386 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

386 Dywizja Piechoty,
386 Dywizja Piechoty (zmotoryzowanej)

386. Infanterie-Division,
386. Infanterie-Division (mot.)

Historia
Państwo	III Rzesza
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	piechota, piechota zmechanizowana
Podległość	OKH
Skład	patrz tekst

386 Dywizja Piechoty (niem. 386. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana w rejonie Warszawy na mocy rozkazu z 1 kwietnia 1940 roku, w 9. fali mobilizacyjnej przez IX Okręg Wojskowy.

Dywizja pełniła służbę okupacyjną w rejonie Warszawy. Po zakończeniu kampanii na zachodzie, rozwiązana rozkazem z dnia 13 sierpnia 1940 roku.

Drugą dywizję o tym numerze sformowano 25 listopada 1942 we Frankfurcie nad Odrą, była to jednostka zmotoryzowana (niem. 386. Infanterie-Division (mot)). 1 marca 1943 r. została przyłączona do 3 Dywizji Grenadierów Pancernych, która zastąpiła utraconą pod Stalingradem 3 Dywizję Piechoty.

Struktura organizacyjna

• w kwietniu 1940 roku:

656., 657. i 658. pułk piechoty, 386. bateria artylerii, 386. szwadron rozpoznawczy, 386. kompania łączności;

• w styczniu 1943 roku:

386. rezerwowy batalion pancerny, 149. i 153. pułk zmotoryzowany, 153. pułk artylerii, 386. batalion motocyklowy, 386. batalion inżynieryjny, 386. batalion łączności, 386. dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe.

Dowódcy dywizji

• Generalmajor von Plotno 1 IV 1940 – 13 VIII 1940;
• Generalmajor Kurt Jesser 25 XI 1942 - 1 III 1943

Bibliografia

• Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;
• Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska pancerne. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11725-9.