154 Dywizja Piechoty (III Rzesza)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie |
kwiecień 1945 |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk |
piechota |
| Podległość |
OKH |
| Skład |
patrz tekst |
154 Dywizja Piechoty (niem. 154. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, była to kolejno jednostka zapasowa, rezerwowa, szkoleniowa i ostatecznie tradycyjna dywizja piechoty.
Historia i szlak bojowy[edytuj | edytuj kod]
Dywizja powstała 26 sierpnia 1939 r. jako Kommandeur der Ersatztruppen IV, którą 10 listopada przekształcono w 154 Dywizję Zapasową (Division Nr. 154)[1]. 15 września 1942 została przekształcona w 154 Dywizję Rezerwową (154 Reserve-Division)[2] i przeniesiona w rejon Łańcuta w Polsce. Część dywizji skierowano na front wschodni w marcu 1944 r. i następnie w lipcu i sierpniu na Ukrainie, Białorusi i w Polsce. Jesienią 1944 została wycofana z frontu i zreorganizowana w 154 Dywizję Szkoleniową (154. Feldausbildungs-Division)[3]. Ostatecznie 11 lutego 1945 r. została przemianowana na 154 Dywizję Piechoty (154. Infanterie-Division)[4] i rozbita pod Oderbergiem w kwietniu 1945 r. Większość żołnierzy poległa lub dostała się do sowieckiej niewoli.
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
- Struktura organizacyjna w listopadzie 1939 roku:
4., 233., 255., 256. pułki piechoty, 4. zapasowy pułk artylerii, 4. zapasowy batalion obserwatorów artyleryjskich, 10. zapasowy batalion rozpoznawczy, 1. zapasowy batalion mostowy, 24. zapasowy batalion inżynieryjny, 4. zapasowy batalion transportowy, 4. zapasowy batalion kierowców.
- Struktura organizacyjna w październiku 1944 roku:
562., 563., 564. szkolne pułku grenadierów, 1054. batalion artylerii oraz oddziały dywizyjne.
- Struktura organizacyjna w marcu 1945 roku:
562., 563. i 564. pułk grenadierów, 1054. pułk artylerii, 1054. batalion pionierów, 1054. oddział przeciwpancerny.
Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]
- Generalleutnant Arthur Boltze (od 27 września 1939),
- Generalmajor Franz Land graf (od 1 maja 1942),
- Generalleutnant dr. Friedrich Altrichter (od 31 maja 1942),
- Generalleutnant Alfred Thielmann (od 20 kwietnia 1944),
- ponownie Altrichter (od 19 grudnia 1944 do kwietnia 1945).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
| 1-100 | |
|---|---|
| 101-200 | |
| 201-300 |
|
| 301-400 | |
| 401-500 | |
| 501-600 | |
| 601-719 | |
| Imienne |
|
