Przejdź do zawartości

Andrzej z Łabiszyna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej z Łabiszyna
Miejsce urodzenia

Łabiszyn

Data i miejsce śmierci

10 czerwca 1498
Kraków

Rektor Akademii Krakowskiej
Okres sprawowania

1496-1497

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

łacińskie

Andrzej z Łabiszyna (zm. 10 czerwca 1498 w Krakowie) – doktor prawa kanonicznego, poseł na sejm w Piotrkowie (1478), profesor teologii (1489), rektor Akademii Krakowskiej i jej wicekanclerz w latach 1496-1497 kanonik katedralny krakowski[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny mieszczańskiej. W 1463 wpisał się na listę studentów Akademii Krakowskiej. W 1466 został bakałarzem, a w 1469 magistrem sztuk wyzwolonych W 1472 został członkiem Kolegium Większego. W 1477 już jako bakałarz teologii był dziekanem Wydziału Sztuk Wyzwolonych. Wyjechał do Rzymu i tam w 1478 uzyskał stopień doktora dekretów, który w maju 1479 nostryfikował na Akademii Krakowskiej. Do 1495 pełnił funkcje prowizora Bursy Jeruzalem. W 1480 roku napisał dzieło O uczonych Akademii Krakowskiej mężach i losach tejże akademii. Trzykrotnie był wybierany rektorem uczelni. Przed 1485 został kanonikiem kościoła św. Floriana w latach 1492-1495 jego kustoszem, a do 1497 dziekanem[2].

Ufundował świadczenie dla stałego kaznodziei polskiego przy kościele św. Barbary w Krakowie[1]. Swoją bibliotekę, w której dominowały dzieła teologiczne, pozostawił dla Kolegium Większego i Bursy Jerozolimskiej. W Bibliotece Jagiellońskiej zachowała się z niej 18 kodeksów[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Andrzej z Łabiszyna na WIEM (encyklopedia)
  2. a b Andrzej z Łabiszyna, [w:] Encyklopedia Krakowa, Wyd. 2 zm. i rozsz., t. 1, Kraków 2023, s. 40, ISBN 978-83-66334-47-6.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]