Brańsk

Brańsk
	miasto i gmina
	; Kościół Wniebowzięcia NMP
	Herb
Państwo	Polska
Województwo	podlaskie
Powiat	bielski
Prawa miejskie	1440
Burmistrz	Agata Puchalska
Powierzchnia	32,43 km²
Populacja (31.12.2017); • liczba ludności; • gęstość	; 3 785; 116,7 os./km²
Strefa numeracyjna	85
Kod pocztowy	17-120
Tablice rejestracyjne	BBI
	Położenie na mapie powiatu bielskiego Brańsk
	Położenie na mapie Polski Brańsk
	Położenie na mapie województwa podlaskiego Brańsk
	52°44′44″N 22°50′00″E/52,745556 22,833333
TERC (TERYT)	2003021
SIMC	0922745
	Urząd miejskiRynek 8; 17-120 Brańsk
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku
	Strona internetowa
	BIP

Brańsk – miasto i gmina we wschodniej Polsce, w województwie podlaskim, w powiecie bielskim.

Brańsk jest siedziba władz wiejskiej gminy Brańsk, a także rzymskokatolickiej parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny^[3].

Brańsk uzyskał lokację miejską w 1440 roku^[4]. W latach 1969–1972 miasto było siedzibą władz gromady Brańsk. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa białostockiego.

Był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego^[5] w starostwie brańskim w ziemi bielskiej województwa podlaskiego w 1795 roku^[6]. Miejsce obrad sejmików ziemi bielskiej od XVI wieku do pierwszej połowy XVIII wieku^[7].

Według danych z 1 stycznia 2018 Brańsk liczył 3 785 mieszkańców^[1].

Położone jest na Równinie Bielskiej, nad rzeką Nurzec, przy trasie z Warszawy do Bielska Podlaskiego i Białowieży.

Struktura powierzchni

Według danych z 2002^[8] Brańsk ma obszar 32,43 km², w tym:

użytki rolne: 66%,
użytki leśne: 27%.

Miasto stanowi 2,34% powierzchni powiatu.

Demografia

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku miasto zamieszkiwało 3.739 osób, wśród których 1.474 było wyznania rzymskokatolickiego, 100 prawosławnego a 2.165 mojżeszowego. Jednocześnie 1.530 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 32 białoruską, 2.165 żydowską a 12 rosyjską. Było tu 493 budynków mieszkalnych^[9].

Według danych z 31 grudnia 2017 r.^[10] miasto miało 3785 mieszkańców. Dane z 31 grudnia 2017^[10]:

Opis	Ogółem		Kobiety		Mężczyźni
jednostka	osób	%	osób	%	osób	%
populacja	3 785	100	1 901	50,22	1 884	49,78
powierzchnia	32,43 km²
gęstość zaludnienia (mieszk./km²)	116,71		58,62		58,09

Piramida wieku mieszkańców Brańska w 2014 roku^[11].

Historia

Nazwa miasta pochodzi od rzeki Bronki. W pobliżu miasta znajdują się stanowiska kultury amfor kulistych. W X/XI w. istniał w Brańsku gród obronny w miejscu zwanym dzisiaj Zamczyskiem.

Wiek XIII

Na uroczysku „Kumat” we wschodniej części miasta 23 czerwca 1264 wojska polskie księcia Bolesława Wstydliwego stoczyły zwycięską bitwę z Jaćwingami pod dowództwem wodza Kumata (Komata)^[12].

Wiek XIV

W 1366 król Kazimierz Wielki przekazał te ziemie Litwie. Przez pewien czas należał on do posiadłości księcia mazowieckiego Janusza I Starszego.

Wiek XV

Od 1413 miejscowość wchodziła w skład województwa trockiego. W roku 1430 wzmiankowane jako Bransko. W latach ok. 1440–1444 należało przejściowo do księcia mazowieckiego Bolesława IV. Wtedy też prawdopodobnie miała miejsce lokacja na prawie chełmińskim i powstanie parafii rzymskokatolickiej (pierwsza wzmianka w roku 1446). Jako pierwsze miasto na Podlasiu, 18 stycznia 1493, Brańsk został lokowany na prawie magdeburskim przez wielkiego księcia litewskiego Aleksandra Jagiellończyka^[13].

