Przejdź do zawartości

Jan XIII (papież)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan XIII
Ioannes Tertius Decimus
Papież
Biskup Rzymu
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

brak danych
Rzym

Data i miejsce śmierci

6 września 972
Rzym

Papież
Okres sprawowania

965-972

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

rzymskokatolicki

Pontyfikat

1 października 965

Jan XIII (łac. Ioannes XIII, ur. w Rzymie zm. 6 września 972 tamże) – papież w okresie od 1 października 965 do 6 września 972[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Rzymie, był synem Jana Episcopusa; wbrew tezom, nie pochodził z rodu Krescencjuszów[2]. Zanim został papieżem, pełnił funkcję biskupa Narni[1].

Został wybrany jako kandydat kompromisowy, pięć miesięcy po śmierci Leona VIII (przez ten czas rzymianie prosili cesarza o przywrócenie Benedykta V)[2]. Jan XIII wprowadził w Rzymie despotyczne rządy, co doprowadziło do wybuchu powstania przeciw niemu w grudniu 965 roku[1]. Papież został uwięziony a następnie wygnany do Kampanii; zdołał jednak nawiązać kontakt z Ottonem I i poprosić o pomoc[2]. W listopadzie 967 roku rzymianie przywrócili Jana na Stolicę Piotrową i prosili go o przebaczenie (którego nie uzyskali)[1]. Na Boże Narodzenie tego roku Otton przybył do Rzymu i przebywał tam aż do 972 roku; w tym czasie został przeprowadzony synod (kwiecień 967), na którym Otton zwrócił Kościołowi dawny egzarchat Rawenny, upowszechniono celibat duchowieństwa i wsparto opactwo w Cluny[2]. Ponadto Jan erygował arcybiskupstwo magdeburskie i 18 października 968 roku wyświęcił pierwszego arcybiskupa Adalberta[1].

W grudniu 967 Jan ukoronował Ottona II (syna Ottona I) na współcesarza, a pięć lat później udzielił ślubu jemu i księżniczce Teofano[2]. Małżeństwo to było podyktowane względami politycznymi: Jan miał nadzieję na załagodzenie stosunków pomiędzy Rzymem a Konstantynopolem, czego jednak nie osiągnięto[2].

W 968 poświęcił dzwon dla bazyliki laterańskiej i po raz pierwszy nadał mu imię. Od tego czasu w Kościele katolickim nadaje się dzwonom imiona lub nazwy symboliczne.

Za jego pontyfikatu Polska przyjęła chrzest, za sprawą władcy Polan Mieszka I, a w 968 ustanowiono pierwsze biskupstwo misyjne w Poznaniu z biskupem Jordanem na czele[2].

Został pochowany w bazylice św. Pawła za Murami[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 63-64. ISBN 83-7006-437-X.
  2. a b c d e f g h John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 181-182. ISBN 83-06-02633-0.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]