Ford Pinto

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ford Pinto
Ilustracja
Ford Pinto przed liftingiem
Producent

Ford

Zaprezentowany

Wrzesień 1970

Okres produkcji

1970 – 1980

Miejsce produkcji

Stany Zjednoczone Edison
Stany Zjednoczone Richmond
Kanada St. Thomas

Następca

Ford Escort

Dane techniczne
Segment

C

Typy nadwozia

3-drzwiowy hatchback
3-drzwiowe kombi
2-drzwiowy fastback
2-drzwiowy pickup

Skrzynia biegów

4-biegowa manualna
3-biegowa automatyczna

Napęd

tylny

Długość

4100 mm

Szerokość

1760 mm

Wysokość

1300 mm

Rozstaw osi

2390 mm

Masa własna

914-1030 kg

Zbiornik paliwa

42 l

Dane dodatkowe
Modele
bliźniacze

Mercury Bobcat

Pokrewne

Ford Mustang

Konkurencja

AMC Gremlin
Chevrolet Vega
Volkswagen Rabbit

Ford Pintosamochód osobowy klasy kompaktowej produkowany pod amerykańską marką Ford w latach 1970 – 1980.

Historia i opis modelu[edytuj | edytuj kod]

Ford Pinto - tył
Ford Pinto Kombi
Ford Pinto Pickup
Ford Pinto po liftingu

Jesienią 1970 roku Ford poszerzył swoją lokalną, północnoamerykańską ofertę o pierwszy kompaktowy samochód opracowany z myślą o tym rynku. Model Pinto początkowo dostępny był jako 2-drzwiowy fastback, a w późniejszych latach do oferty dodano wersje hatchback (sprzedawana pod nazwą Runabout) oraz kombi.

Ford Pinto powstał jako odpowiedź na takie konkurencyjne modele, jak AMC Gremlin i Pacer, Chevrolet Vega czy Volkswagen Rabbit. Do stycznia 1971 sprzedano ponad 100 000 egzemplarzy Pinto[1]. Największy poziom produkcji osiągnięto w roku 1974, kiedy to powstało 544 209 samochodów[2]. W ostatnim roku produkcji (1980) fabryki opuściło 68 179 egzemplarzy[3].

Mercury oferował także bliźniaczą wersję modelu pod nazwą Mercury Bobcat. Trafiła ona do sprzedaży w roku 1974 (Kanada) i w marcu 1975 (USA)[4].

Każdy rocznik (z wyjątkiem 1980) dostępny był z dwoma różnymi silnikami. Przez pierwsze pięć lat produkcji oferowane były wyłącznie jednostki R4. Ford praktycznie co roku zmieniał wartości mocy maksymalnej[5].

Skandal i śledztwo[edytuj | edytuj kod]

W trakcie eksploatacji okazało się, że Pinto po uderzeniu w tył nadwozia ma skłonność do zapalania się i eksplozji[6]. Było to spowodowane rozwiązaniami konstrukcyjnymi zastosowanymi w tym modelu. Zbiornik paliwa został umieszczony pomiędzy tylną osią a tylnym zderzakiem i w przypadku uderzenia w tył nadwozia często dochodziło rozszczelnienia zbiornika i zapłonu paliwa[7]. Wyposażenie samochodu tylko w dwoje drzwi dla pasażerów uniemożliwiało sprawną i szybką ewakuację z płonącego pojazdu.

Firma Ford była świadoma zagrożenia, jednak ze względów ekonomicznych zdecydowano o nie wprowadzaniu poprawek konstrukcyjnych (oszczędzano w ten sposób 11$ na każdym egzemplarzu). Przeprowadzona kalkulacja ryzyka wykazała, że koszty odszkodowań dla osób poszkodowanych i ich rodzin będą niższe od kosztów zmian konstrukcyjnych[8]. Ogółem Narodowa Administracja Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego (NHTSA) stwierdziła 27 zgonów w płonących samochodach i zmusiła Forda do zakończenia sprzedaży Pinto[7].

Kontrowersje wokół sprawy Forda Pinto są często przywoływane jako przykład utraty zaufania klienta do marki i dylematu związanego z kosztami produkcji a zyskami producenta[8].

Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]

Wersja Silnik: Układ zasilania: Moc maksymalna: Maks. moment obrotowy
Silniki benzynowe:
R4 1.6 (1971)[9] R4 1,6 l (1599 cm³) gaźnik 76 KM (56 kW) przy 5000 obr./min 123 N•m przy 3000 obr./min
R4 2.0 (1971)[10] R4 2,0 l (1993 cm³) gaźnik 101 KM (74,5 kW) przy 5600 obr./min 163 N•m przy 3600 obr./min
R4 2.3 (1975)[11] R4 2,3 l (2301 cm³) OHC gaźnik 84 KM (62 kW) przy 4800 obr./min 149 N•m przy 2800 obr./min
V6 2.8 (1976)[12] V6 2,8 l (2792 cm³) gaźnik 104 KM (76,5 kW) przy 4400 obr./min 202 N•m przy 2800 obr./min

Sprzedaż[edytuj | edytuj kod]

Rok produkcji 1971 1972 1973 1974 1975 1976 1977 1978 1979 1980
Ilość egz. 352 402 480 405 484 512 544 209 223 763 290 132 225 097 188 899 199 018 185 054
Łączna produkcja: 3 173 491

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. How Stuff Works Pinto. auto.howstuffworks.com. [dostęp 2012-12-24]. (ang.).
  2. Standard Catalog of Ford, 4th Edition, 2007, by John Gunnell. Krause Publications
  3. building just 68,179 Pintos that year. autonews.com. [dostęp 2012-12-24]. (ang.).
  4. Mays, James C. Ford and Canada: 100 Years Together (Montréal: Syam Publishing, 2003), s.116.
  5. Gunnell, John A. and Lenzke, James T.: Standard Catalog of Ford Cars, 1903–1990. Krause Publications, 1995. ISBN 0-87341-140-4. (ang.).
  6. Lee i samobieżna bomba kompaktowa. [dostęp 2019-01-09]. (pol.).
  7. a b Słynne samochody – śmiertelne pułapki. [dostęp 2019-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-31)]. (pol.).
  8. a b Decyzje ekonomiczne w świetle etyki – studium przypadków. [dostęp 2019-01-09]. (pol.).
  9. 1971 Ford Pinto 2-door Sedan 1600-cc specifications & performance data. automobile-catalog.com. [dostęp 2012-12-24]. (ang.).
  10. 1971 Ford Pinto 2-door Sedan 2000-cc specifications & performance data. automobile-catalog.com. [dostęp 2012-12-24]. (ang.).
  11. 1975 Ford Pinto 2-door Sedan 2.3L specifications & performance data. automobile-catalog.com. [dostęp 2012-12-24]. (ang.).
  12. 1976 Ford Pinto Squire Wagon 2.8L V-6 Cruise-O-Matic specifications & performance data. automobile-catalog.com. [dostęp 2012-12-24]. (ang.).