Wanda Nowicka
| ||
Wanda Nowicka (2014) | ||
Data i miejsce urodzenia | 21 listopada 1956 Lublin | |
Wicemarszałek Sejmu VII kadencji | ||
Okres | od 8 listopada 2011 do 11 listopada 2015 | |
Przynależność polityczna | posłanka niezrzeszona | |
Odznaczenia | ||
![]() |
Wanda Hanna Nowicka (ur. 21 listopada 1956 w Lublinie[1]) – polska działaczka społeczna, feministka, polityk, z wykształcenia filolog klasyczny, przewodnicząca Federacji na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny, współzałożycielka Stowarzyszenia na rzecz Państwa Neutralnego Światopoglądowo Neutrum[2]. W latach 2011–2015 posłanka i wicemarszałek Sejmu VII kadencji.
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Działalność zawodowa i społeczna[edytuj | edytuj kod]
Ukończyła studia z zakresu filologii klasycznej na Uniwersytecie Warszawskim[3]. W latach 1985–1993 pracowała jako nauczycielka łaciny i angielskiego w liceach ogólnokształcących w Warszawie.
W 1990 była współzałożycielką Stowarzyszenia na rzecz Państwa Neutralnego Światopoglądowo Neutrum[4]. W 1992 była wśród założycieli Federacji na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny, została przewodniczącą tej organizacji. Współpracowała z holenderską Fundacją Kobiety na Falach, w 2003 inicjowała wizytę statku „Langenort” (pełniącego rolę gabinetu aborcyjnego) we Władysławowie[5].
Brała udział w zakładaniu Społecznego Komitetu Organizacji Pozarządowych Pekin 1995. Pełniła funkcję koordynatorki sieci regionalnej ASTRA (Central and Eastern European Women’s Network for Sexual and Reproductive Health and Rights). W latach 1995–2002 udzielała się jako ekspertka Światowej Organizacji Zdrowia (w ramach programu dotyczącego ludzkiej rozrodczości). Brała udział w różnych międzynarodowych konferencjach poświęconych prawom człowieka. Zaangażowała się także w działalność Kongresu Kobiet, została członkinią rady programowej stowarzyszenia zorganizowanego na bazie tego ruchu[6].
W 2009 Wanda Nowicka skierowała prywatny akt oskarżenia przeciwko działaczce katolickiej Joannie Najfeld, zarzucając jej pomówienie w związku z wypowiedzią: Organizacja pani Nowickiej jest częścią międzynarodowego koncernu, największego w ogóle, providerów aborcji i antykoncepcji. Pani po prostu jest na liście płac tego przemysłu[7]. W 2011 sąd rejonowy w pierwszej instancji uniewinnił Joannę Najfeld od popełnienia tego czynu[8]. W uzasadnieniu orzeczenia wskazano na fakt kierowania przez Wandę Nowicką organizacją otrzymującą dotacje od międzynarodowego koncernu farmaceutycznego produkującego środki antykoncepcyjne oraz międzynarodowej organizacji pozarządowej zajmującej się produkcją i dystrybucją przyrządów przeznaczonych do wykonywania zabiegów przerywania ciąży[9]. W 2012 sąd II instancji utrzymał w mocy zaskarżony przez Wandę Nowicką wyrok[10].
Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]
W latach 1980–1981 była członkinią NSZZ „Solidarność”[11]. Po 1989 zaangażowała się w działalność polityczną, współpracując z ugrupowaniami lewicowymi, pozostając osobą bezpartyjną[11]. Kilkakrotnie bez powodzenia kandydowała w różnych wyborach parlamentarnych. W 1991 z listy Solidarności Pracy startowała do Sejmu, w 1997 ubiegała się o mandat senatora z ramienia Unii Pracy[12]. W latach 1998–2002 piastowała mandat radnej sejmiku mazowieckiego I kadencji[13], była wybrana z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej jako przedstawicielka Polskiej Partii Socjalistycznej (nie znalazła jednak się wśród wyodrębnionej potem sejmikowej reprezentacji PPS). Nie uzyskała reelekcji w kolejnych wyborach samorządowych, startując z listy SLD-UP (bez rekomendacji konkretnej partii[14]). W 2001 i 2005 bezskutecznie kandydowała odpowiednio na posła z listy SLD-UP[15] oraz na senatora z ramienia komitetu SLD[16], z rekomendacji Unii Lewicy[17]. W 2006 startowała z ramienia Polskiej Partii Pracy ponownie do sejmiku wojewódzkiego oraz na urząd prezydenta Warszawy, uzyskując 0,28% poparcia (1211 głosów), co dało jej ósme miejsce wśród dziesięciu kandydatów[18].
W wyborach parlamentarnych w 2011 miała wystartować do Sejmu ponownie z listy SLD, ostatecznie została kandydatką z 2. miejsca na liście Ruchu Palikota w okręgu warszawskim[19]. Zdobyła mandat poselski, uzyskując 7065 głosów[20]. 8 listopada 2011 w drugim głosowaniu została wybrana na wicemarszałka Sejmu VII kadencji. 13 lutego 2013 została wykluczona z klubu poselskiego Ruchu Palikota, zachowała jednak stanowisko wicemarszałka Sejmu[21]. 20 września tego samego roku ogłosiła powołanie stowarzyszenia Równość i Nowoczesność[22], które kilka miesięcy później dołączyło do koalicji Europa Plus. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 bezskutecznie ubiegała się o mandat w okręgu Warszawa I, uzyskując 7479 głosów[23]. 21 lutego 2015 ogłosiła swój start w wyborach prezydenckich z ramienia UP[24]. Jej kandydaturę poparły także Polska Lewica, PPS i Socjaldemokracja Polska[25]. Nie zebrała jednak 100 tys. podpisów poparcia umożliwiających rejestrację jej kandydatury.
