Ford Econoline
Ford Econoline – samochód dostawczo-osobowy klasy pełnowymiarowej produkowany pod amerykańską marką Ford w latach 1960 – 1996. Wersja osobowa nosiła nazwę Club Wagon.
Pierwsza generacja[edytuj | edytuj kod]
 Ford Econoline I | |
| Inne nazwy |
Mercury Econoline |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany |
Wrzesień 1960 |
| Okres produkcji |
1960 – 1967 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | |
| Następca |
Ford Econoline II |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów |
3 i 4-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość |
4274-4732 mm |
| Szerokość |
1905 mm |
| Wysokość |
1953 mm |
| Rozstaw osi |
2286 mm |
| Liczba miejsc |
2-8 |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
| Konkurencja | |
.jpg)
Ford Econoline I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1960 roku.
Pierwsza generacja zadebiutowała w drugiej połowie 1960 roku i została oparta na dużym sedanie Falcon. Samochód powstał jako odpowiedź Forda na takie duże dostawcze pojazdy oferowane wówczas na rynku Ameryki Północnej, Chevrolet Van czy Dodge A100. Samochód wyróżniał się charakterystyczną, jednobryłową sylwetką i opcjonalnym dwukolorowym malowaniem nadwozia[1].
Do napędu dostępne były trzy jednostki R6, napęd przenoszony był poprzez 3-biegową skrzynię manualną na koła tylne. Wersja nadwoziowa składała się zarówno z wersji dostawczej, jak i pickupa[2].
Silniki[edytuj | edytuj kod]
- L6 2.4l Falcon Six
- L6 2.8l Thriftpower Six
- L6 3.9l Truck Six
Druga generacja[edytuj | edytuj kod]
.jpg) Ford Econoline II | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
Styczeń 1968 |
| Okres produkcji |
1968 – 1974 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
Ford Econoline I |
| Następca |
Ford Econoline III |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
4-drzwiowy van |
| Skrzynia biegów |
3 i 4-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Rozstaw osi |
2679-3136 mm |
| Liczba miejsc |
2-8 |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
| Konkurencja | |
.jpg)
Ford Econoline II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1968 roku.
Z powodu strajku zorganizowanego w 1967 roku przez pracowników zakładu Forda zrzeszonych w ramach United Auto Workers, premiera drugiej generacji Econoline opóźniła się o rok do 1968 roku. W porównaniu do poprzednika, samochód przeszedł gruntowną metamorfozę pod kątem stylistycznym[3]. Pojawiła się dwubryłowa sylwetka, a także charakterystyczna, wysoko poprowadzona linia okien. Nadwozie stało się wyraźnie większe i oferujące więcej przestrzeni transportowej lub osobowej - w zależności od wersji. Do gamy jednostek napędowych dołączył benzynowy silnik V8.
Silniki[edytuj | edytuj kod]
- L6 3.9l
- L6 4.9l
- V8 5.0l Windsor
Trzecia generacja[edytuj | edytuj kod]
 Ford Econoline III | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
Listopad 1974 |
| Okres produkcji |
1974 – 1991 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
Ford Econoline II |
| Następca |
Ford Econoline IV |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
4-drzwiowy van |
| Skrzynia biegów |
3 i 4-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość |
4745-5761 mm |
| Szerokość |
3149-3505 mm |
| Wysokość |
2009-2153 mm |
| Rozstaw osi |
3149-3505 mm |
| Liczba miejsc |
2-8 |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
| Konkurencja | |
.JPG)
Ford Econoline III został zaprezentowany po raz pierwszy w 1974 roku.
