Teodor Józef Lubomirski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Mathiasrex (dyskusja | edycje) o 10:18, 8 sty 2017. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Teodor Józef Konstanty Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża, książę (ur. 1683 – zm.6 lutego 1745) – wojewoda krakowski, marszałek sejmów 1729 i 1730, feldmarszałek austriacki, kawaler orderu Złotego Runa. Syn Stanisława Herakliusza, brat przyrodni Elżbiety Heleny Sieniawskiej, ojciec Kaspra generała lejtnanta wojsk rosyjskich. Posiadał majątki ziemskie: Łańcut, Ujazdów i Połonne.

Poseł sejm z województwa krakowskiego w 1729[1] i 1730 roku[2]. Od 1732 roku był wojewodą krakowskim. Pełnił też urząd starosty Spisza (w latach 1702-1745). Był elektorem Augusta III Sasa w 1733 roku[3]. W 1735 roku podpisał uchwałę Rady Generalnej konfederacji warszawskiej[4]. W 1736 roku został wyznaczony senatorem rezydentem[5]. W 1736 roku udaremnił skutecznie próbę reformy państwa. Zmarł w Ujazdowie.

  1. ↑ Teka Gabryela Junoszy Podoskiego, t. III, Poznań 1856, s. 302.
  2. ↑ Teka Gabryela Junoszy Podoskiego, t.IV, Poznań 1856, s. 11.
  3. ↑ Elektorowie królów Władysława IV., Michała Korybuta, Stanisława Leszczyńskiego i spis stronników Augusta III. / zestawili w porządek abecadłowy Jerzy Dunin-Borkowski i Miecz. Dunin-Wąsowicz, Lwów 1910, s. 121.
  4. ↑ Uchwała Rady Generalnej Konfederacji, 1735, s. 20.
  5. ↑ Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 326.

Bibliografia

  • W. Szczygielski, Lubomirski Teodor herbu Szreniawa (1683-1745) w Polski Słownik Biograficzny, Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk 1973, tom ХVIII/1, zeszyt 76, s. 60-63.
Marszałkowie Izby Poselskiej Sejmu I Rzeczypospolitej
Korona Królestwa Polskiego
Rzeczpospolita Obojga Narodów
XVI wiek
XVII wiek
XVIII wiek

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Teodor_Józef_Lubomirski&oldid=48112499”