Przejdź do zawartości

Ryszard Nieszporek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ryszard Nieszporek
Data i miejsce urodzenia

16 maja 1908
Bielszowice

Data i miejsce śmierci

12 lipca 1985
Katowice

Minister górnictwa
Okres

od 22 kwietnia 1949[1]
do 14 maja 1958

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Następca

Piotr Jaroszewicz

Odznaczenia
Order Budowniczych Polski Ludowej Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 40-lecia Polski Ludowej Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Order „Znak Honoru” Order Jeźdźca z Madary
Grób Ryszarda Nieszporka na cmentarzu ewangelickim przy ul. Francuskiej w Katowicach

Ryszard Nieszporek (ur. 16 maja 1908 w Bielszowicach – ob. Ruda Śląska, zm. 12 lipca 1985 w Katowicach) – polski górnik i polityk, poseł na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II i III kadencji, minister górnictwa i energetyki (1949–1950), minister górnictwa (1950–1954).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uzyskał wykształcenie podstawowe, z zawodu górnik. Przed wojną więziony za działalność polityczną w Komunistycznej Partii Polski. Wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W PZPR zastępca członka (1948–1959) i członek (1959–1964) Komitetu Centralnego.

Od marca 1945 do listopada 1948 wiceprzewodniczący, a następnie do kwietnia 1949 przewodniczący zarządu głównego Centralnego Związku Zawodowego Górników. Pełnił mandat poselski na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II i III kadencji. Był kolejno ministrem górnictwa i energetyki oraz ministrem górnictwa w latach 1949–1954, następnie w 1954 podsekretarzem stanu i I wiceministrem. W latach 1954–1964 przewodniczący prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach.

Od października 1964 do stycznia 1970 ambasador PRL w Bułgarii. Był przewodniczącym zarządu wojewódzkiego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w Katowicach, w latach 1974–1983 członkiem prezydium Zarządu Głównego, a od 1983 członkiem Krajowej Rady TPPR.

Pochowany wraz z Heleną Nieszporek (1913–2001) na Cmentarzu ewangelickim przy ul. Francuskiej w Katowicach (kwatera 13-1-76)[2].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Do 30 marca 1950 jako minister górnictwa i energetyki.
  2. Informacje w serwisie Grobonet.
  3. Wręczenie wysokich odznaczeń w Belwederze, „Dziennik Polski”, 1978, nr 165, s. 1.
  4. Trybuna Robotnicza”, nr 249, 19 października 1960, s. 1.
  5. Wysokie bułgarskie odznaczenie dla R. Nieszporka, „Trybuna Robotnicza”, nr 23, 28 stycznia 1970, s. 2.
  6. Wysokie odznaczenia ZSRR dla działaczy TPPR, „Trybuna Robotnicza”, nr 182, 1 sierpnia 1984, s. 1.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]