102 Batalion Saperów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
102 batalion saperów
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1939

Dowódcy
Pierwszy

kpt. Tadeusz Wallner

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
obrona Warszawy
Organizacja
Dyslokacja

Warszawa

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

saperzy

Podległość

GO gen. Czumy

102 batalion saperów (102 bsap) – oddział saperów Wojska Polskiego, improwizowany w czasie kampanii wrześniowej 1939 roku.

Historia batalionu[edytuj | edytuj kod]

102 batalion saperów został zorganizowany w Warszawie na podstawie rozkazu dowódcy Armii „Warszawa” wydanego 12 września 1939 roku Grupie gen. Czumy. Według tego rozkazu batalion saperów armii miał się składać z dowództwa i dwóch kompanii po cztery plutony oraz zmotoryzowanej kolumny saperskiej (konnej lub częściowo zmotoryzowanej) w sile plutonu bądź pół plutonu. Dowódca armii, generał dywizji Juliusz Rómmel nie widział potrzeby „dokładnego przestrzegania etatów wojennych”, lecz zastrzegł, że stany osobowe pododdziałów nie mogą być przekraczane. Batalion miał organizowany z nadwyżek saperów przebywających w stolicy. Autorem rozkazu był dowódca saperów Armii „Warszawa”, pułkownik saperów Stefan Langner[1]. Dowódcą batalionu został kapitan saperów rezerwy Tadeusz Wallner[a]. Batalion walczył w składzie Odcinka „Warszawa-Zachód”[5].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. kpt. sap. rez. Tadeusz Wallner ur. 11 września 1893 w Skolem, w rodzinie Edwarda i Pauliny z Bielawskich[2]. Zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów inżynierii i saperów. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Grudziądz. Posiadał przydział do 8 bsap w Toruniu[3][4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rómmel 1958 ↓, s. 226-227.
  2. Kolekcja ↓, s. 6.
  3. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 165, 685.
  4. Wallner Tadeusz. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.3004 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-09-11].
  5. Głowacki 1985 ↓, s. 206, 296.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
  • Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
  • Juliusz Rómmel: Za honor i ojczyznę. Wspomnienia dowódcy armii „Łódź” i „Warszawa”. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, 1958.