329 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
329 Dywizja Piechoty
329. Infanterie-Division
Ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

17 grudnia 1941

Rozformowanie

8 maja 1945

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Formacja

Wermacht

Rodzaj wojsk

piechota

329 Dywizja Piechoty (niem. 329. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana na poligonie Borne Sulinowo (niem.Groß Born) na mocy rozkazu z 17 grudnia 1941 roku, w 17. fali mobilizacyjnej w II Okręgu Wojskowym.

Szlak bojowy[edytuj | edytuj kod]

329 Dywizja znalazła się w ZSRR na początku 1942 r. Już w kwietniu walczyła pod Demiańskiem i Starą Russą. Do końca wojny kontynuowała służbę w ramach Grupy Armii Północ, brała udział w operacjach odwrotowych spod Leningradu i ostatecznie utknęła w kotle kurlandzkim do kapitulacji. W 1944 r. z powodu strat rozwiązano 553 pułk piechoty i zastąpiono go 21 grupą pułkową Luftwaffe (42 pułk strzelców Luftwaffe i pomniejsze elementy rozwiązanej 21 Dywizji Polowej Luftwaffe)[1].

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

  • Struktura organizacyjna w grudniu 1941 roku:

551., 552. i 553. pułk piechoty, 329. pułk artylerii, 329. batalion pionierów;

  • Struktura organizacyjna w styczniu 1942 roku:

551., 552. i 553. pułk piechoty, 329. pułk artylerii, 329. batalion pionierów, 329. oddział rozpoznawczy, 329. oddział przeciwpancerny, 329. oddział łączności;

  • Struktura organizacyjna we wrześniu 1943 roku:

551., 552. i 553. pułk grenadierów, 329. pułk artylerii, 329. batalion pionierów, 329. batalion fizylierów, 329. oddział przeciwpancerny, 329. oddział łączności, 329. polowy batalion zapasowy;

  • Struktura organizacyjna we wrześniu 1944 roku:

551. i 552. pułk grenadierów, 21. grupa pułkowa Luftwaffe, 329. pułk artylerii, 329. batalion pionierów, 329. batalion fizylierów, 329. oddział przeciwpancerny, 329. oddział łączności, 329. polowy batalion zapasowy;

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

  • Generalleutnant Helmuth Castorf 30 XII 1941 – 7 III 1942;
  • Generalmajor Bruno Hippler 7 III 1942 – 22 III 1942;
  • General Johannes Mayer 22 III 1942 – 9 VIII 1943;
  • Generalleutnant Paul Winter 9 VIII 1943 – IX 1943;
  • General Johannes Mayer IX 1943 – 16 VII 1944;
  • Generalmajor Werner Schulze 16 VII 1944 – 20 X 1944;
  • Generalleutnant Konrad Menkel 20 X 1944 – 1 I 1945;
  • Generalmajor Werner Schulze 1 I 1945 – 1945;
  • Generalleutnant Konrad Menkel 1945 – 8 V 1945

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;
  • Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.