Przejdź do zawartości

Adolf Szelążek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Wiktoryn (dyskusja | edycje) o 23:40, 4 lut 2017. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Adolf Szelążek
Sługa Boży
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 sierpnia 1865
Stoczek Łukowski

Data i miejsce śmierci

9 lutego 1950
Zamek Bierzgłowski

Biskup diecezjalny łucki
Okres sprawowania

1926–1950

Biskup pomocniczy płocki
Okres sprawowania

1918–1925

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

18 maja 1888

Nominacja biskupia

29 lipca 1918

Sakra biskupia

24 listopada 1918

Odznaczenia
Wstęga Wielka Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

24 listopada 1918

Konsekrator

Antoni Julian Nowowiejski

Adolf Piotr Szelążek (ur. 1 sierpnia 1865 w Stoczku Łukowskim, zm. 9 lutego 1950 w Zamku Bierzgłowskim) – polski biskup rzymskokatolicki, biskup pomocniczy płocki w latach 1918–1925, biskup diecezjalny łucki w latach 1926–1950, założyciel Zgromadzenia Sióstr św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Sługa Boży Kościoła katolickiego.

Życiorys

Był synem Stanisława i Eleonory z Dobraczyńskich[1]. Ukończył gimnazjum w Siedlcach i seminarium duchowne w Płocku, studiował na Akademii Duchownej w Petersburgu. Święcenia kapłańskie przyjął w 1888 w Płocku. Był profesorem seminarium duchownego w Płocku (w latach 1893–1918) i Petersburgu. W Płocku pracował także przy konsystorzu. Był członkiem kapituły katedralnej, prezesem Towarzystwa Dobroczynności, rektorem seminarium.

29 lipca 1918 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji płockiej i biskupem tytularnym Barki. Sakrę biskupią otrzymał 24 listopada 1918. 14 grudnia 1925 został przeniesiony na stolicę biskupią w Łucku. Ingres do katedry odbył 24 lutego 1926. Został mianowany radcą (konsultorem) rzymskiej Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich.

W latach 1918–1924 był radcą w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, następnie naczelnikiem wydziału katolickiego i dyrektorem ad personam. W 1920 brał udział w konferencji pokojowej w Rydze jako ekspert ds. majątkowych Kościoła katolickiego. W 1925 współpracował przy zawieraniu konkordatu między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską jako przedstawiciel Episkopatu Polski[1].

1 sierpnia 1936 założył na terenie diecezji łuckiej Zgromadzenie Sióstr św. Teresy od Dzieciątka Jezus[2].

Latem 1944 (już po zajęciu Wołynia przez Armię Czerwoną) mianował administratorów apostolskich dla dawnych diecezji kamienieckiej i żytomierskiej, którzy wraz z jeszcze kilkoma kapłanami rozpoczęli pracę duszpasterską, korzystając z kościołów otwartych podczas niemieckiej okupacji Ukrainy sowieckiej. Sytuacja ta nie trwała długo. Już w styczniu 1945 po przesunięciu frontu na Zachód został aresztowany przez NKWD. Oprócz niego aresztowani zostali księża kapituły łuckiej (w tym Władysław Bukowiński) i księża pracujący w Żytomierzu – Bronisław Drzepecki i Stanisław Szczypta. Wszyscy zostali oskarżeni o szpiegostwo na rzecz Watykanu. Szelążek był więziony w Kijowie. Po wojnie w 1946 został deportowany z diecezji w granice Polski, ostatnie lata życia spędził w Bierzgłowie koło Torunia. Pochowany został w kościele św. Jakuba w Toruniu.

Proces beatyfikacyjny

Proces beatyfikacyjny został otwarty w październiku 2013 przez biskupa Andrzeja Suskiego. Jego postulatorem została tercjarka siostra Hiacynta Augustynowicz[3]. Etap diecezjalny procesu został zakończony we wrześniu 2016[4]. W październiku 2016 akta procesowe przekazano do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie[5].

Publikacje

  • De Primatu Romani Pontificis
  • De revelatione S. Brigittae
  • Nauki apologetyczne dostosowane do potrzeb inteligencji (1901)
  • Podręcznik dla wychodźców
  • Obrachunek społeczny w palącej sprawie
  • Memoriał w sprawie majątków kościelnych[1].

Odznaczenia

  • Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski (25 maja 1938 – „za wybitne zasługi na polu pracy społecznej”[6])
  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[7]
  1. a b c Łoza S. (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 718.
  2. Historia zgromadzenia. terezjanki.pl. [dostęp 2016-11-21].
  3. W. Rozynkowski: Otwarcie procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego ks. bpa Adolfa Piotra Szelążka. diecezja-torun.pl, 2013-10-07. [dostęp 2016-11-21].
  4. Heroiczny Biskup Wygnaniec – zakończył się diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego bpa Adolfa Piotra Szelążka. diecezja-torun.pl, 2016-09-04. [dostęp 2016-11-21].
  5. H. Augustynowicz: Dokumenty procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego bp. Adolfa Piotra Szelążka w Rzymie. diecezja-torun.pl. [dostęp 2016-11-21].
  6. M.P. z 1938 r. nr 119, poz. 191
  7. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 21.

Bibliografia

  • Nitecki P., Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999, Warszawa 2000, ISBN 83-211-1311-7.
  • Prokop K.R., Sylwetki biskupów łuckich, Biały Dunajec – Ostróg 2001, ISBN 83-911918-7-7.
  • Ksiądz Biskup Adolf Piotr Szelążek. Człowiek, pasterz, założyciel. Materiały z sympozjum z okazji 50 rocznicy śmierci Założyciela Zgromadzenia Sióstr św. Teresy od Dzieciątka Jezus, Toruń 1999.
  • {{{tytuł}}} [online], catholic-hierarchy.org (ang.). [dostęp 2011-10-16]

Literatura uzupełniająca