Wawrzyniec Raczyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wawrzyniec Raczyński
Biskup in partibus infidelium etaloński
Data urodzenia

zapewne 8 sierpnia 1756

Data śmierci

1821

Biskup pomocniczy gnieźnieński
Okres sprawowania

1809–1821

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

cystersi

Diakonat

15 kwietnia 1786

Prezbiterat

24 czerwca 1786

Nominacja biskupia

27 marca 1809

Sakra biskupia

20 sierpnia 1809

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

20 sierpnia 1809

Konsekrator

Ignacy Antoni Raczyński

Współkonsekratorzy

Ignacy Nepomucen Bardziński

Wawrzyniec Bartłomiej Ignacy Antoni Raczyński[1] (ur. zapewne 8 sierpnia 1756, zm. w 1821[1]) – polski duchowny rzymskokatolicki, cysters, biskup pomocniczy gnieźnieński.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

15 kwietnia 1786 otrzymał święcenia diakonatu, a 24 czerwca 1786 prezbiteriatu i został kapłanem Zakonu Cystersów[1].

27 marca 1809 papież Pius VII prekonizował go biskupem pomocniczym archidiecezji gnieźnieńskiej oraz biskupem in partibus infidelium etalońskim. 20 sierpnia 1809 przyjął sakrę biskupią z rąk arcybiskupa gnieźnieńskiego Ignacego Raczyńskiego. Współkonsekratorem był biskup pomocniczy gnieźnieński Ignacy Bardziński[1].

W 1819 konsekrował biskupa diecezjalnego kujawsko-kaliskiego Andrzeja Wołłowicza[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Wawrzyniec Raczyński. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-10-13]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]