Kopalnia Węgla Kamiennego Katarzyna w Tenczynku

Kopalnia węgla kamiennego Katarzyna – kopalnia węgla kamiennego w Tenczynku działająca w latach 1864–1934.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kopalnię założył w 1864 sztygar Julian Zdanowicz. Około 1910 kopalnia była własnością huty szkła w Szczakowej (Kupfer i Glaser Szklarnia w Szczakowej). W 1915 właścicielem został Józef Hromek, działający w Polsce inżynier górnictwa, pochodzący z Moraw, właściciel pobliskiej kopalni Kmita. Wydobycie sięgało w 1871 – 5,8 tys. ton, a w 1934 tylko 1,8 tys. ton. Wówczas zamknięto kopalnię, zalano ją wodą. W roku 1950 w wyniku nacjonalizacji byłą kopalnię (pole górnicze) przejęto na własność Państwa^[1].

Szyb wydobywczy (rejon obecnego skrzyżowania ul. Chłopickiego z ul. Szkolną) miał 45 m głębokości. Pole wydobywcze rozciągało się w stronę północną od szybu. Nie zachowały się żadne pozostałości po kopalni.

Obok dawnej kopalni znajduje się budynek mieszkalny wybudowany w 1875 przez Juliana Zdanowicza. W wilii mieszkali czasowo rodzice Bogumiła Kobieli.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Opis kopalni na tablicy informacyjnej Szlaku Dawnego Górnictwa, Przystanek IX.
Zarządzenie Ministra Przemysłu z 26 listopada 1946 o ogłoszeniu drugiego wykazu nadań górniczych przechodzących na własność Państwa: poz 1. nadanie Katarzyna z przymiarem; Tenczynek; właściciel nadania Edward Wyrwa; dokument nadawczy z 1864.
Julian Zinkow, Krzeszowice i okolice, Wydawnictwo PTTK Kraj Warszawa-Kraków; s. 90.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Orzeczenie nr 12 Ministra Górnictwa. isap.sejm.gov.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

[1] Orzeczenie nr 12 Ministra Górnictwa. isap.sejm.gov.

[1]