106 Dywizja Piechoty (III Rzesza)
.svg)
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość |
OKH |
106 Dywizja Piechoty (niem. 106. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana na mocy rozkazu z 22 listopada 1940, w 12. fali mobilizacyjnej na poligonie Wahn w VI Okręgu Wojskowym.
Szlak bojowy
[edytuj | edytuj kod]Dywizja była aktywna na froncie wschodnim w ramach Grupy Armii Środek. Walczyła o Wilno, Smoleńsk, Wiaźmę i Klin. Zimą 1941–1942 poniosła ciężkie straty pod Moskwą i została wycofana do Francji w celu odbudowy. Powróciła na front wiosną 1943, walczyła o Krzemieńczuk i Kirowohrad, jesienią z dywizji pozostała słaba gruba bojowa, którą w lutym 1944 r. wzmocniono pododdziałami Dywizji Szkieletowej Milowitz. Jednostka walczyła nadal w czasie operacji odwrotowej przez Dniepr i broniła linii rzeki Prut w Rumunii. Ostatecznie została rozbita pod Kiszyniowem latem 1944.
106 Dywizję Piechoty odbudowano pospieszne w Oberheim na terenie Niemiec 24 marca 1945., nie osiągnęła jednak pełnych stanów osobowych. Do końca wojny przebywała w Schwarzwaldzie, gdzie poddała się wojskom amerykańskim w maju 1945[1].
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]- Struktura organizacyjna w listopadzie 1940:
239., 240. i 241. pułki piechoty, 107. pułk artylerii, 106. batalion pionierów, 106. oddział rozpoznawczy, 106. oddział przeciwpancerny, 106. oddział łączności, 106. polowy batalion zapasowy;
- Struktura organizacyjna w listopadzie 1943:
39. grupa dywizyjna (113. i 114. grupa pułkowa), 239. i 240. pułk grenadierów, 107. pułk artylerii, 106. batalion pionierów, 106. dywizyjny batalion fizylierów, 106. oddział przeciwpancerny, 106. oddział łączności, 106. polowy batalion zapasowy;
- Struktura organizacyjna w kwietniu 1945:
113., 239. i 240. pułk grenadierów, 107. pułk artylerii, 106. batalion pionierów, 106. oddział przeciwpancerny, 106. oddział łączności, 106. polowy batalion zapasowy;
Dowódcy
[edytuj | edytuj kod]- Generalmajor Ernst Dehner 28.12.1940 – 03.05.1942;
- Generalleutnant Alfons Hitter 03.05.1942 – 01.12.1942;
- Generalleutnant Arthur Kullmer 01.12.1942 – 01.01.1943;
- Generalleutnant Werner Forst 01.01.1943 – 20.01.1944;
- Generalleutnant Siegfried von Rekowski 20.01.1944 – VIII 1944;
- Oberst Rintenberg III 1945 – 08.05.1945;
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2009, s. 169-170. ISBN 978-83-11-11596-5.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Carell Paul, Operacja "Barbarossa", Warszawa 2000, ISBN 831109199-4.
- Paul Carell, Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, Kazimierz Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110.
- Dieckert, Großmann, Der Kampf um Ostpreussen. Der umfassende Dokumentarbericht über das Kriegsgeschehen in Ostpreußen, Stuttgart 1965, ISBN 3-87943-436-0.
- Grossmann Horst, Rshew. Eckpfeiler der Ostfront, Friedberg b.r.w, ISBN 3-7909-0126-1.
- Haupt Werner, Sturm auf Moskau 1941. Der Angriff. Die Schlacht. Der Ruckschlag, Friedberg b.d.w, ISBN 978-3-89555-372-1.
- Haupt Werner, Army Group Center. The Wehrmacht in Russia 1941-1945, b.m.w i 1998, ISBN 0-7643-0266-3.
- Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol., Bonn 2003, ISBN 3-8289-0525-0.
| 1-100 | |
|---|---|
| 101-200 | |
| 201-300 |
|
| 301-400 | |
| 401-500 | |
| 501-600 | |
| 601-719 | |
| Imienne |
|
