obozy pracy przymusowej, w których pracowały (w różnych okresach) oddziały robocze złożone jeńców sowieckich, francuskich, włoskich a także Żydzi z łódzkiego Getta. W wyniku fatalnych warunków wielu z przymusowych robotników zmarło z wycieńczenia oraz chorób. Robotnicy przymusowi pracowali głównie przy rozbudowie infrastruktury kolejowej i jej dostosowaniu do obsługi transportów wojennych. Często dochodziło w trakcie tych prac do aktów sabotażu bezlitośnie karanego przez Niemców.

Kim Ir Sen na stacji kolejowej w Zbąszynku. Na pierwszym planie, tyłem, Tomasz Kotkowiak

Do ciekawostek można zaliczyć, że przez stację przejeżdżały takie osoby jak Adolf Hitler (podczas wojny), Józef Stalin (na konferencję w Poczdamie) i Kim Ir Sen (w latach 80).

W styczniu 1945 roku mieszkańcy Neu Bentschen i okolicznych wsi ewakuowali się koleją za Odrę. O miasto nie toczyły się walki, więc pozostało niezniszczone (w znikomym stopniu dosięgły go dewastacje oraz szabrownicy, natomiast zostało splądrowane i podpalone przez Armię Czerwoną[3]) i mogło stanowić jeden z etapów w akcji repatriacyjnej. Od 1945 roku pod przejściową nazwą Nowy Zbąszyń (od 1946 pod obecną nazwą[4]) już w Polsce, uzyskał prawa miejskie. W latach 1945-1989 dominującą rolę w mieście odgrywała kolej, będąc głównym pracodawcą i przyczyniając się do wszechstronnego rozwoju infrastruktury miejskiej. W tamtym okresie Zbąszynek był jednym z ważniejszych węzłów kolejowych na trasie Berlin-Warszawa.

Obecnie największym zakładem w okolicy jest koncern IKEA i szereg zakładów kooperujących. W byłej lokomotywowni serwisowane są zespoły trakcyjne Kolei Wielkopolskich, m.in. typu Pesa Elf[5]. W pobliżu znajduje się rezerwat leśny Kręcki Łęg (pow. 65 ha) oraz wioski Chlastawa z zabytkowym drewnianym kościołem z 1637 roku, Kosieczyn z drewnianym kościołem (według najnowszych[kiedy?] badań dendrochronologicznych jednym z najstarszych w kraju) datowanym na ok. 1406 rok i dworem z XVII-XVIII wieku oraz Dąbrówka Wielkopolska znana z walki o polskość w okresie międzywojennym i działalności Związku Polaków w Niemczech.

Demografia

  • Piramida wieku mieszkańców Zbąszynka w 2014 roku[6].


Zabytki

Kościół Macierzyństwa NMP
Urząd Miasta i Gminy w Zbąszynku

Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są[7]:

  • kościół filialny pod wezwaniem śś. Apostołów Piotra i Pawła, z lat 1929-30
  • zespół kościoła ewangelickiego, ul. Długa 29/30, z lat 1928-29:

inne zabytki:

  • dworzec kolejowy z 1923 r.
  • Urząd Miasta i Gminy z 1930 r.
  • dom kultury w stylu modernistycznym.

Kultura

Gimnazjum i Miejska Biblioteka Publiczna, 1925 r.
  • Miasto należy do Regionu Kozła kultywującego tradycje ludowe
  • Dom Kultury Kolejarz
  • Kino Muza
  • Biblioteka Miejska w Zbąszynku.

Oświata

  • Niepubliczne Przedszkole pod Muchomorkiem
  • Szkoła Podstawowa z Oddziałami Integracyjnymi im. II Armii Wojska Polskiego w Zbąszynku
  • Gimnazjum im. Polskich Olimpijczyków w Zbąszynku
  • Zespół Szkół Technicznych im. Jana Pawła II w Zbąszynku

Sport

  • Miejski Klub Sportowy „Syrena” Zbąszynek – klub piłkarski założony w 1945 roku i występujący w zielonogórskiej klasie okręgowej.
  • Semafor Zbąszynek - sekcja piłki nożnej, strzelecka i wędkarska
  • SPS Strefa Piłki Siatkowej Zbąszynek - sekcja piłki siatkowej dziewcząt i chłopców.
  • UKS Junior - sekcja piłki nożnej.

Transport

 Osobny artykuł: Zbąszynek (stacja kolejowa).
Parowóz Tp3 przy stacji Zbąszynek

Ważny węzeł kolejowy. Linie kolejowe łączą Zbąszynek bezpośrednio z wieloma miastami:

W pobliżu miasta przebiega droga wojewódzka nr 302 do Nowego Tomyśla.

Znane osoby związane ze Zbąszynkiem

Przypisy

  1. Garbacz 2011 ↓, s. 187.
  2. http://www.zbaszynek.pl/PL/3157/Statystyki/, w oparciu o dane z urzędu miasta
  3. Mark Sołonin: Nic dobrego na wojnie. Poznań: Rebis, 2011, s. 249. ISBN 978-83-7510-714-2.
  4. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  5. RAK, Przystań dla „elfów”, w: Monitor Wielkopolski, wrzesień 2015, s.6
  6. Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie populacja2016
    BŁĄD PRZYPISÓW
  7. Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 80. [dostęp 20.2.13].

Bibliografia

  • Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego. T. 1. Zielona Góra: Agencja Wydawnicza „PDN”, 2011, s. 187-190. ISBN 978-83-919914-8-0.

Linki zewnętrzne