212 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
212 Dywizja Piechoty
212 Dywizja Grenadierów Ludowych
212. Infanterie-Division
212. Volks-Grenadier-Division
Ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1945

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

OKH

Skład

patrz tekst

212 Dywizja Piechoty (niem. 212. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana przez dowództwo Landwehry w Monachium na mocy rozkazu z 26 sierpnia 1939 roku, w 3. fali mobilizacyjnej w VII Okręgu Wojskowym. Wzięła udział w kampanii francuskiej i w latach 1941-1944 walczyła na północnym odcinku frontu wschodniego. Podczas odwrotu przez Litwę została rozbita jesienią 1944 r. Dywizję zreorganizowano i przekształcono w 212 Dywizję Grenadierów Ludowych (212. Volks-Grenadier-Division)[1]. Pozostałą część wojny walczyła na froncie zachodnim biorąc udział m.in. w operacji ardeńskiej. Jej resztki kapitulowały przed Amerykanami w maju 1945 r. pod Baumholder.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

  • Struktura organizacyjna w sierpniu 1939 roku:

316., 320. i 423. pułk piechoty, 212. pułk artylerii, 212. batalion pionierów, 212. oddział przeciwpancerny, 212. oddział łączności;

  • Struktura organizacyjna w marcu 1941 roku:

316., 320. i 423. pułk piechoty, 212. pułk artylerii, 212. batalion pionierów, 212. oddział przeciwpancerny, 212. oddział łączności;

  • Struktura organizacyjna w październiku 1943 roku:

316., 320. i 423. pułk grenadierów, 212. pułk artylerii, 212. batalion pionierów, 212. dywizyjny batalion fizylierów, 212. oddział przeciwpancerny, 212. oddział łączności, 212. polowy batalion zapasowy;

  • Struktura organizacyjna we wrześniu 1944 roku:

316., 320. i 423. pułk grenadierów, 212. pułk artylerii, 212. batalion pionierów, 212. dywizyjny batalion fizylierów, 212. oddział przeciwpancerny, 212. oddział łączności, 212. polowy batalion zapasowy;

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

  • Generalmajor Walter Friedrichs 26 VIII 1939 – 15 IX 1939;
  • General Theodor Endres 15 IX 1939 – 1 X 1942;
  • Generalleutnant Hellmuth Reymann 1 X 1942 – 1 X 1943;
  • Generalmajor Dr Karl Koske 1 X 1943 – 1 V 1944;
  • Generalleutnant Franz Sensfuß 1 V 1944 – 15 IX 1944;
  • Generalleutnant Franz Sensfuß X 1944 - 1 IV 1945;
  • Generalmajor Max Ulich 1 IV1945 - 21 IV1945;
  • Generalmajor Jobst Freiherr von Buddenbrock 21 IV 1945 - 8 V 1945;

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Carell Paul, Operacja "Barbarossa"; Warszawa 2000; ISBN 831109199-4;
  • Paul Carell, Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, Kazimierz Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110.
  • Haupt Werner, Die deutschen Infanterie-Division b.m.w 1991;ISBN 3-89555-274-7;
  • Haupt Werner, Army Group North. The Wehrmacht in Russia 1941 - 1945; b.m.w i b.m.r.; ISBN 0-7643-0182-9;
  • Haupt Werner, Army Group Center. The Wehrmacht in Russua 1941 - 1945b.m.w i b.m.r.;
  • Tadeusz Sawicki, Niemieckie wojska lądowe na froncie wschodnim, czerwiec 1944-maj 1945 (struktura), Warszawa: Państ. Wydaw. Naukowe, 1987, ISBN 83-01-06556-7, OCLC 834793737.
  • Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;
  • Spiwoks, Stöber, Endkampf zwischen Mosel und Inn, Osnabrück 1976; ISBN 3-921-242-23-1