Edmund Pszczółkowski

Edmund Pszczółkowski

Data i miejsce urodzenia	25 października 1904 Warszawa, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	3 stycznia 1997 Warszawa, Polska
Przewodniczący Komitetu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego przy Radzie Ministrów
Okres	od 30 marca 1956 do 28 listopada 1956
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Władysław Dworakowski
Minister rolnictwa
Okres	od 18 marca 1954 do 30 marca 1956
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Jan Dąb-Kocioł
Następca	Antoni Kuligowski
Odznaczenia

Grób Edmunda Pszczółkowskiego na Cmentarzu Komunalnym Północnym

Edmund Pszczółkowski (ur. 25 października 1904 w Warszawie, zm. 3 stycznia 1997 tamże) – polski ekonomista, generał brygady i polityk. Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL I, II i III kadencji, w latach 1954–1956 minister rolnictwa, w 1956 przewodniczący Komitetu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego przy Radzie Ministrów.

Życiorys

Syn Józefa i Janiny. W latach 1924–1927 studiował w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Od 1924 należał do Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego, w latach 1926–1930 do Polskiej Partii Socjalistycznej, a w latach 30. do Komunistycznej Partii Polski (sekretarz komitetów dzielnicowych Radom i Pruszków-Grodzisk). W latach 1936–1939 więziony za działalność komunistyczną.

W latach 1923–1928 pracował jako urzędnik u notariusza w Warszawie, następnie do 1930 lustrator w „Społem”, do 1932 kierownik spółdzielni „Naprzód”, a do 1936 buchalter w Fabryce Kabli w Ożarowie. Po agresji III Rzeszy i ZSRR na Polskę od września 1939 przebywał we Lwowie, na terenie okupacji sowieckiej, gdzie do 1941 był buchalterem w Truście Solnym. Po ataku Niemiec na ZSRR ewakuowany, pracował w batalionach pracy w Czelabińsku, od 1943 działał w Związku Patriotów Polskich. W lipcu 1943 został oficerem bez stopnia w korpusie polityczno-wychowawczym w 1 Polskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, uczestnik bitwy pod Lenino. Od stycznia do maja 1944 instruktor oddziału polityczno-wychowawczego w 2 Dywizji Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego. Następnie był zastępcą dowódcy 8 Pułku Piechoty ds. polityczno-wychowawczych. Uczestnik walk pod Warką i o zajęcie Pragi we wrześniu 1944. 11 września 1944 został zastępcą dowódcy 2 Armii Wojska Polskiego ds. polityczno-wychowawczych w stopniu podpułkownika, a od kwietnia 1945 pułkownika. Brał udział w forsowaniu Nysy Łużyckiej w kwietniu 1945.

Od połowy lat 40. należał do Polskiej Partii Robotniczej, z którą w 1948 przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W Komitecie Centralnym PZPR był zastępcą kierownika (1950) i kierownikiem Wydziału Rolnego (1950–1952, 1957–1963), zastępcą członka (1948–1953) i członkiem (1953–1968) KC, a także od 1953 do 1954 członkiem sekretariatu biura organizacyjnego KC.

W latach 1944–1965 pełnił mandat poselski kolejno do Krajowej Rady Narodowej (był przewodniczącym Komisji Wojskowej), na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II i III kadencji. Od 18 marca 1954 do 30 marca 1956 był ministrem rolnictwa w rządzie Józefa Cyrankiewicza. Od 30 marca 1956 do 28 listopada 1956 był przewodniczącym Komitetu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego przy Radzie Ministrów.

W latach 1948–1950 prezes Zarządu Centrali Rolniczych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”. W latach 1963–1964 był ambasadorem PRL w ZSRR, następnie do 1967 w Pakistanie. W październiku 1980 awansowany do stopnia generała brygady w stanie spoczynku. Nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa prof. Henryk Jabłoński.

Został pochowany wraz z żoną Jadwigą Pszczółkowską (1907–1992) na Cmentarzu Komunalnym Północnym na Wólce Węglowej w Warszawie. Miał dwóch synów.

Odznaczenia (wybrane)

• Order Krzyża Grunwaldu II klasy
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Odznaka Kościuszkowska
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (1946)
• Pamiątkowy Medal z okazji 40. rocznicy powstania Krajowej Rady Narodowej (1983)
• Odznaka honorowa „Zasłużony dla Warmii i Mazur” (1960)

Bibliografia

• Henryk Piotr Kosk, Generalicja Polska, tom II, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 2001
• Leksykon Historii Polski, Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1995
• Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991
• Łukasz Kamiński, Grzegorz Majchrzak, Wczoraj figura, dzisiaj figurant, Biuletyn IPN, 1–2/2005, s. 98
• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, tom III: M–S, Toruń 2010
• Informacje w BIP IPN
• Profil na stronie Biblioteki Sejmowej