Dąbrowa Tarnowska: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Wycofano ostatnią zmianę (zrobioną przez Witold Kisała) i przywrócono wersję 26794475 autorstwa Bartek444
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Historia: drobne merytoryczne
Linia 54: Linia 54:


== Historia ==
== Historia ==
Badania pradziejów regionu Dąbrowa Tarnowska potwierdzają istnienie zorganizowanej [[Osada|osady]] już pod koniec XIV wieku<ref>{{cytuj książkę |nazwisko=Bata |imię=Artur | nazwisko2=Lawera |imię2=Hanna |tytuł=Dąbrowa Tarnowska i okolice |wydawca=PUW "Roksana" w Krośnie |miejsce=Warszawa |rok=1998 |isbn=83-87282-84-7}}</ref>. Dąbrowa, jako wieś parafialna, wymieniona została po raz pierwszy w 1326 roku. Była własnością rodu Ligęzów, którzy lokowali na prawie niemieckim w 1422 roku. Była Dąbrowa wówczas rozwiniętą osadą. Już wówczas był tu duży młyn, duże gospodarstwo rybne, 60 gospodarstw kmiecych i [[folwark]] Feliksa Ligęzy. Mówiąc o rozwoju Dąbrowy i ich mieszkańcach trzeba wspomnieć, że dzisiejsze dzielnice Ruda i Podkościele stanowiły oddzielne miejscowości. W 1697 roku Dąbrowa dostała przywileje urządzania trzech [[jarmark]]ów rocznie. Były to słynne jarmarki – targi końmi i wołami. Na początku XVII wieku gród stał się centrum produkcji, usług rzemieślniczych oraz wymiany handlowej.
Badania pradziejów regionu Dąbrowa Tarnowska potwierdzają istnienie zorganizowanej [[Osada|osady]] już pod koniec XIV wieku<ref>{{cytuj książkę |nazwisko=Bata |imię=Artur | nazwisko2=Lawera |imię2=Hanna |tytuł=Dąbrowa Tarnowska i okolice |wydawca=PUW "Roksana" w Krośnie |miejsce=Warszawa |rok=1998 |isbn=83-87282-84-7}}</ref>. Dąbrowa, jako wieś parafialna, wymieniona została po raz pierwszy w 1326 roku. Była własnością rodu Ligęzów, którzy lokowali wieś na prawie niemieckim w 1422 roku. Dąbrowa była wówczas rozwiniętą osadą. Już wówczas był tu duży młyn, duże gospodarstwo rybne, 60 gospodarstw kmiecych i [[folwark]] Feliksa Ligęzy. Mówiąc o rozwoju Dąbrowy i ich mieszkańcach trzeba wspomnieć, że dzisiejsze dzielnice Ruda i Podkościele stanowiły oddzielne miejscowości.
Za czasów gdy właścicielem wsi był kasztelan sandomierski Mikołaj Spytek Ligęza stała się ona centrum produkcji, usług rzemieślniczych oraz wymiany handlowej dla okolicy. Mikołaj Spytek Ligęza był fundatorem kościoła parafialnego, który wybudowany został prawdopodobnie w 1614 roku. Zbudował także w latach 30. XVII w. otoczony rozlewiskami rzeki Bagienicy zamek w typie "palazzo in fortezza"<ref>{{cytuj książkę |nazwisko=Kornecki |imię=Marian |tytuł=Zamki i dwory obronne ziemi krakowskiej |wydawca=Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne, wyd. Wydział Kultury Prezydium WRN w Krakowie. Wojewódzki Konserwator Zabytków |miejsce=Kraków |rok=1966 |isbn=}}</ref>. Zamek był wybudowany na planie czworoboku z wałami i czterema narożnymi [[bastion]]ami, otaczającymi rezydencję Ligęzów na terenie zwanym "Podzamcze". Zamek nie był użytkowany długo jako rezydencja, ponieważ w latach 1683-1693 na wzgórzu, na północ od zamku [[Michał Lubomirski]] zbudował nowy barokowy pałac, a stary zamek bastionowy zamieniono na browar. Najprawdopodobniej w 1693 doszło do nadania Dąbrowie praw miejskich i nowego rozplanowania założenia miejskiego na wschód od pałacu. W 1697 roku Dąbrowa dostała przywileje urządzania trzech [[jarmark]]ów rocznie. Były to słynne jarmarki – targi końmi i wołami. W 1771 na miejscu dawnego kościoła został wybudowany nowy, na ówczesne czasy imponujący. W XVIII wieku Dąbrowa była miastem w pełni rozwiniętym gospodarczo. Były tu liczne cechy rzemieślników, szkoła, szpital. Imponujący rozwój miasta przerwał [[I rozbiór Polski]]. W roku 1846 pałac barokowy został zniszczony przez pożar, na jego miejscu został wzniesiony w latach 1948-1965 nowy kościół parafialny. Z okresu istnienia pałacu pozostała do dziś zabytkowa brama wjazdowa.

