Abram Lufer
| Imię i nazwisko |
Abram Michajłowicz Lufer |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Abram Michajłowicz Lufer (ros. Абрам Михайлович Луфер; ur. 12 sierpnia?/25 sierpnia 1905 w Kijowie, zm. 13 lipca 1948 tamże) – rosyjski pianista i pedagog pochodzenia ukraińskiego; laureat IV nagrody na II Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wykształcenie i praca pedagogiczna[edytuj | edytuj kod]
Na fortepianie zaczął grać w wieku kilku lat, a edukację odbył w Kijowie. W 1925 roku ukończył naukę w Technikum Muzycznym, a w latach 1925–1928 uczęszczał do Wyższego Instytutu Muzyczno-Dramatycznego im. Łysenki (dyplom z wyróżnieniem). Krótko po ukończeniu studiów rozpoczął pracę pedagogiczną, a od 1929 był kierownikiem katedry fortepianu specjalnego w Instytucie[1]. Od 1935 roku był profesorem Konserwatorium w Kijowie. Przez kilka lat pełnił też funkcję dyrektora tej uczelni. Ponadto w czasie II wojny światowej był dyrektorem Konserwatorium w Swierdłowsku (1941–1944). Przyczynił się do zreformowania szkolnictwa muzycznego w Kijowie[2].
Wśród jego uczniów byli m.in. Tatiana Goldfarb (laureatka IX nagrody na III Konkursie Chopinowskim)[3] i Ryszard Bakst (laureat VI nagrody na IV Konkursie Chopinowskim)[4].
Kariera pianistyczna[edytuj | edytuj kod]
Koncertował na terenie ZSRR i brał udział w konkursach pianistycznych. W 1930 roku zwyciężył w Ogólnokrajowym Konkursie Pianistycznym w Charkowie[1]. W 1932 roku reprezentował ZSRR na II Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie[5]. Po etapie finałowym okazało się, że zgromadził tyle samo punktów, co Bolesław Kon. Regulamin tamtego Konkursu przewidywał, że w takiej sytuacji o zwycięstwie musi zdecydować losowanie. W wyniku zastosowania tej procedury Kon zajął III miejsce, a Lufer IV[1]. Cały Konkurs wygrał Alexander Uninsky[5].
Dzięki sukcesom konkursowym na kilkanaście lat związał się z Filharmonią Kijowską i zaczął nagrywać utwory dla radia[2].
Repertuar[edytuj | edytuj kod]
Dysponował zróżnicowanym repertuarem, w którym znajdowały się utwory m.in. Fryderyka Chopina, Roberta Schumanna, Franciszka Liszta, Borysa Latoszyńskiego i Lwa Rewuckiego[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Dybowski 2005 ↓, s. 64.
- ↑ a b c Dybowski 2005 ↓, s. 65.
- ↑ Abram Lufer – Biography. classicalconnect.com. [dostęp 2016-03-31]. (ang.).
- ↑ Dybowski 2005 ↓, s. 167.
- ↑ a b Wysocki 1987 ↓, s. 26.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie. Warszawa: Selene, 2005, s. 64–65, 167. ISBN 83-910515-1-X.
- Stefan Wysocki: Wokół Konkursów Chopinowskich. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987. ISBN 83-212-0443-0.