Olaf Lubaszenko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) o 12:44, 3 wrz 2019. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Olaf Lubaszenko
Ilustracja
Olaf Lubaszenko (2016)

Foto: Paweł Matyka

Imię i nazwisko

Olaf Sergiusz Linde-Lubaszenko

Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1968
Wrocław

Zawód

aktor, reżyser, producent filmowy, wokalista, konferansjer

Współmałżonek

Katarzyna Groniec (1992-1995, rozwód)

Lata aktywności

od 1982

Olaf Lubaszenko, właściwie Olaf Sergiusz Linde-Lubaszenko (ur. 6 grudnia 1968 we Wrocławiu) – polski aktor filmowy i teatralny, reżyser i producent, także wokalista i konferansjer, związany z Teatrem Buffo, dyrektor artystyczny Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach[1], laureat Orła i Czeskiego Lwa za pierwszoplanową rolę w filmie Zabić Sekala.

Życiorys

Wczesne lata

Jest synem aktora Edwarda Linde-Lubaszenki oraz aktorki, plastyczki i poetki Asji Łamtiuginy. Ma przyrodnią siostrę Beatę Linde-Lubaszenko.

Uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 9 w Białymstoku (matka była aktorką białostockiego teatru). Jest absolwentem IX LO im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie. Studiował socjologię na Uniwersytecie Warszawskim (w latach 1986–1987), a później w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej; obu kierunków nie ukończył. Ukończył studia w Wyższej Szkole Komunikowania i Mediów Społecznych w Warszawie.

Kariera

Zadebiutował w wieku 14 lat w serialu Życiu Kamila Kuranta (1982), grając Kamila Kuranta w dzieciństwie. Później zagrał chłopca Ryśka w filmie Sonata marymoncka[2]. Popularność przyniosły mu role w filmach Piłkarski poker (reż. Janusz Zaorski) i Krótki film o miłości (reż. Krzysztof Kieślowski). Kreacja w drugim filmie przyniosła mu nagrodę na genewskim festiwalu „Gwiazdy Jutra”. Był asystentem reżysera w produkcji realizowanej przez Krzysztofa Kieślowskiego Dekalog, którego częścią jest Krótki film o miłości.

W 1991 roku zdał eksternistyczny egzamin aktorski. Wziął udział w popularnym musicalu Metro, reżyserowanym przez Janusza Józefowicza[2]. Zagrał w Krollu w reżyserii Władysława Pasikowskiego. Został asystentem reżysera przy realizacji filmu Andrzeja Wajdy Pierścionek z orłem w koronie. W 1994 roku wystąpił w spektaklu Emigranci u boku Cezarego Pazury.

W 1997 roku zadebiutował jako reżyser filmem Sztos, łączącym w sobie elementy kina akcji i filmu obyczajowego. W 1998 roku podczas III Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnął swoją dłoń na „Promenadzie Gwiazd”. W 1999 roku zrealizował komedię sensacyjną Chłopaki nie płaczą z Maciejem Stuhrem w roli głównej. W 2001 roku został członkiem Europejskiej Akademii Filmowej

Występował w produkcjach sensacyjnych, takich jak m.in.: Słodko-gorzki, Operacja Samum i Moja Angelika. Zagrał u boku Ewy Gawryluk w filmie Operacja Koza oraz Magdaleny Cieleckiej w komedii romantycznej Zakochani.

Olaf Lubaszenko podczas jednego z meczów charytatywnych, 2009

Pojawiał się w serialach telewizyjnych, takich jak np. Ekstradycja 2 oraz Przeprowadzki. Zagrał rolę policjanta Stanisława Olbrychta w serialu Sfora w reżyserii Wojciecha Wójcika. W latach 2007–2011 grał Romana Pyrkę w serialu TVP2 Barwy szczęścia.

W sierpniu 2010 roku prowadził program Polsat Play Polska liga cudzoziemska, który prezentował kulisy życia polskich piłkarzy grających w zagranicznych ligach[3]. Wystąpił gościnnie w Teatrze Dramatyczny w Białymstoku w spektaklu Zakłócenia w eterze[4].

