6 Dywizjon Artyleryjskiego Rozpoznania Pomiarowego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

6 Samodzielny Dywizjon Artyleryjskiego Rozpoznania Pomiarowego[1] (6 sdarp) – pododdział artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego ludowego Wojska Polskiego (poczta polowa nr 83885).

Dywizjon został sformowany w sierpniu 1944 roku, w rejonie Włodawy, w składzie 2 Dywizji Artylerii, według sowieckiego etatu Nr 08/555 samodzielnego dywizjonu artyleryjskiego rozpoznania (ros. отдельный разведывательный артиллерийский дивизион). 10 maja 1945 roku stan ewidencyjny liczył 206 żołnierzy, w tym 20 oficerów, 46 podoficer i 140 szeregowców. Do stanu etatowego brakowało 55 żołnierzy (21%).

W październiku 1945 roku dyon został włączony w skład 67 Pułku Artylerii Ciężkiej w Gnieźnie zachowując dotychczasową organizację. W lutym 1947 roku pododdział został wyłączony ze struktury pułku i usamodzielniony. Latem 1948 roku dywizjon został włączony w skład nowo powstałego Pułku Artyleryjskiego Rozpoznania Pomiarowego w miejscowości Szlaga.

Obsada personalna dowództwa dywizjonu

Struktura organizacyjna sdarp według etatu Nr 08/555

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. W dokumentach używano także nazw: 6 Samodzielny Artyleryjski Dywizjon Zwiadowczy, 6 Samodzielny Dywizjon Pomiarów Artyleryjskich, 6 Dywizjon Pomiarowy, 6 Samodzielny Dywizjon Zwiadu Artyleryjskiego.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Igor Błagowieszczański, Artyleria ludowego Wojska Polskiego 1943-1945, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr specjalny 3 (66), Warszawa 1973
  • Igor Błagowieszczański, Artyleria w II wojnie światowej. Studium historyczno-wojskowe, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1983, ISBN 83-11-06909-3
  • Władysław Ways, Regularne jednostki Ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, tom 2, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967