Komenda Wojewódzka Straży Granicznej w Brześciu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Poleska Komenda Wojewódzka SG
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1922

Rozformowanie

1923

Dowódcy
Pierwszy

płk Stefan Przyłucki

Ostatni

płk Stefan Przyłucki

Organizacja
Dyslokacja

Brześć
Łachwa

Formacja

Straż Graniczna

Podległość

Główna Komenda SG
Wojewoda Poleski

Poleska Komenda Wojewódzka Straży Granicznej – organ dowodzenia Straży Granicznej w II Rzeczypospolitej w latach 1922 – 1923.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Wykonując postanowienia uchwały Rady Ministrów z 23 maja 1922 roku o powołaniu Straży Granicznej, Minister Spraw Wewnętrznych z dniem 1 września 1922 wprowadził w formacji nową organizację wewnętrzną[1]. Ostatecznie nazwę „Baony Celne” na „Straż Graniczną” zmieniono rozkazem Ministra Spraw Wewnętrznych z 9 listopada 1922 roku. Granicę wschodnią podzielono na odcinki wojewódzkie. Komendy wojewódzkie Straży Granicznej przyjęły nazwy województw. Komendant podlegał w sprawach służby granicznej wojewodzie, a pod względem dyscyplinarnym, administracyjnym i regulaminowym głównemu komendantowi Straży Granicznej. Komendantom wojewódzkim za pośrednictwem komend powiatowych podlegały wszystkie bataliony Straży Granicznej stacjonujące w obrębie województwa[2]. Komenda Główna Straży Granicznej wyznaczyła z dniem 1 września 1922 roku obsadę personalną Komendy Wojewódzkiej Straży Granicznej w Brześciu[3].

Zgodnie z rozkazem GK SG L.7644/tj. z 20 października 1922, z dniem 19 grudnia 1922 komenda Wojewódzka SG przeniesiona została z Brześcia do Łachwy[4]. Z dniem 10 lipca 1923 została zlikwidowana Poleska Komenda Wojewódzka Straży Granicznej[5].

Kadra komendy wojewódzkiej[edytuj | edytuj kod]

Stan na dzień 1 września 1922[6]:

  • komendant – płk piech. Stefan Przyłucki[a]
  • zastępca komendanta – kpt. żand. Karol Pulda
  • oficer do specjalnych zleceń – kpt. Piotr Koncewicz
  • oficer ordynansowy – por. Ludwik Szymański

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Dyslokacja według stanu na dzień 1 grudnia 1922[9][10]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Płk piech. Stefan Przyłucki został powołany do służby czynnej w Straży Granicznej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji Głównej Komendy Straży Granicznej[7]. 12 grudnia 1922 roku został przyjęty do Rezerwy armii z równoczesnym wcieleniem do 71 pułku piechoty[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
  • Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
  • Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
  • Henryk Dominiczak: Granice państwa i ich ochrona na przestrzeni dziejów 966–1996. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08618-4. OCLC 37244743. (pol.).
  • Teresa Prengel-Boczkowska: Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Straż Graniczna (1922−1923)”. Szczecin: Archiwum Straży Granicznej, 2009.
  • Materiały dotyczące spraw dyslokacyjnych:przeniesienia siedzib komend, baonów, obszary odcinków granicznych, 1922–1923 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
  • Rozkazy organizacyjne Komendy Głównej Straży Granicznej 1922−1923 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
  • Materiały dotyczące spraw organizacyjnych Komendy Wojewódzkiej Poleskiej 1922−1923 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.