Zamek w Świrzu: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Pszczółka (dyskusja | edycje)
m →‎top: porządki z Szablon:Galeria
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Linia 47: Linia 47:
|Plik:SwirzZamekFragment.JPG |Zamek, fragment elewacji
|Plik:SwirzZamekFragment.JPG |Zamek, fragment elewacji
}}
}}
'''Zamek w [[Świrz]]u''' – wznieśli w [[XV wiek]]u Świrscy<ref name=Lwow>{{cytuj książkę | autor =Tokarski J., | tytuł =Lwów i okolice | wydawca = Wyd. Pascal | miejsce = Bielsko-Biała | rok =2007|strony = 317 | isbn = 978-83-7304-776-1}}</ref> herbu [[Szaława]] z [[Romanów (rejon przemyślański)|Romanowa]]<ref>K. Niesiecki - Herbarz Polski, tom VIII, s. 584-587</ref>. W [[XVII wiek]]u został przebudowany przez kasztelana halickiego i chorążego podolskiego Aleksandra Cetnera<ref name=Aftanazy>{{cytuj książkę|nazwisko=[[Roman Aftanazy]]|tytuł=[[Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej]] . Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska'', T. 7, wyd. 2 przejrzane i uzupełnione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich|miejsce=Wrocław, Warszawa| data=1995| ISBN = 83-04-03701-7 całość, ISBN 83-04-04229-0 t. 7| strony=577-584}}</ref>. W [[1648]] r. twierdzę zdobyli [[Kozacy]], a w [[1672]] r. [[Turcy]]. Gruntowną renowację przeprowadził w pierwszej połowie [[XX wiek]]u gen. [[Robert Lamezan-Salins]]. Jego córka wyszła za mąż za [[Tadeusz Komorowski|Tadeusza Bór Komorowskiego]]. Zamek spalony przez [[Rosjanie|Rosjan]] w [[1914]] r. stał się ruiną bez sklepień i dachów. Jego odbudowa trwała do [[1926]] r. W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] zamek ponownie zdewastowano. [[1975]] r. obiekt poddano pracom remontowo-konserwatorskim<ref name=Lwow/>.
'''Zamek w [[Świrz]]u''' – wznieśli w [[XV wiek]]u Świrscy herbu [[Szaława]] z [[Romanów (rejon przemyślański)|Romanowa]]<ref name=Lwow>{{cytuj książkę | autor =Tokarski J., | tytuł =Lwów i okolice | wydawca = Wyd. Pascal | miejsce = Bielsko-Biała | rok =2007|strony = 317 | isbn = 978-83-7304-776-1}}</ref> <ref>K. Niesiecki - Herbarz Polski, tom VIII, s. 584-587</ref>. W 1427 roku na zamku przebywał król [[Władysław II Jagiełło|Władysław Jagiełło]].

W [[1648]] r. podczas [[Powstanie Chmielnickiego|Powstania Chmielnickiego]] warownię zdobyli [[Kozacy]]. W 1649 roku zginął w [[Bitwa pod Zborowem|bitwie pod Zborowem]] ostatni z rodu rotmistrz Paweł Świrski, w związku z czym zamek przeszedł w ręce kasztelana halickiego i chorążego podolskiego [[Aleksander Cetner|Aleksandra Cetnera]] herbu [[Przerowa (herb szlachecki)|Przerowa]]<ref name="Aftanazy">{{cytuj książkę|nazwisko=[[Roman Aftanazy]]|tytuł=[[Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej]] . Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska'', T. 7, wyd. 2 przejrzane i uzupełnione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich|data=1995|miejsce=Wrocław, Warszawa|strony=577-584|ISBN=83-04-03701-7 całość, ISBN 83-04-04229-0 t. 7}}</ref>. Nowy właściciel rozbudował zamek. W [[1672]] r. zamek zdobyli [[Turcy]], jednak powtórne ich oblężenie w 1675 roku było dla nich niepomyślne, bo wzmocniona warownia się obroniła. W latach 20. XIX wieku właścicielami przestała być rodzina Cetnerów i zamek często zmieniał właścicieli. Na początku XX wieku zamek kupiła Irena z Wolańskich Pinińska, która następnie wyszła za generała [[Robert Lamezan-Salins|Roberta Lamezana-Salinsa]], i gruntowanie go odnowiła. Zamek udostępniono też zwiedzającym. Podczas I Wojny światowej zamek został spalony przez wycofujących się [[Rosjanie|Rosjan]] w [[1914]] r. i następnie niszczał jako ruina bez sklepień i dachów. Gruntowną odbudowę przeprowadził gen. Lamezan-Salins w latach 1920-1926. Córka generała wyszła za mąż za [[Tadeusz Komorowski|Tadeusza Bór Komorowskiego]] herbu [[Korczak (herb szlachecki)|Korczak]], który zamieszkał w zamku w 1930 roku. W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] zamek ponownie zdewastowano. Po 1945 roku mieściła się w nim szkoła traktorzystów i internat dla uczniów.

