Jan XIX: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Życiorys: Wykasowane bzdury z przestarzałej literatury popularnonaukowej.
m Wycofano edycje użytkownika 83.11.55.188 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Halfbricking.
Znacznik: Wycofanie zmian
Linia 44: Linia 44:
Jego prawdziwe imię to Romanus; był bratem [[Benedykt VIII|Benedykta VIII]] i [[Alberyk III|Alberyka III]]{{r|Kelly|Wollpert}}. Papieżem został dzięki poparciu swoich krewnych – [[Hrabiowie Tusculum|hrabiów Tusculum]], którzy traktowali papiestwo jako swoją własność{{r|Kelly}}. Był człowiekiem świeckim, dlatego podczas jednego dnia otrzymał wszystkie potrzebne [[sakrament święceń|święcenia]], co było sprzeczne z prawem kanonicznym{{r|Poczet papieży Michał Gryczyński|Wollpert}}. Zatrudnił w [[Pałac Laterański|Pałacu Laterańskim]] swojego drugiego brata, Alberyka, pełniącego wcześniej funkcję sędziego miejskiego{{r|Kelly}}.
Jego prawdziwe imię to Romanus; był bratem [[Benedykt VIII|Benedykta VIII]] i [[Alberyk III|Alberyka III]]{{r|Kelly|Wollpert}}. Papieżem został dzięki poparciu swoich krewnych – [[Hrabiowie Tusculum|hrabiów Tusculum]], którzy traktowali papiestwo jako swoją własność{{r|Kelly}}. Był człowiekiem świeckim, dlatego podczas jednego dnia otrzymał wszystkie potrzebne [[sakrament święceń|święcenia]], co było sprzeczne z prawem kanonicznym{{r|Poczet papieży Michał Gryczyński|Wollpert}}. Zatrudnił w [[Pałac Laterański|Pałacu Laterańskim]] swojego drugiego brata, Alberyka, pełniącego wcześniej funkcję sędziego miejskiego{{r|Kelly}}.


Popierał reformy kluniackie i utrzymywał przyjazne stosunki z [[Odylon z Cluny|Odilonem]], opatem Cluny. Za udzielanie rozmaitych godności kościelnych żądał wysokich sum, więc podejrzewano, że zamierza sprzedać [[Konstantynopol]]owi prymat papieski, czyli tytuł [[Patriarcha Konstantynopola|patriarchy ekumenicznego]]{{r|Kelly}}. Cesarz [[Bazyli II Bułgarobójca|Bazyli II]] przybył do Rzymu z hojnymi datkami, co skłaniało Jana do przystania na propozycję{{r|Kelly}}. Spowodowało to jednak stanowczy sprzeciw [[opactwo w Cluny|opatów z Cluny]], więc Jan musiał zrezygnować ze swoich zamiarów{{r|Kelly}}.
Wysłał do Polski [[korona (atrybut)|koronę]] dla [[Bolesław I Chrobry|Bolesława Chrobrego]], czym umożliwił i poparł koronację pierwszego króla Polski w 1025{{r|Poczet papieży}}; ponadto utworzył biskupstwo w [[Kruszwica|Kruszwicy]]{{r|Wollpert}}. Popierał reformy kluniackie i utrzymywał przyjazne stosunki z [[Odylon z Cluny|Odilonem]], opatem Cluny. Za udzielanie rozmaitych godności kościelnych żądał wysokich sum, więc podejrzewano, że zamierza sprzedać [[Konstantynopol]]owi prymat papieski, czyli tytuł [[Patriarcha Konstantynopola|patriarchy ekumenicznego]]{{r|Kelly}}. Cesarz [[Bazyli II Bułgarobójca|Bazyli II]] przybył do Rzymu z hojnymi datkami, co skłaniało Jana do przystania na propozycję{{r|Kelly}}. Spowodowało to jednak stanowczy sprzeciw [[opactwo w Cluny|opatów z Cluny]], więc Jan musiał zrezygnować ze swoich zamiarów{{r|Kelly}}.


