23 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

23 Dywizja Piechoty

23. Infanterie-Division

Logo dywizji po reaktywacji w 1942 r.
Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1935
Rozformowanie	1942
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	OKH

23 (Brandenburska) Dywizja Piechoty (niem. 23. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana na mocy rozkazu z dnia 15 października 1935, miejsce stacjonowania sztabu Poczdam. Na mocy rozkazu z dnia 15 października 1935 otrzymała oficjalną nazwę 23 Dywizja Piechoty. Stacjonowała w III Okręgu Wojskowym.

Jednostka brała niewielki udział w wojnie z Polską. W 1941 brała udział w kampanii wschodniej docierając pod Moskwę. Wykrwawioną dywizję skierowano do Francji w celu odbudowy. Na mocy rozkazu OKH z 2 lipca 1942 rozpoczęto przeformowywać jednostkę w 26. Dywizję Pancerną.

23 Dywizja Piechoty została reaktywowana 23 października 1942 r. w Danii i Poczdamie. Walczyła na froncie wschodnim do końca wojny.

Struktura organizacyjna

• Struktura organizacyjna w sierpniu 1939:
  • 9 pułk piechoty: miejsce postoju sztabu, I, II i III batalionu – Poczdam, rezerwowego batalionu – Wittenberg;
  • 67 pułk piechoty: miejsce postoju sztabu, I, II, III oraz I i II batalionu rezerwowego – Spandau;
  • 68 pułk piechoty: miejsce postoju sztabu, I, II i III batalionu – Brandenburg nad Hawelą, I i II rezerwowy batalion – Rathenow;
  • 23 pułk artylerii: miejsce postoju sztabu, I, II i III dywizjonu – Poczdam;
  • I dywizjon 59 pułku artylerii ciężkiej: miejsce postoju – Bln – Spandau;
  • 23 batalion pionierów: miejsce postoju – Spandau;
  • 23 oddział przeciwpancerny: miejsce postoju – Poczdam;
  • 23 oddział łączności: miejsce postoju – Poczdam;
  • 23 oddział obserwacyjny: miejsce postoju – nie został wystawiony;
• Struktura organizacyjna w styczniu 1940:

9, 67 i 68 pułk piechoty, 23 pułk artylerii, I/59 pułk artylerii ciężkiej, 23 batalion pionierów, 23 oddział rozpoznawczy, 23 oddział przeciwpancerny, 23 oddział łączności, 23 polowy batalion zapasowy;

• Struktura organizacyjna w październiku 1942:

9, 67, 68 pułk grenadierów, 23 pułk artylerii, 23 batalion pionierów, 23 batalion fizylierów, 23 oddział przeciwpancerny, 23 oddział łączności, 23 polowy batalion zapasowy;

• Struktura organizacyjna w listopadzie 1942:

9, 67 pułk grenadierów i 68 pułk fizylierów, 23 pułk artylerii, 23 batalion pionierów, 23 batalion fizylierów, 23 oddział przeciwpancerny, 23 oddział łączności, 23 polowy batalion zapasowy;

Dowódcy dywizji

• gen. por. Ernst Busch 1 X 1935 – 1 III 1938;
• gen. mjr Walter Graf von Brockdorff - Ahlefeldt 1 III 1938 – 31 V 1940;
• gen. mjr Heinz Hellmich 1 VI 1940 – 17 I 1942;
• gen. por. Kurt Badinski 17 I 1942 – 9 VII 1942;

po odtworzeniu

• gen. mjr Friedrich von Schellwitz 15 XI 1942 – VIII 1943;
• gen. Horst von Mallenthin VIII 1943 – 1 IX 1943;
• gen. por. Paul Gurran 1 IX 1943 – 22 II 1944;
• gen. por. Walter Chales de Beaulie 22 II 1944 – 1 VIII 1944;
• gen. por. Hans Schirmer 1 VIII 1944 – 8 V 1945;

Bibliografia

• Czesław Grzelak, Henryk Stańczyk: Kampania polska 1939. Początek II wojny światowej. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2005. ISBN 83-7399-169-7.
• Tadeusz Jurga: Obrona Polski 1939. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990. ISBN 83-211-1096-7.
• Haupt Werner, Die deutchen Infanterie Division b.m.w i b.d.w;
• Haupt Werner, Army Group Center. The Wehrmacht in Russua 1941-1945b.m.w i b.m.r.;
• Haupt werner, Sturm auf Moskau 1941. Der Angriff. Der Schlacht. Der Ruckschlag b.m.w i b.r.w;
• Pohlman Hartwig, Wolchow 900 Tage Kampf um Lenigrad 1941-1944 Wiedeń 2003;
• Stoves Rolf Die gepanzerten und motorisierten deutschen Grossverbande (Divisionen und Selbstandige Brigaden) 1939-1945, b.m.w i b.r.w;