W 1906 została oddana do użytku linia kolejowa, wkrótce sieć komunikacyjna, funkcjonowała też poczta. [[I wojna światowa|I]] i [[II wojna światowa|II]] wojna światowa poczyniły ogromne spustoszenie i przyniosły duże straty w ludziach. Lata powojenne to okres wzrostu gospodarczo – społecznego i kulturalnego miasta i [[Powiat dąbrowski|powiatu dąbrowskiego]].
Najprawdopodobniej w 1693 doszło do nadania praw miejskich wsi położonej nad rzeką Breń, w dorzeczu [[Dunajec|Dunajca]] i [[Wisła|Wisły]]. Do końca XVII wieku Dąbrowa należała do możnego rodu Ligęzów, a następnie przeszła w ręce [[Lubomirscy|Lubomirskich]]. Początek budowy miasta przypadł na lata 1691-93. Miasto powstało na gruntach dworskich. Najpomyślniejszy okres rozwoju Dąbrowy przypadł na lata panowania Mikołaja Spytki Ligęzy, kasztelana sandomierskiego. Mikołaj Spytko Ligęza był fundatorem kościoła parafialnego, który wybudowany został prawdopodobnie w 1614 roku. W 1771 na miejscu dawnego kościoła został wybudowany nowy, na ówczesne czasy imponujący. Mikołaj Spytko Ligęza zbudował także magnacki zamek<ref>{{cytuj książkę |nazwisko=Kornecki |imię=Marian |tytuł=Zamki i dwory obronne ziemi krakowskiej |wydawca=Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne, wyd. Wydział Kultury Prezydium WRN w Krakowie. Wojewódzki Konserwator Zabytków |miejsce=Kraków |rok=1966 |isbn=}}</ref> – rezydencję, który w 1697 roku został przebudowany i zmieniony przez Kazimierza Lubomirskiego na pałac. W roku 1846 pałac został zniszczony przez pożar, na jego miejscu został wzniesiony w latach 1948-1965 nowy kościół parafialny. Z okresu istnienia pałacu pozostała do dziś zabytkowa brama wjazdowa.

W XVIII wieku Dąbrowa była miastem w pełni rozwiniętym gospodarczo. Były tu liczne cechy rzemieślników, szkoła, szpital. Imponujący rozwój miasta przerwał [[I rozbiór Polski]]. Na przełomie XIX i XX wieku mieszkańcy Dąbrowy dążyli do przywróceniu miastu dawnej świetności. W 1906 została oddana do użytku linia kolejowa, wkrótce sieć komunikacyjna, funkcjonowała też poczta. [[I wojna światowa|I]] i [[II wojna światowa|II]] wojna światowa poczyniły ogromne spustoszenie i przyniosły duże straty w ludziach. Lata powojenne to okres wzrostu gospodarczo – społecznego i kulturalnego miasta i [[Powiat dąbrowski|powiatu dąbrowskiego]].
[[Plik:Urzadgminydt.jpg|thumb|Urząd Miejski w Dąbrowie Tarnowskiej]]
[[Plik:Urzadgminydt.jpg|thumb|Urząd Miejski w Dąbrowie Tarnowskiej]]



Wersja z 22:55, 15 lip 2011

{{{nazwa}}}
{{{nazwa oryginalna}}}
[[Plik:{{{zdjęcie}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis zdjęcia}}}]]
{{{opis zdjęcia}}}
Herb [[Plik:{{{flaga}}}| 100x130px| alt=Flaga]]
[[Herb {{{dopełniacz nazwy}}}|Herb]] [[Flaga {{{dopełniacz nazwy}}}|Flaga]]
Państwo {{{państwo}}}
Zarządzający

Burmistrz

Powierzchnia

23,07 km²

Wysokość

180 m n.p.m.