Wiek XVI

Na XVI w. przypada szczyt rozwoju miasta. Mieszczanie handlowali zwłaszcza drewnem, w mniejszym stopniu zbożem. Od 1532 w mieście odbywały się sejmiki szlacheckie. W roku 1530 powstała szkoła parafialna. Działał tu także szpital i kościół przyszpitalny Świętego Ducha. W latach 1533–1556 starostwo brańskie było zarządzane przez faktorów królowej Bony, a następnie prawa do niego przeszły na króla Zygmunta Augusta. Z 1558 pochodzi pierwsza wzmianka o brańskiej cerkwi prawosławnej. W okresie tym blisko połowę mieszkańców miasta stanowiła ludność ruska^[14]. W 1569 na prośbę mieszczan król Zygmunt August włączył miasto do Korony. W 1591 pożar strawił połowę miasta.

Wiek XVII

W 1628 sąd ziemski skazał na śmierć 26 banitów trudniących się przez ponad rok rozbojami. Stąd powstało przekleństwo: „A bodaj cię kat brański oprawił”. W 1633 na mocy postanowień unii brzeskiej cerkiew prawosławną przekazano parafii unickiej (greckokatolickiej)^[14]. W 1652 miasto dotknęła epidemia. W latach 1653–1670 starostą brańskim był Bogusław Radziwiłł. Na ten czas datują się wielkie zniszczenia miasta przez wojska polskie, szwedzkie, siedmiogrodzkie, tatarskie i szczególnie moskiewskie w styczniu 1660.

Wiek XVIII

W 1761, na tutejszym sejmiku został wybrany na posła na sejm walny przyszły król Polski Stanisław Poniatowski.

Pod zaborami

Brańsk najpierw znajdował się pod zaborem pruskim, a następnie, po traktacie w Tylży w 1807 – pod zaborem rosyjskim. W Brańsku powstała w XIX wieku duża społeczność żydowska, która już w 1820 uniezależniła się i utworzyła własny kahał. W 1807 roku Żydzi stanowili 7% ludności Brańska. 90 lat później według spisu z 1897 roku, wśród 4087 mieszkańców Żydzi stanowili 58%. Aż 89% ówczesnych żydowskich mieszkańców Brańska przybyło spoza powiatu bielskiego. Byli to w większości uciekinierzy z Rosji, zwani litwakami^[15]. W styczniu 1826 doszło tutaj do jedynego w Polsce większego wystąpienia dekabrystów, kiedy to żołnierze miejscowego batalionu saperów Samodzielnego Korpusu Litewskiego odmówili złożenia przysięgi na wierność rosyjskiemu carowi. Do kolejnych wystąpień zbrojnych dochodziło w czasie powstania listopadowego – przez Brańsk przemaszerował w drugiej połowie maja 1831 w drodze na Litwę 700-osobowy korpus pułkownika Dezyderego Chłapowskiego. W 1839 na mocy postanowień synodu połockiego cerkiew unicką przekazano parafii prawosławnej. Od 1842 miasto wchodziło w skład powiatu bielskiego w guberni grodzieńskiej^[16]. W trakcie powstania styczniowego miały miejsce wystąpienia zbrojne. Do dużych zniszczeń miasta doszło w czasie I wojny światowej.

II Rzeczpospolita

W 1919 miasto powróciło w granice państwa polskiego. W dniach 30 i 31 lipca 1920 odbyła się tu bitwa w czasie wojny polsko-bolszewickiej.

W 1929 r. miasto liczyło 3739 mieszkańców. Burmistrzem był Stanisław Kołoszko, komendantem Ochotniczej Straży Ogniowej Antoni Lubicki.

Był tu kościół rzymskokatolicki oraz cerkiew prawosławna, którą jednak w 1930 zamknięto i zburzono. Funkcjonował szpital PCK. Działał Związek Kupców, Związek Rzemieślników. Działały tu dwie mleczarnie, cztery młyny, cztery wiatraki^[17].

II wojna światowa

10 września 1939 Brańsk zajęły oddziały niemieckie gen. mjr Schaala. Na mocy paktu Ribbentrop-Mołotow 24 września 1939 do Brańska wkroczyła Armia Czerwona. W 1940 władze okupacyjne postawiły w Brańsku pomnik Lenina, zniszczony latem 1941^[18]^[19].