26 marca 1027 roku papież dokonał koronacji [[Konrad II (cesarz rzymski)|Konrada II]] na cesarza, w obecności [[Rudolf III (król Burgundii)|Rudolfa III]] i [[Kanut Wielki|Kanuta Wielkiego]]{{r|Kelly}}. Nowy cesarz nie przysiągł strzec [[Państwo Kościelne|Państwa Kościelnego]], ani nie odnowił "przywileju ottoniańskiego"{{r|Kelly}}. Wymusił natomiast na Janie, by ten ogłosił, że [[Akwileja]] ma stać się "metropolią wszystkich Kościołów Włoch"{{r|Kelly}}.
26 marca 1027 roku papież dokonał koronacji [[Konrad II (cesarz rzymski)|Konrada II]] na cesarza, w obecności [[Rudolf III (król Burgundii)|Rudolfa III]] i [[Kanut Wielki|Kanuta Wielkiego]]{{r|Kelly}}. Nowy cesarz nie przysiągł strzec [[Państwo Kościelne|Państwa Kościelnego]], ani nie odnowił "przywileju ottoniańskiego"{{r|Kelly}}. Wymusił natomiast na Janie, by ten ogłosił, że [[Akwileja]] ma stać się "metropolią wszystkich Kościołów Włoch"{{r|Kelly}}.

Wersja z 19:44, 30 wrz 2019

Jan XIX
Romanus
Papież
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

brak danych
Tusculum

Data i miejsce śmierci

20 października 1032
Rzym

Miejsce pochówku

bazylika św. Piotra

Papież
Okres sprawowania

1024–1032

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

rzymskokatolicki

Pontyfikat

19 kwietnia 1024

Jan XIX (łac. Ioannes XIX, właśc. Romanus, ur. w Tusculum, zm. 20 października 1032 w Rzymie) – papież w okresie od 19 kwietnia 1024 do 20 października 1032[1].

Życiorys

Jego prawdziwe imię to Romanus; był bratem Benedykta VIII i Alberyka III[1][2]. Papieżem został dzięki poparciu swoich krewnych – hrabiów Tusculum, którzy traktowali papiestwo jako swoją własność[1]. Był człowiekiem świeckim, dlatego podczas jednego dnia otrzymał wszystkie potrzebne święcenia, co było sprzeczne z prawem kanonicznym[3][2]. Zatrudnił w Pałacu Laterańskim swojego drugiego brata, Alberyka, pełniącego wcześniej funkcję sędziego miejskiego[1].

Wysłał do Polski koronę dla Bolesława Chrobrego, czym umożliwił i poparł koronację pierwszego króla Polski w 1025[4]; ponadto utworzył biskupstwo w Kruszwicy[2]. Popierał reformy kluniackie i utrzymywał przyjazne stosunki z Odilonem, opatem Cluny. Za udzielanie rozmaitych godności kościelnych żądał wysokich sum, więc podejrzewano, że zamierza sprzedać Konstantynopolowi prymat papieski, czyli tytuł patriarchy ekumenicznego[1]. Cesarz Bazyli II przybył do Rzymu z hojnymi datkami, co skłaniało Jana do przystania na propozycję[1]. Spowodowało to jednak stanowczy sprzeciw opatów z Cluny, więc Jan musiał zrezygnować ze swoich zamiarów[1].

26 marca 1027 roku papież dokonał koronacji Konrada II na cesarza, w obecności Rudolfa III i Kanuta Wielkiego[1]. Nowy cesarz nie przysiągł strzec Państwa Kościelnego, ani nie odnowił "przywileju ottoniańskiego"[1]. Wymusił natomiast na Janie, by ten ogłosił, że Akwileja ma stać się "metropolią wszystkich Kościołów Włoch"[1].

Papież zmarł w Rzymie, a pochowano go w Bazylice św. Piotra.

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 198-199. ISBN 83-06-02633-0.
  2. a b c Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 68-69. ISBN 83-7006-437-X.
  3. "Poczet papieży" Michał Gryczyński
  4. Poczet papieży. Warszawa: Demart, 2009. ISBN 978-83-7427-468-5.

Bibliografia


Szablon:Władca