W [[1975]] r. obiekt poddano pracom remontowo-konserwatorskim<ref name="Lwow" />.


{{Przypisy}}
{{Przypisy}}

Wersja z 13:33, 8 lis 2016

Zamek w Świrzu
Ilustracja
Zamek, front
Państwo

 Ukraina

Miejscowość

Świrz

Typ budynku

zamek

Architekt

Paweł Grodziski

Inwestor

Świrscy

Ukończenie budowy

XV wieku

Ważniejsze przebudowy

XX wieku

Zniszczono

1648 r., 1914 r., 1939-1945

Pierwszy właściciel

Świrscy

Kolejni właściciele

Aleksander Cetner, Tadeusz Komorowski

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}
Zamek w Świrzu
Zamek, front
Zamek, dziedziniec
Zamek, drugi dziedziniec
Zamek, wieża
Zamek, bok
Zamek, tył
Zamek, brama
Zamek, ściana frontowa
Zamek, fragment elewacji

Zamek w Świrzu – wznieśli w XV wieku Świrscy herbu Szaława z Romanowa[1] [2]. W 1427 roku na zamku przebywał król Władysław Jagiełło.

W 1648 r. podczas Powstania Chmielnickiego warownię zdobyli Kozacy. W 1649 roku zginął w bitwie pod Zborowem ostatni z rodu rotmistrz Paweł Świrski, w związku z czym zamek przeszedł w ręce kasztelana halickiego i chorążego podolskiego Aleksandra Cetnera herbu Przerowa[3]. Nowy właściciel rozbudował zamek. W 1672 r. zamek zdobyli Turcy, jednak powtórne ich oblężenie w 1675 roku było dla nich niepomyślne, bo wzmocniona warownia się obroniła. W latach 20. XIX wieku właścicielami przestała być rodzina Cetnerów i zamek często zmieniał właścicieli. Na początku XX wieku zamek kupiła Irena z Wolańskich Pinińska, która następnie wyszła za generała Roberta Lamezana-Salinsa, i gruntowanie go odnowiła. Zamek udostępniono też zwiedzającym. Podczas I Wojny światowej zamek został spalony przez wycofujących się Rosjan w 1914 r. i następnie niszczał jako ruina bez sklepień i dachów. Gruntowną odbudowę przeprowadził gen. Lamezan-Salins w latach 1920-1926. Córka generała wyszła za mąż za Tadeusza Bór Komorowskiego herbu Korczak, który zamieszkał w zamku w 1930 roku. W czasie II wojny światowej zamek ponownie zdewastowano. Po 1945 roku mieściła się w nim szkoła traktorzystów i internat dla uczniów.

W 1975 r. obiekt poddano pracom remontowo-konserwatorskim[1].

  1. a b Tokarski J.,: Lwów i okolice. Bielsko-Biała: Wyd. Pascal, 2007, s. 317. ISBN 978-83-7304-776-1.
  2. K. Niesiecki - Herbarz Polski, tom VIII, s. 584-587
  3. Roman Aftanazy: Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej . Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, T. 7, wyd. 2 przejrzane i uzupełnione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wrocław, Warszawa: 1995, s. 577-584.

Bibliografia