Około godziny 18.00 w dniu 22 czerwca 1941 roku do Brańska wkroczyły czołowe oddziały niemieckie 263. Dywizji Piechoty i w ciągu godziny go opanowały. Oddziały radzieckie próbowały bezskutecznie odzyskać Brańsk, w związku z czym prowadziły kontrataki w nocy i nad ranem. W ich wyniku Brańsk został bardzo poważnie zniszczony^[20].

Jesienią 1941 władze niemieckie utworzyły w Brańsku getto dla ludności żydowskiej^[21]. Przez getto przeszło ok. 3 tys. Żydów^[21]. W listopadzie 1942 zostało ono zlikwidowane. Jego mieszkańców wywieziono do getta w Bielsku Podlaskim, a stamtąd do obozu zagłady w Treblince^[21].

Brańsk został zajęty przez Armię Czerwoną 1 sierpnia 1944. W czasie wojny miasto zostało zniszczone w 35%.

Po II wojnie światowej

Po zakończeniu wojny miasto zaczęło powoli się rozwijać: rozpoczęto odbudowę zniszczonych obiektów, w tym kościoła, a także stworzono gminę Brańsk. 15 marca 1947 Brańsk został opanowany przez partyzantów 6 Brygady Wileńskiej AK kpt. Władysława Łukasiuka „Młota”, którzy rozbroili posterunek Milicji Obywatelskiej i rozstrzelali zastępcę komendanta do spraw politycznych, członka Komunistycznej Partii Zachodniej Białorusi i Polskiej Partii Robotniczej Eliasza Ostapczuka, a zarazem współpracownika UB.

W 1977 Brańsk zdobył główną nagrodę w ogólnopolskim konkursie „Mistrz Gospodarności”. Obecnie ośrodek handlowo-usługowy regionu rolniczego.

Zabytki

układ przestrzenny, 1493–XVIII w. (nr rej.:457 z 17.12.1979)

kościół parafialny pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP, 1859–1862 (nr rej.:680 z 9.12.1987)
dzwonnica z 1863 (nr rej.:681 z 9.12.1987)
kapliczka z figurą św. Piotra, ul. Binduga/Jana Kilińskiego, poł. XIX w. (nr rej.:535 z 29.12.1983)
cmentarz rzymskokatolicki, 1852 (nr rej.:A-75 z 27.10.1993)
cmentarz prawosławny, 1803 (nr rej.:A-79 z 17.12.1979)
cmentarz żydowski (nr rej.:A-76 z 20.10.1993)
drewniany dom, ul. Józefa Piłsudskiego 3, 1900 (nr rej.:675 z 22.12.1987)
zagroda, ul. Józefa Piłsudskiego 15, XVIII–XIX w. (nr.rej.:391 z 14.02.1977):
- drewniany dom mieszkalny,
- stodoła,
- obora^[22];
grodzisko z XI w.
drewniane koszary carskie z lat 1875–1890

Zabytki w okolicy

Domanowo – kościół pw. św. Doroty z XVII w. z dzwonnicą z tego samego okresu; pomnik na mogile żołnierzy Podlaskiej Brygady Kawalerii poległych we wrześniu 1939,
Kalnica – park dworski z połowy XVIII w.,
Klichy – kościół pw. Matki Bożej Wspomożenia Wiernych.

Edukacja

W Brańsku działał Zespół Szkół Szkół im. Armii Krajowej, w skład którego wchodziła szkoła podstawowa, gimnazjum, liceum oraz zasadnicza szkoła zawodowa^[23]. Na terenie placówki znajduje się także hala sportowa i pełnowymiarowe boisko piłkarskie. W roku szkolnym 2016/2017, po raz pierwszy w historii istnienia szkoły, z powodu braku chętnych nie utworzono 1 klasy liceum oraz 1 klasy zasadniczej szkoły zawodowej. Identyczna sytuacja wystąpiła w kolejnym roku oraz w 2018/2019. W związku z powyższym, a także z reformą szkolnictwa i likwidacją gimnazjów, z Zespołu Szkół pozostała tylko szkoła podstawowa. Sytuacja ta uległa zmianie rok później, kiedy to reaktywowano Liceum Ogólnokształcące, choć na razie z tylko jednym oddziałem.

