Pierre Curie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 20:44, 14 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Pierre Curie
{{{alt grafiki}}}
około 1906
Data i miejsce urodzenia

15 maja 1859
Paryż

Data i miejsce śmierci

19 kwietnia 1906
Paryż

Przyczyna śmierci

wypadek drogowy

Miejsce spoczynku

Panteon

Zawód, zajęcie

fizyk

podpis
Odznaczenia

Pierre Curie (ur. 15 maja 1859 w Paryżu, zm. 19 kwietnia 1906 tamże)[1]francuski fizyk, wykładowca na Uniwersytecie Paryskim, laureat Nagrody Nobla (1903). Mąż Marii Skłodowskiej-Curie, ojciec Eve Curie i Irène Joliot-Curie.

Życiorys

Był synem lekarza, Eugene Curie i Sophie-Claire z d. Depouilly. Miał starszego brata Jacques'a, obaj studiowali fizykę na Sorbonie. 25 lipca 1895 roku zawarł małżeństwo z Marią Skłodowską[2].

Zajmował się badaniem kryształów, rozwinął teorię promieniotwórczości. W roku 1880 (wraz z bratem Jacques'em) odkrył zjawisko piezoelektryczności i wynalazł elektrometr, wykorzystany później w badaniach nad radioaktywnością. W roku 1895 odkrył zjawisko zaniku właściwości magnetycznych przez ferromagnetyki pod wpływem wzrostu temperatury, określił na podstawie doświadczeń temperatury progowe dla różnych materiałów. W roku 1898 wspólnie z żoną odkrył pierwiastki rad i polon. Gdy zaczęto stosować rad do leczenia raka, Pierre Curie przeprowadził na sobie pierwsze doświadczenia[potrzebny przypis]. W roku 1903 otrzymał wraz z żoną Nagrodę Nobla z fizyki za badania nad zjawiskiem promieniotwórczości.

W roku akademickim 1904–1905, został profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Paryskiego na Wydziale Matematyczno-Fizycznym. W 1905 roku został członkiem Francuskiej Akademii Umiejętności[2].

Zginął śmiercią tragiczną, przejechany przez konny wóz ciężarowy, w czasie przebiegania przez ul. Dauphine w Paryżu[3].

Miał dwie córki: Ève i Irène. Irène odkryła wraz z mężem Frédérikiem Joliot-Curie sztuczną promieniotwórczość, za co dostała Nagrodę Nobla w 1935 roku.

Zobacz też

Przypisy

  1. Biografia na stronie Nobelprize.org. [dostęp 2011-04-14]. (ang.).
  2. a b Maria Skłodowska-Curie: Piotr Curie. Warszawa: 1953.
  3. Informacja prasowa o śmierci Piotra Curie. The New York Times. [dostęp 2011-04-14]. (ang.).

Bibliografia

  • Podręczny słownik chemiczny, Romuald Hassa (red.), Janusz Mrzigod (red.), Janusz Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 79, ISBN 83-7183-240-0.