60 Dywizja Piechoty (III Rzesza)
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  III Rzesza
| |
| Sformowanie | 1939 | |
| Rozformowanie | 1943 | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | Generalleutnant Friedrich – Georg Eberhardt | |
| Ostatni | Generalmajor Hans-Adolf von Arenstorff | |
| Działania zbrojne | ||
| II wojna światowa | ||
| Organizacja | ||
| Rodzaj sił zbrojnych | wojska lądowe | |
| Rodzaj wojsk | piechota zmechanizowana | |
| Skład | patrz tekst | |
60 Dywizja Piechoty - niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana na mocy rozkazu z 15 października 1939 roku, w Gdańsku w XX. Okręgu Wojskowym. Powstała z Erhard Brigade Danzig.
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
- Struktura organizacyjna w listopadzie 1939 roku:
92., 243. i 244. pułk piechoty, 160. pułk artylerii (sztab 703. pułku artylerii do zadań specjalnych, 761. dywizjon artylerii ciężkiej), 160. batalion pionierów, 160. oddział rozpoznawczy, 160. oddział przeciwpancerny, 160. oddział łączności, 160. polowy batalion zapasowy;
- Struktura organizacyjna w kwietniu 1940 roku:
92., 243. i 244. pułk piechoty, 160. pułk artylerii, 160. batalion pionierów, 160. oddział rozpoznawczy, 160. oddział przeciwpancerny, 160. oddział łączności, 160. polowy batalion zapasowy;
Dowódcy[edytuj | edytuj kod]
- Generalleutnant Friedrich – Georg Eberhardt (od 15 października 1939)
- Generalleutnant Otto Kohlermann (od 15 maja 1942)
- Generalmajor Hans-Adolf von Arenstorff (od listopada 1942 do 1 lutego 1943)
Szlak bojowy[edytuj | edytuj kod]
Dywizja brała udział w kampanii francuskiej w 1940 r. Jesienią tego samego roku została przeniesiona na poligon Gross-Born i przekształcona w jednostkę zmotoryzowaną. W 1941 znalazła się w Rumunii i następnie brała udział w kampanii bałkańskiej na terenie Jugosławii. Od czerwca 1941 walczyła na terenie ZSRR, kolejno pod Żytomierzem, Humaniem, Kijowem, Rostowem i Charkowem. Szlak bojowy zakończyła w kotle stalingradzkim w ramach 6 Armii, gdzie poddała się 1 lutego 1943 r.
60. Dywizję utworzono ponownie 17 lutego we Francji i w maju przemianowano na Dywizję Grenadierów Pancernych Feldherrnhalle.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
- Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0
| ||||||||||||||||||||