Religia

Kościół Rzymskokatolicki

Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
- Kościół parafialny Wniebowzięcia NMP

Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny

Cerkiew filialna św. Symeona Słupnika (ul. Tadeusza Kościuszki 2), zbudowana w latach 1997–2005, należąca do parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Maleszach.

Transport

W mieście krzyżują się drogi krajowe i wojewódzkie:

66 Droga krajowa nr 66: Zambrów – Bielsk Podlaski – Połowce – granica państwa
681 Droga wojewódzka nr 681: Roszki-Wodźki – Łapy – Brańsk – Ciechanowiec

Znane osoby

Feliks Kopeć – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej
Cezary Kosiński – polski aktor
O. Kazimierz Lubowicki OMI – polski teolog, prorektor PWT we Wrocławiu
Ignacy Kapica Milewski (zm. 1817) - twórca tzw. Kapicianów – tysięcy odpisów akt, a także Herbarza (wyd. Kraków 1870)^[24]

Zobacz też

Sąsiednie gminy

Brańsk, Rudka

Ludzie związani z Brańskiem‎‎

Z tym tematem związana jest kategoria: ‎‎Ludzie związani z Brańskiem.

Przypisy

↑ ^a ^b Polska w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2019-01-20] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2018r.
↑ Opis parafii na stronie diecezji
↑ Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 21-22.
↑ Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt, t. XVI, Halle, 1782, s. 12.
↑ Karol de Perthées , Mappa Szczegulna Woiewodztwa Podlaskiego, 1795
↑ Wojciech Kriegseisen, Sejmiki Rzeczypospolitej szlacheckiej w XVII i XVIII wieku, Warszawa 1991, s. 32.
↑ Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset. regioset.pl. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).
↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 19 .
↑ ^a ^b GUS-Główny Urząd Statystyczny. stat.gov.pl. [dostęp 2013-01-21]. (pol.).
↑ Brańsk w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-11] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
↑ Adam CzesławA.C. Dobroński Adam CzesławA.C., Miasta województwa podlaskiego, Białystok 2014, s. 62, ISBN 978-83-64505-00-3 .
↑ Adam CzesławA.C. Dobroński Adam CzesławA.C., Miasta województwa podlaskiego, 2014, s. 61, ISBN 978-83-64-505-00-3 .
↑ ^a ^b Jerzy Hawryluk. Cerkiew ruska brańska. „Над Бугом і Нарвою”. 3-4 (31-32), 1997. Związek Ukraińców Podlasia. [dostęp 2017-07-10]. (pol.).
↑ Zbigniew Romaniuk, Zarys dziejów osadnictwa żydowskiego w Brańsku, „Ziemia Brańska”, T. 1, 1989, s. 21.
↑ J. Maroszek, Dzieje powiatu Wysokie Mazowieckie 1866-2006. Białystok 2008 r. s. 59.
↑ The 1929 Polish Business Directory Project [online], data.jewishgen.org [dostęp 2017-04-02] .
↑ 21 miesięcy władzy sowieckiej w Brańsku. | | Brańsk [online], bransk.eu [dostęp 2017-11-22] (pol.).
↑ Archiwum Etnograficzne. [dostęp 2015-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
↑ http://pbc.biaman.pl/Content/60084/BAH%202016.pdf
↑ ^a ^b ^c Czesław Pilichowski: Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich 1939–1945. Informator encyklopedyczny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 116. ISBN 83-01-00065-1.
↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podlaskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 .
↑ O szkole. Zespół Szkół im. Armii Krajowej w Brańsku, 2009-05-17. [dostęp 2014-08-13]. (pol.).
↑ S. Andrzejewski, M. Siuchniński, Miasta polskie w tysiącleciu, tom pierwszy. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław – Warszawa – Kraków 1965 r. s. 251.

Bibliografia

książka Evy Hoffman pod tytułem „Sztetl” poświęcona brańskim Żydom

Linki zewnętrzne

Strona internetowa miasta Brańsk
Biuletyn Informacji Publicznej Urzędu Miasta Brańsk
Historia Żydów w Brańsku na portalu Wirtualny Sztetl
Brańsk, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 353 .
Brańsk, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 227 .

