352 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
352 Dywizja Piechoty
352 Dywizja Grenadierów Ludowych
352. Infanterie-Division
352. Volksgrenadier-Division
Ilustracja
Historia
Państwo

Niemcy

Sformowanie

listopad 1943

Rozformowanie

lipiec 1944

Dowódcy
Pierwszy

Dietrich Kraiss

352 Dywizja Piechoty (niem. 352. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana w rejonie Saint-Lô na mocy rozkazu z 5 listopada 1943, w 21. fali mobilizacyjnej przez XI Okręg Wojskowy. We wrześniu 1944 została przekształcona w 352 Dywizję Grenadierów Ludowych (352. Volksgrenadier-Division).

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

  • Struktura organizacyjna w listopadzie 1943:

914., 915. i 916 pułk grenadierów, 352 pułk artylerii, 352 batalion pionierów, 352 batalion fizylierów, 352 oddział przeciwpancerny, 352 oddział łączności, 352 polowy batalion zapasowy.

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

  • Generalleutnant Dietrich Kraiss 6 XI 1943 – 2 VII 1944;
  • Generalmajor Eberhard von Schuckmann 21 IX 1944 – 6 X 1944;
  • Generalmajor Eric-Otto Schmidt 6 X 1944 – 23 XII 1944;
  • Generalmajor Richard Bazing 23 XII 1944 – 21 II 1945;
  • Generalmajor der Reserve Rudolf von Oppen 21 II 1945 – 29 IV 1945.

Szlak bojowy[edytuj | edytuj kod]

Dywizja pierwotnie była przeznaczona do walk na froncie wschodnim, jednak ostatecznie znalazła się półwyspie Cotentin. Obsadzała rejon plaży Omaha, na której w dniach 6/7 czerwca 1944 prowadziła ciężkie walki z desantem Aliantów. Mocno zniszczona jednostka walczyła w Normandii jeszcze dwa miesiące. W czasie walk we Francji dywizja straciła ok. 9 tys. żołnierzy. Jej resztki zostały wycofane i we wrześniu 1944 odbudowano ją jako 352 Dywizję Grenadierów Ludowych. Zreformowana jednostka walczyła w rejonie Eifel, brała udział w ofensywie w Ardenach oraz zmaganiach o Trewir i nad Mozelą. Poddała się w rejonie Darmstadt[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010, s. 63–64. ISBN 978-83-11-11655-9.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0.