Populacja (30.06.2010)
• liczba ludności
• gęstość


{{{liczba ludności}}}
{{{gęstość zaludnienia}}} os./km²

Nr kierunkowy

{{{numer kierunkowy}}}

Kod pocztowy

{{{kod pocztowy}}}

Tablice rejestracyjne

{{{tablice rejestracyjne}}}

Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak
Brak mapy: {{państwo dane {{{państwo}}} | mapa/core | wariant = {{{państwo}}} }}
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}
Strona internetowa

Dąbrowa Tarnowskamiasto w województwie małopolskim, w powiecie dąbrowskim z kilkuwiekową historią, położone nad rzeką Breń, na pograniczu Pogórza Karpackiego i Kotliny Sandomierskiej. Siedziba powiatu i gminy Dąbrowa Tarnowska. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa tarnowskiego. W połowie 2010[1], miasto liczyło 11 460 mieszkańców.

W mieście tym znajdują się ruiny barokowego pałacu Lubomirskich oraz XIX-wieczna synagoga.

Toponimika nazwy

Nazwę swą Dąbrowa Tarnowska wywodzi od porastających przed wiekami te okolice lasów i gajów dębowych, zwanych dąbrowami. Na kartach historii pojawiały się nazwy: Dambrawa Wielka (Dambrawa Magna) oraz Dobrowa aż do końca wieku XVII. W ostatnich czasach Dąbrowa, dla odróżnienia od innych miast o tej samej nazwie, otrzymała nazwę urzędową Dąbrowa Tarnowska.

Historia

Badania pradziejów regionu Dąbrowa Tarnowska potwierdzają istnienie zorganizowanej osady już pod koniec XIV wieku[2]. Dąbrowa, jako wieś parafialna, wymieniona została po raz pierwszy w 1326 roku. Była własnością rodu Ligęzów, którzy lokowali wieś na prawie niemieckim w 1422 roku. Dąbrowa była wówczas rozwiniętą osadą. Już wówczas był tu duży młyn, duże gospodarstwo rybne, 60 gospodarstw kmiecych i folwark Feliksa Ligęzy. Mówiąc o rozwoju Dąbrowy i ich mieszkańcach trzeba wspomnieć, że dzisiejsze dzielnice Ruda i Podkościele stanowiły oddzielne miejscowości. Za czasów gdy właścicielem wsi był kasztelan sandomierski Mikołaj Spytek Ligęza stała się ona centrum produkcji, usług rzemieślniczych oraz wymiany handlowej dla okolicy. Mikołaj Spytek Ligęza był fundatorem kościoła parafialnego, który wybudowany został prawdopodobnie w 1614 roku. Zbudował także w latach 30. XVII w. otoczony rozlewiskami rzeki Bagienicy zamek w typie "palazzo in fortezza"[3]. Zamek był wybudowany na planie czworoboku z wałami i czterema narożnymi bastionami, otaczającymi rezydencję Ligęzów na terenie zwanym "Podzamcze". Zamek nie był użytkowany długo jako rezydencja, ponieważ w latach 1683-1693 na wzgórzu, na północ od zamku Michał Lubomirski zbudował nowy barokowy pałac, a stary zamek bastionowy zamieniono na browar. Najprawdopodobniej w 1693 doszło do nadania Dąbrowie praw miejskich i nowego rozplanowania założenia miejskiego na wschód od pałacu. W 1697 roku Dąbrowa dostała przywileje urządzania trzech jarmarków rocznie. Były to słynne jarmarki – targi końmi i wołami. W 1771 na miejscu dawnego kościoła został wybudowany nowy, na ówczesne czasy imponujący. W XVIII wieku Dąbrowa była miastem w pełni rozwiniętym gospodarczo. Były tu liczne cechy rzemieślników, szkoła, szpital. Imponujący rozwój miasta przerwał I rozbiór Polski. W roku 1846 pałac barokowy został zniszczony przez pożar, na jego miejscu został wzniesiony w latach 1948-1965 nowy kościół parafialny. Z okresu istnienia pałacu pozostała do dziś zabytkowa brama wjazdowa. W 1906 została oddana do użytku linia kolejowa, wkrótce sieć komunikacyjna, funkcjonowała też poczta. I i II wojna światowa poczyniły ogromne spustoszenie i przyniosły duże straty w ludziach. Lata powojenne to okres wzrostu gospodarczo – społecznego i kulturalnego miasta i powiatu dąbrowskiego.

