Edith Picht-Axenfeld

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edith Picht-Axenfeld
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1914
Fryburg Bryzgowijski

Data i miejsce śmierci

19 kwietnia 2001
Fryburg Bryzgowijski

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Wydawnictwo

Deutsche Grammophon, Philips, Erato, Victor-International, Aurophon i Camerata-Tokyo

Edith Picht-Axenfeld (ur. 1 stycznia 1914 we Fryburgu Bryzgowijskim, zm. 19 kwietnia 2001 tamże) – niemiecka pianistka i klawesynistka; laureatka VI nagrody na III Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina (1937).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Młodość i wojna[edytuj | edytuj kod]

Naukę gry na fortepianie rozpoczęła w wieku pięciu lat. Wśród jej nauczycieli był Albert Schweitzer, u którego uczyła się gry na organach. W 1935 zadebiutowała koncertem w Berlinie[1].

W 1937 wzięła udział w III Konkursie Chopinowskim w Warszawie, gdzie zdobyła VI nagrodę[2]. Po tym sukcesie występowała na terenie Niemiec i Austrii. W czasie drugiej wojny światowej nie dawała koncertów. W 1940 została nauczycielką muzyki w Internacie Birklehof w Hinterzarten. W tym okresie wyszła za mąż za filozofa i teologa Georga Pichta[3].

Kariera międzynarodowa[edytuj | edytuj kod]

W 1945 wznowiła karierę. Występowała z wieloma słynnymi orkiestrami i muzykami w większości państw europejskich, na Bliskim Wschodzie, w Japonii, Stanach Zjednoczonych, Indiach, RPA i w krajach Ameryki Południowej[3]. Była też pedagogiem muzycznym. W latach 1947–1979 prowadziła klasy fortepianu, klawesynu i muzyki kameralnej w Wyższej Szkole Muzycznej we Fryburgu Bryzgowijskim (niem. Hochschule für Musik Freiburg). Organizowała kursy mistrzowskie w Salzburgu, Tokio, Sankt Moritz, a także w miastach w Meksyku i Izraelu[4].

W 1995 wystąpiła na Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach-Zdroju. Była to jej pierwsza wizyta w Polsce od 1937. W tym samym roku została zaproszona do grona jurorów XIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina[4].

Repertuar i dyskografia[edytuj | edytuj kod]

W jej repertuarze były utwory Jana Sebastiana Bacha, Ludwiga van Beethovena, Franza Schuberta, Roberta Schumanna, Fryderyka Chopina, Ferenca Liszta, Johannesa Brahmsa, Györgya Ligetiego i Luigiego Nono[3].

Była autorką licznych nagrań płytowych, których dokonała dla wytwórni Deutsche Grammophon, Philips, Erato, Victor-International, Aurophon i Camerata-Tokyo[5][6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dybowski 2005 ↓, s. 116.
  2. ↑ Wysocki 1987 ↓, s. 32.
  3. ↑ a b c Dybowski 2005 ↓, s. 117.
  4. ↑ a b Dybowski 2005 ↓, s. 118.
  5. ↑ Dybowski 2005 ↓, s. 119.
  6. ↑ Edith Picht-Axenfeld – Discography. allmusic.com. [dostęp 2016-04-12]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie. Warszawa: Selene, 2005, s. 116–119. ISBN 83-910515-1-X.
  • Stefan Wysocki: Wokół Konkursów Chopinowskich. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987. ISBN 83-212-0443-0.
Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie
I (1927)
II (1932)
III (1937)
IV (1949)
V (1955)
VI (1960)
VII (1965)
VIII (1970)
IX (1975)
X (1980)
XI (1985)
XII (1990)
XIII (1995)
XIV (2000)
XV (2005)
XVI (2010)
XVII (2015)
XVIII (2021)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edith_Picht-Axenfeld&oldid=65670257”