Parzystość liczb
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Parzystość liczb – cecha liczb całkowitych, równoznaczna z ich podzielnością przez 2[1].
Każdą liczbę parzystą można przestawić jako dla pewnego całkowitego
Zbiór liczb parzystych ma więc postać
Liczby całkowite, które nie są parzyste, nazywa się nieparzystymi.
Każdą liczbę nieparzystą można przestawić jako dla pewnego całkowitego
Zbiór liczb nieparzystych ma więc postać
Własności[edytuj | edytuj kod]
- suma i różnica dwóch liczb o tej samej parzystości jest liczbą parzystą,
- parzysta ± parzysta = parzysta; bo
- nieparzysta ± nieparzysta = parzysta; bo i
- suma i różnica dwóch liczb o różnej parzystości jest liczbą nieparzystą,
- parzysta ± nieparzysta = nieparzysta; bo i
- nieparzysta ± parzysta = nieparzysta; bo
- iloczyn dwóch liczb nieparzystych jest liczbą nieparzystą,
- nieparzysta · nieparzysta = nieparzysta; bo
- iloczyn dwóch liczb całkowitych, z których co najmniej jedna jest parzysta, jest liczbą parzystą,
- parzysta · parzysta = parzysta; bo
- parzysta · nieparzysta = parzysta; bo
- nieparzysta · parzysta = parzysta; bo
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rozwój pojęcia liczby., www.math.us.edu.pl [dostęp 2022-06-27] .