Wystąpił w teledyskach Starczy słów Kasi Kowalskiej, Na krzywy ryj Elektrycznych gitar i Tango z pistoletem Katarzyny Groniec. Jest kapitanem Reprezentacji Artystów Polskich w piłce nożnej. Nagrał piosenkę Dream a Little Dream of Me na płycie Gra o miłość (piosenki wykonywane przez członków piłkarskiej Reprezentacji Artystów Polskich).

Jest bohaterem książki „Chłopaki niech płaczą” (Prószyński i S-ka, Warszawa, 2015), wywiadu-rzeki udzielonego dziennikarzowi Pawłowi Piotrowiczowi[5].

Życie prywatne

Wziął rozwód z aktorką i piosenkarką Katarzyną Groniec, z którą ma córkę Mariannę. Obecnie jest związany z Hanną Wawrowską.

Zmaga się z nadwagą spowodowaną chorobą[6][7] oraz depresją[7][8].

Filmografia

Odcisk dłoni Olafa Lubaszenki w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach

Reżyseria

Aktor

Udział gościnny

Polski dubbing

Spektakle

Role

Inscenizacje

Udział w programach telewizyjnych

Nagrody

  • 1986 – Nagroda na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów dla Dzieci i Młodzieży w Poznaniu za rolę w Bidulu (reż. Wiktor Skrzynecki, widowisko tv)
  • 1988 – Nagroda aktorska uzyskana w wyniku plebiscytu publiczności na KSF „Młodzi i Film” w Koszalinie za rolę w filmie Bez grzechu
  • 1989 – „Złota Kaczka” za rok 1988, kategoria: najlepszy polski aktor
  • 1989 – Nagroda Aktorska na Festiwalu „Gwiazdy Jutra” w Genewie za rolę w filmie Krótki film o miłości
  • 1993 – Nagroda na MFF w Cancún za rolę męską w fimie Pamiętnik znaleziony w garbie
  • 1998 – Nagroda Aktorska na MFF w Karlovych Varach za rolę w Zabić Sekala
  • 1999 – Czeski Lew w kategorii: pierwszoplanowa rola męska w Zabić Sekala
  • 1999 – Orzeł w kategorii: najlepsza rola męska w Zabić Sekala
  • 2002 – Złoty Granat na Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu za Poranek kojota
  • 2003 – Srebrny Granat na Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu za E=mc²
  • 2003 – I miejsce w plebiscycie publiczności za kreację aktorską w spektaklu Niektóre gatunki orłów na XLII Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych
  • 2004 – nagroda The Walt Disney Company Polska dla najlepszych twórców polskiej wersji językowej w filmach animowanych – za rolę Idola w filmie Gdzie jest Nemo (Warszawa)

Przypisy

  1. Festiwal Gwiazd. festiwalgwiazd.com. [dostęp 2012-07-16]. (pol.).
  2. a b Filler Witold, Piotrowski Lech, Poczet aktorów polskich. Od Solskiego do Lindy, Warszawa 1998, tu hasło: Olaf Lubaszenko, s. 184
  3. Olaf Lubaszenko prowadzącym w Polsat Play. wirtualnemedia.pl, 12 sierpnia 2010. [dostęp 12 sierpnia 2010].
  4. Białystok. Olaf Lubaszenko gościnnie w produkcji Teatru Dramatycznego
  5. Chłopaki niech płaczą [online], proszynski.pl [dostęp 2017-11-25].
  6. Nareszcie lepiej z Olafem Lubaszenką!. Wirtualna Polska. [dostęp 2014-06-29].
  7. a b Krzysztof Majak: Olaf Lubaszenko: Otyłość nie jest wolnym wyborem człowieka. naTemat pyta ekspertów.. naTemat.pl. [dostęp 2014-07-17]. (pol.).
  8. Olaf Lubaszenko będzie miał operację?. Fakt.pl, 25.06.2014 10:28. (pol.).
  9. imdb.com: Bodo (2016– ). [dostęp 2016-05-19]. (ang.).
  10. Warszawa. Lubaszenko poprowadzi teleturniej w TVP [online], e-teatr.pl [dostęp 2017-11-25].

Bibliografia

Linki zewnętrzne