Urząd Miejski w Dąbrowie Tarnowskiej

Klimat

Klimat Dąbrowy Tarnowskiej zaliczany jest do klimatów podgórskich nizin i kotlin, jest łagodny i dość suchy, korzystnie działający na organizm człowieka. Sprzyja on rolnictwu i sadownictwu.

Zabytki i atrakcje turystyczne

Synagoga

Pomniki

  • pomnik w Danielniku,
  • pomnik w Parku Miejskim "Poległym w imię honoru i niezłomnej służby Ojczyźnie. 1914-1920",
  • pomnik wotywny,
  • pomnik Jana Pawła II.

Edukacja

I Liceum Ogólnokształcące
Gimnazjum nr 2

W Dąbrowie Tarnowskiej funkcjonują trzy przedszkola, dwie szkoły podstawowe, dwa gimnazja. W mieście istnieją 2 zespoły szkół średnich, w skład których wchodzą licea ogólnokształcące, technika, a także szkoły policealne.

Przedszkola:

  • Publiczne Przedszkole nr 1
  • Publiczne Przedszkole nr 2
  • Przedszkole Niepubliczne – "Ochronka"

Szkoły podstawowe:

Gimnazja:

  • Publiczne Gimnazjum nr 1 im. Jerzego Brauna
  • Publiczne Gimnazjum nr 2 im. Bohaterów Powiśla Dąbrowskiego

Szkoły ponadgimnazjalne:

  • Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 im. Tadeusza Kościuszki
  • Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr 2 im. K. K. Baczyńskiego

Sport

MLKS Dąbrovia Dąbrowa Tarnowska
ilustracja
Pełna nazwa

Miejski Ludowy Klub Sportowy Dąbrovia Dąbrowa Tarnowska

Liga

V liga małopolska

Państwo {{{państwo}}}
Stadion

Stadion Miejski przy ul. Sportowej 4
Dąbrowa Tarnowska, Polska

Prezes

Wiesława Łapa

Trener

Jacek Ćwik

Strona internetowa
Kryta Pływalnia

W mieście działa Miejsko–Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji, bądący samorządową jednostką organizacyjną powołaną do prowadzenia działalności sportowo-rekreacyjnej. Do podstawowych zadań Ośrodka należy: organizowanie różnego rodzaju zawodów i imprez sportowych, współdziałanie z Klubem "Dąbrovia", organizacjami sportowymi, szkołami i innymi organizacjami społecznymi w dziedzinie rozwoju i popularyzacji różnych dyscyplin sportowych i rekreacyjnych.

Ośrodek na powierzchni 6 ha oferuje możliwość skorzystania z: hali sportowej, stadionu, bieżni 4 x 100, boiska do piłki nożnej, ścieżki zdrowia, otwartych torów łuczniczych, boiska do siatkówki plażowej i na trawie, basenu krytego, basenu odkrytego, brodzika dla dzieci, placu zabaw, lodowiska naturalnego, parkingu.

Ścieżki rowerowe

  • Tarnów-Mościce – Dąbrowa Tarnowska (niebieski) – 29 km
  • Tarnów-Rzędzin – Dąbrowa Tarnowska (zielony) – 35 km
  • Dąbrowa Tarnowska – trasa miejska – 12 km
  • Trasa-szlak "Rekreacyjna" – ok. 53 km
  • Trasa "Zabytkowa-sakralna" – 70 km
Brama do nieistniejącego Pałacu Lubomirskich

Fauna i flora

Na terenie miasta najwięcej jest borów, są to drzewostany iglaste z przewagą sosny, później następują takie gatunki jak dąb, buk, olsza, brzoza. Występują obwody łowieckie polne i leśne. Można w niej spotkać zwierzynę grubą (czarną) tj. przechodzący łoś, przechodzący jeleń, dzik oraz zwierzynę płową – sarna, a także zwierzynę drobną tj. zając, lis, jenot, borsuk, kuna domowa i leśna, bóbr oraz ptaki – kuropatwa, bażant, gołąb grzywacz, bocian i ptaki drapieżne.

