Kopalnia Doświadczalna „Barbara”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Główny Instytut Górnictwa
Kopalnia Doświadczalna „Barbara”
Ilustracja
Kopalnia przed 1928 rokiem
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Adres

ul. Podleska 72
43-190 Mikołów

Data założenia

1925

Dyrektor

dr inż. Zbigniew Lubosik

Położenie na mapie Mikołowa
Mapa konturowa Mikołowa, blisko prawej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kopalnia Doświadczalna „Barbara””
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kopalnia Doświadczalna „Barbara””
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kopalnia Doświadczalna „Barbara””
Położenie na mapie powiatu mikołowskiego
Mapa konturowa powiatu mikołowskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kopalnia Doświadczalna „Barbara””
Ziemia50°10′47,1″N 18°55′58,6″E/50,179750 18,932944
Strona internetowa

Kopalnia Doświadczalna „Barbara” znajdująca się w Mikołowie jest jedyną w Polsce[1] kopalnią doświadczalną i jedyną w Europie placówką naukowo-badawczą, która posiada podziemny poligon doświadczalny[2].

Kopalnia jest placówką naukowo-badawczą – zajmuje się bezpieczeństwem i zwalczaniem zagrożeń gazowych i pyłowych oraz atestacją urządzeń dopuszczanych do pracy w kopalniach.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Instalacje kopalni około 2012 roku
Instalacje kopalni około 2013 roku

W wyniku wzrostu zapotrzebowania na węgiel w 1850 roku uruchomiono kopalnię „Anna” w okolicy wzgórza Kamionka. Wydobywano w niej węgiel koksujący. W kolejnych latach kopalnię zamykano i otwierano wielokrotnie. W roku 1920 uruchomiono nową kopalnię na bazie kopalni „Anna”. Na podstawie wniosku złożonego 12 stycznia 1921 w Wyższym Urzędzie Górniczym we Wrocławiu przemianowano jej nazwę na „Barbara”. Wydobycie było niewielkie, sięgające jedynie 15 tys. ton rocznie. Z powodu braku połączenia kolejowego oraz w wyniku zastoju w śląskim górnictwie od 21 sierpnia 1924 roku kopalnia była nieczynna. W 1926 roku nieczynną kopalnię wydzierżawił od księcia pszczyńskiego Górnośląski Związek Kopalń i Hut. Przeniesiono do niej z Pniowca (okolice Tarnowskich Gór) Stację Doświadczalną i Centralę Ratownictwa Górniczego. Placówka ta otrzymała nazwę Kopalnia Doświadczalna „Barbara”, Centrala Ratownictwa Górniczego i Obserwatorium Magnetyczne w Mikołowie. Po 1933 roku była finansowana z funduszy Stowarzyszenia Kopalni Doświadczalnej „Barbara”. Podczas II wojny światowej kopalnia była nieczynna. Jedynie sporadycznie prowadzono badania w sztolni doświadczalnej. Od roku 1945 do dnia dzisiejszego Kopalnia Doświadczalna „Barbara” działa w ramach Głównego Instytutu Górnictwa.

Dyrektorzy[edytuj | edytuj kod]

Lata Dyrektor
1925 – 1930 inż. Józef Juroff
1930 – 1939 inż. Stanisław Herman
1945 – 1947 inż. Stanisław Herman
1947 – 1973 prof. dr hab. inż. Wacław Cybulski
1974 – 1981 doc. dr hab.. Jerzy Matuszewski
1981 – 2003 prof. dr hab. inż. Paweł Krzystolik
2004 – 2018 doc. dr hab. inż. Krzysztof Cybulski
2018 – dr inż. Zbigniew Lubosik

Zakłady badawcze[edytuj | edytuj kod]

  • KD1 – Zakład Zwalczania Zagrożeń Gazowych
  • KD2 – Zakład Zwalczania Zagrożeń Pyłowych
  • KD3 – Zakład Bezpieczeństwa Górniczych Środków Strzałowych
  • KD4 – Zakład Bezpieczeństwa Przeciwwybuchowego

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. www.mikolow.eu: O Mikołowie. [dostęp 2009-01-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 marca 2008)]. (pol.).
  2. Historia i teraźniejszość 60-lecie Głównego Instytutu Górnictwa, 80-lecie Kopalni Doświadczalnej „Barbara”. 2005. ISBN 83-876107-6-3.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Praca zb. pod red. Józefa Dubińskiego, Historia i teraźniejszość 60-lecie Głównego Instytutu Górnictwa 80-lecie Kopalni Doświadczalnej „Barbara”, Rok wydania: 2005, ISBN 83-876107-6-3

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]