[Populacja2018-1] Polska w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2019-01-20] , liczba ludności na podstawie danych GUS.

[2] Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2018r.

[par-3] Opis parafii na stronie diecezji

[4] Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 21-22.

[5] Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt, t. XVI, Halle, 1782, s. 12.

[6] Karol de Perthées , Mappa Szczegulna Woiewodztwa Podlaskiego, 1795

[7] Wojciech Kriegseisen, Sejmiki Rzeczypospolitej szlacheckiej w XVII i XVIII wieku, Warszawa 1991, s. 32.

[pl-regioset-8] Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset. regioset.pl. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).

[:02-9] Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 19 .

[autonazwa1-10] GUS-Główny Urząd Statystyczny. stat.gov.pl. [dostęp 2013-01-21]. (pol.).

[populacja2016-11] Brańsk w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-11] , liczba ludności na podstawie danych GUS.

[12] Adam CzesławA.C. Dobroński Adam CzesławA.C., Miasta województwa podlaskiego, Białystok 2014, s. 62, ISBN 978-83-64505-00-3 .

[13] Adam CzesławA.C. Dobroński Adam CzesławA.C., Miasta województwa podlaskiego, 2014, s. 61, ISBN 978-83-64-505-00-3 .

[NadBuhom-14] Jerzy Hawryluk. Cerkiew ruska brańska. „Над Бугом і Нарвою”. 3-4 (31-32), 1997. Związek Ukraińców Podlasia. [dostęp 2017-07-10]. (pol.).

[15] Zbigniew Romaniuk, Zarys dziejów osadnictwa żydowskiego w Brańsku, „Ziemia Brańska”, T. 1, 1989, s. 21.

[J._Maroszek-16] J. Maroszek, Dzieje powiatu Wysokie Mazowieckie 1866-2006. Białystok 2008 r. s. 59.

[17] The 1929 Polish Business Directory Project [online], data.jewishgen.org [dostęp 2017-04-02] .

[18] 21 miesięcy władzy sowieckiej w Brańsku. | | Brańsk [online], bransk.eu [dostęp 2017-11-22] (pol.).

[19] Archiwum Etnograficzne. [dostęp 2015-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].

[20] ttp://pbc.biaman.pl/Content/60084/BAH%202016.pdf

[Pilichowski116-21] Czesław Pilichowski: Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich 1939–1945. Informator encyklopedyczny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 116. ISBN 83-01-00065-1.

[22] Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podlaskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 .

[23] O szkole. Zespół Szkół im. Armii Krajowej w Brańsku, 2009-05-17. [dostęp 2014-08-13]. (pol.).

[S._Andrzejewski-24] S. Andrzejewski, M. Siuchniński, Miasta polskie w tysiącleciu, tom pierwszy. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław – Warszawa – Kraków 1965 r. s. 251.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

Miasta na prawach powiatu	Białystok Łomża Suwałki
Miasta powiatowe	Augustów Bielsk Podlaski Grajewo Hajnówka Kolno Mońki Sejny Siemiatycze Sokółka Wysokie Mazowieckie Zambrów
Miasta gminne	Brańsk Choroszcz Ciechanowiec Czarna Białostocka Czyżew Dąbrowa Białostocka Drohiczyn Goniądz Jedwabne Kleszczele Knyszyn Krynki Lipsk Łapy Michałowo Nowogród Rajgród Stawiski Suchowola Supraśl Suraż Szczuczyn Szepietowo Tykocin Wasilków Zabłudów

Miasta	Bielsk Podlaski Brańsk
Gminy miejskie	Bielsk Podlaski Brańsk
Gminy wiejskie	Bielsk Podlaski Boćki Brańsk Orla Rudka Wyszki

