Komenda Powiatowa Straży Granicznej w Sarnach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Komenda Powiatowa SG w Sarnach
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1922

Rozformowanie

1923

Komendanci
Pierwszy

mjr Antoni Ferdynand Chitry

Organizacja
Dyslokacja

Sarny

Formacja

Straż Graniczna

Podległość

Komenda Wojewódzka Straży Granicznej w Brześciu

Komenda Powiatowa Straży Granicznej w Sarnach – organ dowodzenia Straży Granicznej w II Rzeczypospolitej w latach 1922 – 1923.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Wykonując postanowienia uchwały Rady Ministrów z 23 maja 1922 roku o powołaniu Straży Granicznej, Minister Spraw Wewnętrznych z dniem 1 września 1922 wprowadził w formacji nową organizację wewnętrzną[1]. Ostatecznie nazwę „Baony Celne” na „Straż Graniczną” zmieniono rozkazem Ministra Spraw Wewnętrznych z 9 listopada 1922 roku. Granicę wschodnią podzielono na odcinki wojewódzkie, a te na powiatowe podległe Komendom Powiatowym Straży Granicznej. Komenda Główna Straży Granicznej wyznaczyła z dniem 1 września 1922 roku obsadę personalną Komendy Powiatowej Straży Granicznej w Sarnach i podporządkowała jej trzy bataliony piechoty[2]. Komendant powiatowy SG podlegał w sprawach służby granicznej staroście, a pod względem dyscyplinarnym, administracyjnym i regulaminowym komendantowi wojewódzkiemu SG[3].

Kadra komendy powiatowej[edytuj | edytuj kod]

Stan na dzień 1 września 1922[4]:

  • komendant – mjr Antoni Ferdynand Chitry[5]
  • adiutant – ppor. Władysław Baliński
  • oficer do zleceń – por. Stanisław Rzeczycki

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Dyslokacja według stanu na dzień 1 grudnia 1922[6][7]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Prengel-Boczkowska 2009 ↓, s. 5.
  2. Rozkazy organizacyjne KG SG 1922–1923 ↓, s. 50.
  3. Dominiczak 1997 ↓, s. 244.
  4. Rozkazy organizacyjne KG SG 1922–1923 ↓, s. 5.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, nr 3 z 25 lutego 1922, s. 152 „powołany do służby czynnej w Baonach Celnych z równoczesnym oddaniem do dyspozycji Gł. Komendy Baonów Celnych”.
  6. Dominiczak 1992 ↓, s. 79,81,82.
  7. Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 28.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]