Zupełnie nowa, trzecia generacja rodziny pełnowymiarowych dostawczych pojazdów Forda trafiła na rynek w 1974 roku. Pojazd zbudowano na nowej platformie koncernu Forda o nazwie Ford VN body. Samochód przeszedł gruntowną metamorfozę, zyskując jeszcze większe nadwozie w charakterystycznych, kanciastych proporcjach nadwozia[4]. Zniknęły okrągłe reflektory na rzecz prostokątnych, a także poszerzono ofertę o warianty nadwozia z różnymi długościami rozstawu osi i karoserii - zarówno w przypadku wersji dostawczej Econoline, jak i osobowej Club Wagon. Do gamy jednostek napędowych Ford dodał nowe, dwie jednostki wysokoprężne. Gama silników zmieniała się na przestrzeni lat[5].
Silniki[edytuj | edytuj kod]
- L6 3.9l
- L6 4.9l
- V8 4.9l Windsor
- V8 5.8l Windsor
- V8 6.9l Navistar Diesel
- V8 7.3l Navistar Diesel
- V8 7.5l 385
Czwarta generacja[edytuj | edytuj kod]
 Ford Econoline IV | |
| Producent | |
|---|---|
| Zaprezentowany |
Listopad 1991 |
| Okres produkcji |
1991 – 1996 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
Ford Econoline III |
| Następca | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
4-drzwiowy van |
| Skrzynia biegów |
3 i 4-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość |
5385-6012 mm |
| Szerokość |
2014-2029 mm |
| Wysokość |
2050-2136 mm |
| Rozstaw osi |
3505 mm |
| Masa własna |
2165 kg |
| Liczba miejsc |
2-8 |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
| Konkurencja | |
.jpg)
Ford Econoline IV został zaprezentowany po raz pierwszy w 1991 roku.
Po niespełna dwóch dekadach rynkowej obecności, w 1991 roku Ford przedstawił zupełnie nową, czwartą generację rodziny dużych samochodów dostawczo-osobowych Econoline/Club Wagon.
Samochód przeszedł gruntowną metamorfozę pod kątem stylistycznym, zyskując nowocześniejszą, charakterystycznie zaokrągloną sylwetkę. Producent zadbał o lepszy rozkład mas, a także przestronniejsze, lepiej wykonane i lepiej wyciszone wnętrze[6].
Tym razem Ford zdecydował się na zbudowanie wszystkich wariantów nadwoziowych Econoline na jednolitym rozstawie osi i jednocześnie podwoziach o różnej długości, które w przekładały się na pojemność przedziału transportowego w wersji dostawczej lub pasażerskiej w odmianie osobowej[7].
Lifting i zmiana nazwy[edytuj | edytuj kod]
W 1996 roku Ford Econoline IV przeszedł drobną modernizację, w ramach której poszerzona została oferta o wersje ciężarowe o różnych oznaczeniach. W ramach tego zabiegu samochód przemianowano na E-Series, dostosowując nazwę do odmiany nadwoziowej analogicznie do tego, jak ma to miejsce w przypadku pickupa F-Series[8].
Silniki[edytuj | edytuj kod]
- L6 4.9l Truck Six
- V6 4.2l Essex
- V8 4.9l Windsor
- V8 4.6l Triton
- V8 5.4l Triton
- V8 5.8l Windsor
- V8 6.0l CID
- V8 6.2l Boss
- V8 7.3l IDI
- V8 7.3l Power Stroke
- V10 6.8l Triton
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ The History of the 1961-67 Econoline. [dostęp 2020-02-04]. (ang.).
- ↑ E-Series Pickup History. [dostęp 2020-02-04]. (ang.).
- ↑ 1961-2013 Ford Econoline Timeline. [dostęp 2020-02-04]. (ang.).
- ↑ 1970-1979 Ford Trucks. [dostęp 2020-02-04]. (ang.).
- ↑ Ford Econoline: The van that rocked. [dostęp 2020-02-04]. (ang.).
- ↑ 1992 Ford Econoline E 150 Club Wagon Chateau 5.0 from North America. [dostęp 2020-02-04]. (ang.).
- ↑ Ford E-Series 4th Generation 1992 - 2014. [dostęp 2020-02-04]. (ang.).
- ↑ Ford E-Series Cargo. [dostęp 2020-02-04]. (ang.).