Bruce Dern

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bruce Dern
Ilustracja
Bruce Dern (2013)
Imię i nazwisko

Bruce MacLeish Dern

Data i miejsce urodzenia

4 czerwca 1936
Chicago

Zawód

aktor

Współmałżonek

Marie Dawn Pierce (1957⁠–⁠1959; rozwód)
Diane Ladd (1960⁠–⁠1969; rozwód)
Andrea Beckett (od ⁠1969)

Lata aktywności

od 1960

Bruce MacLeish Dern (ur. 4 czerwca 1936 w Chicago) − amerykański aktor charakterystyczny.

Nominowany do Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego za rolę kapitana Boba Hyde’a w melodramacie wojennym Hala Ashby’ego Powrót do domu (1978) oraz Oscara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego jako Woodrow T. „Woody” Grant w komediodramacie Alexandra Payne’a Nebraska (2013)[1].

Trzykrotnie nominowany do nagrody Emmy i raz do BAFTA. Laureat Złotej Palmy na 67. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes oraz Srebrnego Niedźwiedzia na 33. festiwalu Berlinale[2].

W 2010 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6270 Hollywood Boulevard[3][4].

Ojciec aktorki Laury Dern ze swoją byłą żoną, aktorką Diane Ladd.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Chicago[5] w Illinois jako syn Jean (z domu MacLeish; 1908–1972) i Johna Derna (1903–1958), dyrektora ds. mediów i prawnika[6][7]. Jego rodzina miała pochodzenie niemieckie, angielskie, szkockie, holenderskie i walijskie[8]. Jest wnukiem George’a H. Derna, gubernatora stanu Utah, chrześniakiem pierwszej damy Eleanory Roosevelt[9].

Uczęszczał do New Trier High School[10] w Winnetka. Studiował na Uniwersytecie Pensylwanii[11]. Przez całe życie zapalony biegacz, był gwiazdą toru w liceum i starał się zakwalifikować do zawodów olimpijskich w 1956[10]. Uczył się aktorstwa w Actors Studio pod kierunkiem Elii Kazana i Lee Strasberga[11].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Debiutował na scenie w Filadelfii w przedstawieniu Czekając na Godota Samuela Becketta. Występował na Broadwayu w sztukach: Cień bandyty Seána O’Caseya (1958) jako Maguire, Słodki ptak młodości Tennessee Williamsa (1959) jako Stuff z Paulem Newmanem i Nieznajomi (1979) jako Sinclair „Hal” Lewis[12].

Po swoim debiucie filmowym jako Jack Roper w dramacie historycznym Elii Kazana Dzika rzeka (Wild River, 1960), zagrał marynarza w kilku retrospekcjach w dreszczowcu Alfreda Hitchcocka Marnie (1964), zamordowanego kochanka w dreszczowcu Roberta Aldricha Nie płacz, Charlotto (1964) z Bette Davis, morderczego złodziejaszka w westernie Teda Posta Powieście go wysoko (1968) z Clintem Eastwoodem, rewolwerowca w komediowym westernie Burta Kennedy’ego Popierajcie swego szeryfa (1969) oraz zubożałego farmera z ciężarną żoną w dramacie Sydneya Pollacka Czyż nie dobija się koni? (1969)[13] wg powieści Horace’a McCoya.

W westernie Marka Rydella Kowboje (1972) wystąpił w roli złodziejaszka bydła, który zabija ranczera (John Wayne)[14]. Zdobył uznanie jako rozpieszczony Tom Buchanan w melodramacie Jacka Claytona Wielki Gatsby (1974) i jako rozczarowany weteran wojny wietnamskiej w dramacie wojennym Hala Ashby’ego Powrót do domu (1978)[15].

Wystąpił w serialu HBO Trzy na jednego (Big Love, 2006−2011) jako Franklin Harlow, dominujący ojciec poligamisty Billa (Bill Paxton) i w westernie Quentina Tarantino Nienawistna ósemka (2015) jako generał Sanford „Sandy” Smithers.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

7 września 1957 ożenił się z Marie Dawn Pierce[16], z którą się rozwiódł w 1959[16]. W 1960 poślubił aktorkę Diane Ladd. Ich pierwsza córka, Diane Elizabeth Dern (ur. 29 listopada 1960), zmarła w wieku 18 miesięcy z powodu urazów głowy po upadku na basenie 18 maja 1962[17]. Druga córka Laura Dern (ur. 10 lutego 1967) została aktorką. 18 września 1969 doszło do rozwodu[16]. 20 października 1969 ożenił się z Andreą Becket[16].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Rok Nagroda Kategoria Film
1983 Nagroda na MFF w Berlinie Najlepszy aktor[2] Sezon mistrzów (1982)
2013 67. MFF w Cannes Złota Palma[2] Nebraska (2013)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bruce Dern. T. 47: Kolekcja Alfred Hitchcock Przedstawia. Poznań: Oxford Educational Sp. z o.o., luty 2011, s. 6. ISBN 978-83-252-1131-8.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bruce Dern Awards. AllMovie. [dostęp 2020-11-13]. (ang.).
  2. a b c Bruce Dern Awards. FamousFix. [dostęp 2020-11-13]. (ang.).
  3. Bruce Dern. Hollywood Walk of Fame. [dostęp 2022-07-30]. (ang.).
  4. Patrick Kevin Day: Hollywood Star Walk: Bruce Dern. „Los Angeles Times”, 2010-10-31. [dostęp 2022-07-30]. (ang.).
  5. Bruce Dern Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2022-07-30]. (ang.).
  6. Bruce Dern Biography (1936-). Film Reference. [dostęp 2022-07-30]. (ang.).
  7. E. Ryan Ellis: Bruce Dern. Flaunt, 2015-12-25. [dostęp 2022-07-30]. (ang.).
  8. Bruce Dern What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2022-07-30]. (ang.).
  9. Bruce Dern Trivia. FamousFix. [dostęp 2022-07-30]. (ang.).
  10. a b Christopher Borrelli: Bruce Dern's long run to 'Nebraska'. „Chicago Tribune”, 2013-11-11. [dostęp 2022-07-30]. (ang.).
  11. a b Emily McDermott, Tere Tereba: New Again: Bruce Dern. „Interview”, 2013-10-02. [dostęp 2022-07-30]. (ang.).
  12. Bruce Dern. Internet Broadway Database. [dostęp 2022-07-30]. (ang.).
  13. Bruce Dern. Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-07-30]. (ang.).
  14. Bruce Dern Biography. „TV Guide”. [dostęp 2022-07-30]. (ang.).
  15. Hal Erickson: Bruce Dern Biography. AllMovie. [dostęp 2022-07-30]. (ang.).
  16. a b c d Bruce Dern Relationships. FamousFix. [dostęp 2022-07-30]. (ang.).
  17. Patrick Kevin: Hollywood Star Walk:. „Los Angeles Times”, 2010-10-29. [dostęp 2022-07-30]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]