7 Batalion Saperów (1939)
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1939 |
Rozformowanie |
1939 |
Tradycje | |
Rodowód |
Ośrodek Sapersko-Pionierski 7 DP |
Dowódcy | |
Pierwszy |
mjr Jan Szymański |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
7 Batalion Saperów (7 bsap) – oddział saperów Wojska Polskiego II RP.
Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany 31 maja 1939 w alarmie dla 7 Dywizji Piechoty przez Ośrodek Sapersko-Pionierski 7 DP[1].
Ośrodek Sapersko-Pionierski 7 Dywizji Piechoty
[edytuj | edytuj kod]Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L. dz. 2127/tjn. z 22 maja 1937 roku o wydzieleniu kompanii saperów dla 7, 10, 11, 12, 13, 18, 25 i 27 DP oraz utworzeniu 12 ośrodków sapersko-pionierskich został sformowany Ośrodek Sapersko-Pionierski 7 Dywizji Piechoty[2][a]. Ośrodek stacjonował w Częstochowie[3].
- Organizacja i obsada personalna ośrodka
Organizacja i obsada personalna ośrodka w marcu 1939 roku[4][b]:
- dowódca ośrodka – mjr Jan VI Szymański
- zastępca dowódcy – kpt. Stych Franciszek (*)[c]
- adiutant – por. Boros Ryszard
- oficer materiałowy – kpt. Stych Franciszek (*)[c]
- oficer mobilizacyjny – por. Boros Ryszard
- dowódca kompanii saperów – kpt. Jeżowski Bolesław Antoni
- dowódca plutonu – ppor. Rzeszowski Roman Marian
- dowódca plutonu – ppor. Tomaszewski Konstanty
- dowódca plutonu specjalnego – por. Józef Pszenny
Ośrodek Sapersko-Pionierski 7 DP sformował w alarmie 7 batalion saperów dla 7 Dywizji Piechoty[1].
Struktura i obsada personalna 7 batalionu saperów
[edytuj | edytuj kod]Obsada personalna we wrześniu 1939[7]:
- dowódca baonu – mjr Jan VI Szymański
- zastępca dowódcy baonu – kpt. Franciszek Stych
- dowódca 1 kompanii saperów – por. rez. Czesław Fijałkowski
- dowódca 2 kompanii saperów – por. Józef Pszenny
- dowódca 3 zmotoryzowanej kompanii saperów – kpt. Wilhelm Woźniak
- dowódca kolumny saperskiej – ppor. rez. Zdzisław Skorupski
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ośrodki sersko-pionierskie dla 16, 20, 23 i 29 Dywizji Piechoty zostały zorganizowane na bazie czterech istniejących od 1935 roku kompanii saperów nr: 16, 20, 23 i 29
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[5].
- ↑ a b Gwiazdką oznaczono oficera, który pełnił jednoczenie więcej niż jedną funkcję[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Cutter 2003 ↓, s. 162.
- ↑ Kozłowski 1964 ↓, s. 193.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 813.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 812-813.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VIII.
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 321.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Eugeniusz Kozłowski: Wojsko Polskie 1936-1939. Próby modernizacji i rozbudowy. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1964.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W", Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3