Przejdź do zawartości

Janusz Dobrosz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Dobrosz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 marca 1954
Wieruszów

Wicemarszałek Sejmu V kadencji
Okres

od 16 listopada 2006
do 4 listopada 2007

Przynależność polityczna

Liga Polskich Rodzin

Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Ligi Polskich Rodzin
Okres

od 24 maja 2006
do 6 grudnia 2006

Przynależność polityczna

Liga Polskich Rodzin

Poprzednik

Roman Giertych

Następca

Mirosław Orzechowski

Prezes Naprzód Polsko
Okres

od 29 listopada 2008
do 30 maja 2009

Przynależność polityczna

Naprzód Polsko

Następca

Janusz Szewczak (p.o.)

Odznaczenia
Brązowy Krzyż Zasługi Order Uśmiechu

Janusz Konrad Dobrosz (ur. 7 marca 1954 w Wieruszowie) – polski prawnik i polityk. Poseł na Sejm X, II, III, IV i V kadencji w latach 1989–1991 i 1993–2007, w latach 2006–2007 wicemarszałek Sejmu V kadencji, jeden z liderów Ligi Polskich Rodzin, przewodniczący jej klubu parlamentarnego w 2006.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i praca zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

W 1977 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego.

Należał do Związku Harcerstwa Polskiego. Od 1977 do 1979 pracował jako inspektor we Wrocławskich Zakładach Remontowo-Montażowych. Następnie, do 1981 był kierownikiem wydziału w zarządzie wojewódzkim Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej. W latach 1981–1986 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego zarządu wojewódzkiego Związku Młodzieży Wiejskiej. Od 1986 do 1987 był dyrektorem Ośrodka ds. Informacji w Dolnośląskich Zakładach Doskonalenia Zawodowego, a od 1987 do 1989 dyrektorem ds. promocji w Agrotechnice. W okresie 1989–1990 kierował radą nadzorczą PHP „Delmex”. Od 1993 do 1995 pracował jako dyrektor ds. promocji w firmie „Stefpool”.

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

W 1978 wstąpił do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego i zasiadł w jego władzach wojewódzkich. Pełnił funkcję posła w latach 1989–1991 z puli przeznaczonej dla tej partii. Równocześnie od 1990 do 1991 zasiadał w Krajowej Radzie Sądownictwa. Przez następne dwa lata pełnił funkcję członka Trybunału Stanu. W 1990 został przewodniczącym władz wojewódzkich Polskiego Stronnictwa Ludowego. Pełnił też funkcję rzecznika prasowego oraz wiceprezesa tego ugrupowania[1]. W 1993, 1997 i 2001 uzyskiwał z ramienia tego ugrupowania mandat poselski. Od 1997 do 2001 przewodniczył klubowi parlamentarnemu PSL[2]. W Sejmie IV kadencji był zastępcą przewodniczącego Komisji Spraw Zagranicznych oraz przewodniczącym sejmowej komisji śledczej ds. prywatyzacji PZU[3].

W październiku 2003 przeszedł do Ligi Polskich Rodzin[4]. W wyborach parlamentarnych w 2005 z ramienia LPR został wybrany na posła na Sejm V kadencji z okręgu wrocławskiego (otrzymał 14 655 głosów). Od 2005 do 2006 przewodniczył Komisji Łączności z Polakami za Granicą. W latach 2005–2008 przewodniczył radzie politycznej LPR[5]. W 2006 został także przewodniczącym klubu parlamentarnego tej partii w miejsce Romana Giertycha[6]. W tym samym roku kandydował bezskutecznie na urząd prezydenta Wrocławia, uzyskując 7,48% głosów w pierwszej turze[7]. 16 listopada 2006 został wybrany przez Sejm na stanowisko wicemarszałka izby[8], pełnił tę funkcję do końca kadencji. W wyborach parlamentarnych w 2007 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję (otrzymał 2458 głosów[9]).

W czerwcu 2008 wystąpił z LPR[10]. Następnie zaangażował się w budowę nowego ugrupowania politycznego – Naprzód Polsko[11][12]. Od listopada 2008 do maja 2009 pełnił funkcję prezesa partii.

W 2009 znalazł się na liście KW Libertas w wyborach do Parlamentu Europejskiego w okręgu dolnośląsko-opolskim (otrzymał 4793 głosy)[13]. Komitet nie przekroczył progu wyborczego, a Janusz Dobrosz, w związku z decyzją o starcie z jego listy, 30 maja tego samego roku został wykluczony z Naprzód Polsko[14].

W październiku 2012 został członkiem rady programowej Radia Wrocław z rekomendacji PSL[15]. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 był kandydatem Solidarnej Polski (która nie przekroczyła progu), uzyskując 1694 głosy[16].

W 2015 został wiceprezesem Związku Polskich Parlamentarzystów[17][18]. W 2016 ponownie wstąpił do Polskiego Stronnictwa Ludowego[19], zasiadał w radzie naczelnej tego ugrupowania.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W 1983 otrzymał Brązowy Krzyż Zasługi[20]. W 1997 został odznaczony Orderem Uśmiechu.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest żonaty; ma trzy córki[21], w tym Justynę[22].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dobrosz zrezygnował z funkcji wiceprezesa PSL. wp.pl, 20 września 2003. [dostęp 2015-07-18].
  2. Nie będzie koalicji w opozycji. rp.pl, 17 listopada 1997. [dostęp 2015-07-18].
  3. Sojusz z Ligą jak Martyniuk z Giertychem. rp.pl, 24 stycznia 2005. [dostęp 2015-07-18].
  4. 3:0 prowadzi LPR. rp.pl, 28 października 2003. [dostęp 2015-07-18].
  5. Spychają Wrzodaka na boczny tor. rp.pl, 17 października 2005. [dostęp 2015-07-18].
  6. Janusz Dobrosz nowym przewodniczącym klubu LPR. wp.pl, 24 maja 2006. [dostęp 2015-07-18].
  7. Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2015-07-18].
  8. Janusz Dobrosz wicemarszałkiem Sejmu. wp.pl, 16 listopada 2006. [dostęp 2015-07-18].
  9. Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2015-07-18].
  10. Prezes LPR odchodzi; partię opuszczają też Dobrosz i Bosak. wp.pl, 13 czerwca 2008. [dostęp 2015-07-18].
  11. Regina Skibińska: „Naprzód Polsko” – nowa partia związana z Radiem Maryja. rp.pl, 12 października 2008. [dostęp 2015-07-18].
  12. Politycy związani z Radiem Maryja zakładają nowa partię. gazeta.pl, 12 października 2008. [dostęp 2015-07-18].
  13. Serwis PKW – Wybory 2009. [dostęp 2015-07-18].
  14. Dziękujemy.... naprzodpolsko-slask.bloog.pl, 9 czerwca 2009. [dostęp 2015-07-18].
  15. Rada Programowa Radia Wrocław. krrit.gov.pl, 2012. [dostęp 2015-07-18].
  16. Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2015-07-18].
  17. Zarząd. parlamentarzysci.pl. [dostęp 2015-07-18].
  18. Związek Polskich Parlamentarzystów. rejestr.io. [dostęp 2021-08-09].
  19. Jacek Harłukowicz: Syn marnotrawny nie przejął PSL-u. wyborcza.pl, 6 listopada 2016. [dostęp 2016-11-06].
  20. Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 2015-07-18].
  21. Wrocław – nokaut po starcie. interia.pl, 24 października 2006. [dostęp 2023-03-27].
  22. Tato, coś ty zrobił?. tygodnikprzeglad.pl, 9 listopada 2003. [dostęp 2020-05-21].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]