Lasy:

  • Księży Las
  • Las Beleryt
  • Las Danielnik

Kultura i media

Dąbrowski Dom Kultury

Głównym organizatorem imprez kulturalnych na terenie gminy Dąbrowa Tarnowska jest Dąbrowski Dom Kultury. Są to m.in.:

Muzea

  • Izba Pamięci Żydów
  • Muzeum Polonijne
  • Muzeum Powiśla Dąbrowskiego
  • Muzeum Agatów i Skamieniałych Drzew

Kino

  • Kino Sokół 3D

Gazety

  • "Nowy Kurier Dąbrowski"
  • "Żyjmy Ewangelią" – czasopismo duszpasterskie

Administracja

Podział administracyjny

Dzielnice i osiedla[4]:

  • Bagienica
  • Podkościele
  • Czernia
  • Ruda-Zazamcze
  • Ulinów
  • Zazamcze
  • os. Kościuszki
  • os. Westerplatte

Burmistrzowie Dąbrowy Tarnowskiej

Osoby związane z Dąbrową Tarnowską

 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Dąbrową Tarnowską.

Demografia

Wykres liczby ludności miasta Dąbrowa Tarnowska na przestrzeni ostatnich 6 stuleci

Religia

Miasto obejmuje parafia rzymskokatolicka Najświętszej Maryi Panny Szkaplerznej, która należy do dekanatu Dąbrowa Tarnowska.

Infrastruktura

Komunikacja

Główne skrzyżowanie w mieście

Przez Dąbrowę Tarnowską przebiega droga krajowa nr 73 (Kielce, Busko-Zdrój, Dąbrowa Tarnowska, Tarnów, Jasło) oraz droga wojewódzka nr 975 (Dąbrowa Tarnowska, Żabno, Wojnicz, Zakliczyn, Dąbrowa).

Przez Dąbrowę Tarnowską przechodzi zbudowana w 1906 linia kolejowa Tarnów-Szczucin czyli tzw. Szczucinka. Ruch pasażerski został zawieszony w 2000, od 2006 jest całkowicie zamknięta. Plany wydłużenia kolei ze Szczucina aż do Buska-Zdroju i jej zeelektryfikowana, a tym samym stworzenia najkrótszego połączenia Tarnowa przez Kielce z Warszawą, nie zostały zrealizowane. Późniejsze plany inwestycyjne przewidywały połączenie Żabna, przez most w Nowym Korczynie, z Buskiem-Zdrojem (omijające Dąbrowę Tarnowską i Szczucin), jednak nie zostały one uwzględnione w dokumencie rządowym "Master Plan dla Transportu Kolejowego w Polsce do 2030 r."[5]

 Zobacz też: obwodnica Dąbrowy Tarnowskiej
UWAGA: sugestia dodatkowej treści w nieistniejącym artykule - trzeba poprawić link.

Zobacz też

  1. a b Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym. Stan w dniu 30 VI 2010
  2. Artur Bata, Hanna Lawera: Dąbrowa Tarnowska i okolice. Warszawa: PUW "Roksana" w Krośnie, 1998. ISBN 83-87282-84-7.
  3. Marian Kornecki: Zamki i dwory obronne ziemi krakowskiej. Kraków: Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne, wyd. Wydział Kultury Prezydium WRN w Krakowie. Wojewódzki Konserwator Zabytków, 1966.
  4. Integralne części miejscowości Dąbrowa Tarnowska - TERTYT
  5. Odpowiedź Ministerstwa Kultury na zapytanie posła Józefa Rojka

Linki zewnętrzne

Szablon:Linki do map Polski
Szablon:Ulice i place Dąbrowy Tarnowskiej