Kropka środkowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
·

Kropka środkowa, punkt[1] – znak niealfabetyczny w formie kropki (np. font serif) położonej na wysokości średniej linii pisma. W niektórych fontach może mieć inną formę graficzną (kwadrat, trójkąt, romb, elipsa). Stosowany głównie jako separator lub punktor (ozdobny znak wypunktowania).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kropkę środkową zaczęli stosować Rzymianie jako znak interpunkcyjny służący do rozdzielania wyrazów. Zachowała się na papirusach z Herkulanum pisanych rzymską kurentą kapitalną z początku n.e. Pojawia się również na pompejańskich tabliczkach woskowych z lat 55–57 n.e. pisanych starszą kursywą rzymską. W I w n.e. stosowano ją powszechnie na rzymskich inskrypcjach nakamiennych[2].

Znak był obecny również w łacinie średniowiecznej, w której bywał jedynym z używanych znaków przestankowych. Od niego pochodzi również sam termin interpunkcji (od łac. interpunctio[3]), czyli dosłowne: wstawianie owych punktów w tekst.

Znak ten był podstawowo umieszczany w połowie wysokości łacińskiego pisma kapitalnego tzw. kapitale monumentalnej, a umieszczanie go na różnych wysokościach wiersza zmieniało jego znaczenie. Punkt postawiony u góry oznaczał koniec myśli lub przerwę dużą, pośrodku przerwę mniejszą, a u dołu, czyli w miejscu współczesnej kropki – przerwę mała.

Zanik punktu w piśmiennictwie polskim (zastąpionego przecinkiem, skośną kreską oraz kropką) miał miejsce w XVI wieku[1].

Forma graficzna kropki środkowej przypominała trójkąt, grot strzały, kwadracik, romb lub ozdobny liść bluszczu, tzw. hederę. Niekiedy kropka środkowa była stosowana jako ornament do rozdzielania poszczególnych liter[4].

Znaki podobne[edytuj | edytuj kod]

Znaki podobne do kropki środkowej w zapisie unikodowym:

Znak Unicode Kod HTML Nazwa unikodowa Nazwa polska[5] Zastosowanie
· U+00B7 · lub · lub · MIDDLE DOT kropka środkowa typografia, ozdobny znak wypunktowania
U+2022 • lub • lub • BULLET punktor typografia, znak wypunktowania
U+2027 ‧ lub ‧ HYPHENATION POINT punkt podziału leksykografia (patrz opis pod tabelą)
U+2219 ∙ lub ∙ BULLET OPERATOR punktor operator chemia
U+22C5 ⋅ lub ⃅ lub ⋅ DOT OPERATOR kropka środkowa operator matematyka
· U+0387 · lub · GREEK ANO TELEIA grecki średnik język grecki
U+30FB ・ lub ・ KATAKANA MIDDLE DOT kropka środkowa katakana symbol CJK
U+FF65 ・ lub ・ HALFWIDTH KATAKANA MIDDLE DOT kropka środkowa katakana na półfirecie symbol CJK
ּ U+05BC ּ lub ּ HEBREW POINT DAGESH OR MAPIQ język hebrajski

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Matematyka[edytuj | edytuj kod]

W matematyce i fizyce znak kropki środkowej stosuje się jako znak mnożenia np. x ∙ y lub jako symbol iloczynu skalarnego.

Iloczyn wektorowy zapisuje się stosując znaku obróconego krzyżyka (używanego też czasem do oznaczania mnożenia):

W unikodzie przewidziano dla iloczynu skalarnego adres U+2219 o nazwie BULLET OPERATOR (∙) punktor operator, stosowany też na oznaczanie relacji „AND” w logice.

Programy DTP i procesory tekstu[edytuj | edytuj kod]

W programach DTP i procesorach tekstu kropkę środkowa wykorzystuje się na oznaczania spacji w trybie podglądu niedrukowanych znaków.

Chemia[edytuj | edytuj kod]

W chemii kropkę środkową (w postaci U+2022) stosuje się do rozdzielenia części formuł w zapisie nieorganicznych soli uwodnionych np. bezwodny węglan sodu przyswajając wodę tworzy kolejno hydraty: jednowodny Na2CO3•H2O, następnie siedmiowodny Na2CO3•7H2O i ostatecznie trwały dziesięciowodny Na2CO3•10H2O.

Leksykografia[edytuj | edytuj kod]

W leksykografii środkową kropkę stosowano zazwyczaj do oznaczania miejsc podziału np.:

do·ber·man, D. ~na, Ms. ~nie, lm M. ~ny.

Coraz częściej również wężyk zastępuje się kropką środkową (U+00B7)

do·ber·man, D·na, Ms·nie, lm M·ny.

W słownikach przygotowywanych do publikacji drukiem jak też w przeglądarkach internetowych zaleca się stosowanie znaku HYPHENATION POINT (‧) U+2027 punktu podziału, który oprócz graficznego oznaczenia potencjalnych miejsc podziału wyrazu (gdyż wizualnie sam glif jest identyczny jak kropka środkowa (U+00B7)), ma dodatkową funkcjonalność, dzięki której jeśli wypadnie na końcu wiersza to punkt podziału zostanie zamieniony na dywiz.

Przykład problemu składu z kropką środkową (U+00B7)

do·ber·-
man

lub

do·ber-
·man

rozwiązanie problemu z punktem podziału (U+2027)

do·ber-
man

Punkt podziału ułatwia skład komputerowych słowników itp., gdyż nie wymaga korekty wyrazów z zaznaczonymi punktami podziału, które na skutek justowania i dzielenia wyrazów zostały przeniesione do następnego wiersza. W niektórych przeglądarkach internetowych (np. Safari) taka funkcjonalność dla punktu podziału została również zaimplementowana.

Typografia[edytuj | edytuj kod]

  • punktor – do wypunktowania wyrażeń umieszczonych w formie listy. W krojach OpenType punktor może mieć wiele glifów zdefiniowanych pod swoim adresem unikodowym. Zazwyczaj są to warianty hedery lub inne ozdobniki;
  • kropka środkowa — zazwyczaj jako ozdobnik, separator, lub punkt podziału;
  • w języku japońskim — separator dziesiętny w liczbach pisanych znakami kanji, np. 一・五四 (1,54).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Ewa i Feliks Przyłubscy: Gdzie postawić przecinek?. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1982. ISBN 83-214-0129-5.
  2. WŁADYSŁAW SEMKOWICZ, Paleografia łacińska, Universitas: Kraków 2007, wyd. 2, s. 212 in. ISBN 97883-242-0757-2
  3. INTERPUNKCJA, [w:] Słownik terminów gramatycznych [online], Edupedia [dostęp 2019-03-17].
  4. ALEKSANDER GIEYSZTOR, Zarys dziejów pisma łacińskiego, PWN: Warszawa 1973, s. 63.
  5. Nazwy polskie zaczerpnięte lub utworzone na podstawie Robert Bringhurst Elementarz stylu w typografii (Załącznik A), Design Plus, Kraków 2007, ISBN 978-83-923835-05