W wyborach do Sejmu w 2015 nie uzyskała poselskiej reelekcji.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Córka Kazimierza i Ireny[26]. Jej mężem był Światosław Florian Nowicki. Wanda Nowicka ma trzech synów: Michał Nowicki jest aktywistą komunistycznym, Florian Nowicki był politykiem Polskiej Partii Pracy, Tymoteusz Nowicki dwukrotnym zdobywcą Pucharu Świata w kick-boxingu.
Deklaruje znajomość języków angielskiego, rosyjskiego i francuskiego, a także możliwość porozumienia się po niemiecku i włosku[27].
Oznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
Odznaczona greckim Orderem Honoru w randze Wielki Komandor[27].
W 1994 była laureatką polskiej edycji konkursu Kobieta Europy, w 2000 otrzymała wyróżnienie Tęczowego Lauru. W 2005 odebrała nagrodę 100 tysięcy funtów od Fundacji Sigrid Rausing dla sieci ASTRA za wyróżniające się przywództwo, a w 2008 Nagrodę Uniwersytetu na Wygnaniu (University-In-Exile Award) od nowojorskiej New School for Social Research.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2011-12-05].
- ↑ Niezbędnik ateisty, Wydawnictwo Czarna Owca, Warszawa 2010, s. 9.
- ↑ Wanda Nowicka kandydatką Polskiej Partii Pracy na prezydentkę Warszawy. krytykapolityczna.pl, 9 października 2006. [dostęp 2011-10-21].
- ↑ Panelistki i paneliści VII Kongresu Kobiet. kongreskobiet.pl, 10 września 2015. [dostęp 2018-05-05].
- ↑ „Langenort” odpłynął do Holandii. wp.pl, 4 lipca 2003. [dostęp 2011-10-21].
- ↑ Rada Programowa. stowarzyszeniekongreskobiet.pl. [dostęp 2011-10-21].
- ↑ Nowicka jest na liście płac przemysłu aborcyjnego. wiara.pl, 12 września 2011. [dostęp 2011-10-21].
- ↑ Wyrok jawny, uzasadnienie tajne. dziennikpolski24.pl, 13 września 2011. [dostęp 2011-10-21].
- ↑ GN ujawnia wyrok w sprawie W. Nowickiej. gosc.pl, 9 listopada 2011. [dostęp 2011-11-10].
- ↑ Nowicka znów przegrała z Najfeld. gosc.pl, 30 stycznia 2012. [dostęp 2012-02-08].
- ↑ a b Wanda Nowicka: A jednak Palikot. lewica.pl, 30 września 2011. [dostęp 2011-10-21].
- ↑ M.P. z 1997 r. nr 64, poz. 621
- ↑ Informacje na stronie urzędu marszałkowskiego. [dostęp 2011-10-21].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2015-04-11].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 2011-10-21].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2011-10-21].
- ↑ Szymon Martys, Rafał Zieleniewski: Biedroń i Nowicka zaczynają kampanię. lewica.pl, 25 sierpnia 2005. [dostęp 2015-04-11].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2011-10-21].
- ↑ Wybory 2011. Nowicka „dwójką” Ruchu Palikota w Warszawie. gazeta.pl, 22 sierpnia 2011. [dostęp 2011-10-21].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2011-10-21].
- ↑ Nowicka poza klubem RP. „Byłam na to przygotowana, nie żałuję”. tvn24.pl, 13 lutego 2013. [dostęp 2013-02-13].
- ↑ Wanda Nowicka zakłada stowarzyszenie „Równość i nowoczesność”. pap.pl, 20 września 2013. [dostęp 2014-05-16].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-05-30].
- ↑ Wanda Nowicka też wystartuje w wyborach prezydenckich. polskieradio.pl, 21 lutego 2015. [dostęp 2015-02-21].
- ↑ Wycofuję się z ubiegania o najwyższy urząd w państwie. wandanowicka.eu, 27 marca 2015. [dostęp 2015-05-09].
- ↑ Dane osoby z wykazu osób publicznych. Wanda Nowicka. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2015-03-21].
- ↑ a b Wanda Nowicka: o mnie. wandanowicka.eu. [dostęp 2017-07-27].
|
- Absolwenci Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego
- Członkowie Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” (1980–1989)
- Ludzie urodzeni w Lublinie
- Polacy odznaczeni Orderem Honoru (Grecja)
- Politycy Polskiej Partii Pracy
- Politycy Polskiej Partii Socjalistycznej (1987)
- Politycy Ruchu Palikota
- Politycy SdRP i SLD
- Politycy Unii Pracy
- Politycy Twojego Ruchu
- Polscy działacze społeczni
- Polscy filolodzy klasyczni
- Polscy nauczyciele
- Polskie feministki i feminiści
- Posłowie z okręgu Warszawa
- Radni sejmiku województwa mazowieckiego
- Ruch pro-choice
- Wicemarszałkowie Sejmu III Rzeczypospolitej
- Urodzeni w 1956