Przynależność wojewódzka	Prusy: departament białostocki (1795–1807) Rosja: obwód białostocki (1807–42) gubernia grodzieńska (1842–1915) II RP: woj. białostockie (1919–39) ZSRR: obwód białostocki (1939–40) III Rzesza: okręg białostocki (1941–44) PRL: woj. białostockie (1945–75)
Miasta (1795–75)	Bielsk (Podlaski) Boćki (do 1875 i 1919–34) Brańsk (do 1892 i od 1919) Ciechanowiec (← 1843–92 i 1919–52 →) Drohiczyn (← 1843–92 i 1919–52 →) Hajnówka (1951–53 →) Kleszczele (do 1875 i 1919–50*) Mielnik (← 1843–92 i 1919–34) Narew (do 1892 i 1919–34) Niemirów (← 1843–1875) Orla (do 1875 i 1919) Rudka (1795–1800) Siemiatycze (← 1843–92 i 1919–52 →)
Miasteczka (1795–1934)	Boćki (1875–1919) Brańsk (1892–1919) Ciechanowiec (1892–1919) Drohiczyn (1892–1919) Kleszczele (1892–1919) Mielnik (1892–1919) Milejczyce (← 1919-1934) Narew (1892–1919) Niemirów (1875-1934) Orla (1875-1919 i 1919-34) Siemiatycze (1892–1919)
Gminy wiejskie (1861–1954 i 1973–75)	Augustowo (1952–54) Białowieża (← 1922–53 →) Bielsk (Podlaski) (1934–52 i 1973–75) Boćki (1934–52 i 1973–75) Brańsk (1934–52 i 1973–75) Chraboły (1952–54 i 1973–75) Ciechanowiec (1934–52) Czeremcha (1952–53 →) Czyże (1952–53 →) Dobromil (1952–54) Domanowo (1915–34 i 1952–54) Drohiczyn (1934–52 i 1973–75) Dubiażyn (1861–1934) Dubicze Cerkiewne (1952–53 →) Grodzisk (1861–1952 →) Hajnówka (1929–30 i 1934–53) Holonki (1952–54) Kąty (1915–34) Klejniki (1861–1915 i 1952–53 →) Kleszczele (1915–53 →) Klukowicze (1945–52 →) Łosinka (1861–1934 i 1952–53 →) Łubin (Kościelny) (1915–34 i 1952–54) Malesze (1861–1915) Masiewo (← 1922–44) Mielnik (1934–52 →) Milejczyce (1915–52 →) Narew (1915–53 →) Narewka (1944–53 →) Narojki (1861–1934) Nowoberezowo (1861–1915) Oleksin (1861–1915) Orla (1861–1954 i 1973–75) Pasynki (1861–1934 i 1952–54) Pawły (1861–1915) Policzna (1952–53 →) Radziwiłłówka (Aleksandrówka) (1861–1934) Rajsk (1861–1915) Rudka (1915–34, 1952–54 i 1973–75) Ryboły (1952–54) Siemiatycze (1861–1952) Skórzec (1861–1934) Suchopol (← 1922–26 →) Śnieżki (1952–54) Topczewo (1915–34 i 1952–54) Widowo (1952–54) Widźgowo (1915–34) Wyszki (1915–54 i 1973–75)
Gromady (1954–72)	Andryjanki (1954–72) Augustowo (1954–68) Bielsk Podlaski (1969–72) Boćki (1954–72) Brańsk (1969–72) Chraboły (1959–72) Domanowo (1954–72) Falki (1954–59) Gregorowce (1959–72) Haćki (1954–59) Hodyszewo (1954–68) Holonki (1954–72) Hołody (1959–68) Kalnica (1959–68) Kiersnowo (1954–59) Klichy (1954–59) Kotły (1954–59) Lubieszcze (1954–59) Łubin Kościelny (1954–72) Malesze (1954–59) Malinowo (1954–59) Mokre (1954–59) Moskiewce (1954–59) Mulawicze (1954–61) Nurzec (1954–68) Oleksin (1954–59) Olszewo (1954–59) Orla (1954–72) Parcewo (1954–59) Pasynki (1954–72) Paszkowszczyzna (1954–59) Pawły (1954–59) Pietrzykowo-Gołąbki (1954–59) Piliki (1959–72) Ploski (1954–59) Popławy (1959–68) Rudka (1954–72) Ryboły (1954–72) Strabla (1954–72) Szczyty-Dzięciołowo (1954–57) Śnieżki (1954–72) Świrydy (1954–59) Topczewo (1954–72) Wyszki (1954–72) Zubowo (1954–59)
Legenda	de facto skasowane w 1941, de jure w 1950