167 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
167 Dywizja Piechoty
167 Dywizja Grenadierów Ludowych
167. Infanteriedivision
167. Volksgrenadierdivision
Ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1939,

Rozformowanie

1944,

Tradycje
Kontynuacja

167 Dywizję Grenadierów Ludowych

Dowódcy
Pierwszy

gen. por. Martin Gilbert

Ostatni

gen. por. Hanskurt Höcker

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

OKH

167 Dywizja Piechoty (niem. 167. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej.

Sformowana na mocy rozkazu z 26 listopada 1939, w 7. fali mobilizacyjnej w Monachium w VII Okręgu Wojskowym. Uczestnicząc w ataku na Związek Radziecki została rozbita przez oddziały 5 Gwardyjskiej Armii, w czasie Operacji Rumiancew[1]. Następne rozbicie miało miejsce w lutym 1944 pod Czerkasami, po czym została rozwiązana. Odtworzono ją jako 167 Dywizję Grenadierów Ludowych w październiku 1944.

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

  • gen. por. Martin Gilbert 26 VII 1939 – 10 I 1940;
  • gen. Oskar Vogl 10 I 1940 – 1 V 1940;
  • gen. por. Hans Schönhärl 1 V 1940 – 1 VIII 1941;
  • gen. por. Werner Schartow 1 VIII 1941 – 11 VIII 1941;
  • gen. por. Wolf Trierenberg 11 VIII 1941 – 25 XI 1943;
  • gen. por. Hans Hüttner 25 XI 1943 – II 1944;
  • gen. por. Hanskurt Höcker X 1944 – IV 1945;

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Skład w listopadzie 1939

315. i 331. pułk piechoty, 238. dywizjon artylerii lekkiej;

Skład w styczniu 1940

315., 331. i 339. pułk piechoty, 238. pułk artylerii, 238. batalion pionierów, 238. oddział rozpoznawczy, 238. oddział przeciwpancerny, 238. oddział łączności, 238. polowy batalion zapasowy;

Skład w sierpniu 1940

315., 331. i 339. pułk piechoty, 238. pułk artylerii (I. – III./238. p.art. i I./40 p.art.), 238. batalion pionierów, 238. oddział rozpoznawczy, 238. oddział przeciwpancerny, 238. oddział łączności, 238. polowy batalion zapasowy;

Skład we wrześniu 1943

315., 331. i 339. pułk grenadierów, 238. pułk artylerii (I. – III./238. p.art. i I./40 p.art.), 238. batalion pionierów, 238. dywizyjny batalion fizylierów, 238. oddział przeciwpancerny, 238. oddział łączności, 238. polowy batalion zapasowy;

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Forczyk 2020 ↓, s. 311.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Carell Paul, Operacja "Barbarossa"; Warszawa 2000; ISBN 83-11-09199-4;
  • Paul Carell, Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, Kazimierz Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110.
  • Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;
  • Robert Forczyk: Wojna pancerna na froncie wschodnim 1943-1945. Czerwony walec. Łódź: 2020. ISBN 978-83-7731-255-1.